Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

SPECIAL - Het begin van voor altijd.

Om dit natte, stormachtige weer te verzachten heb ik hier voor jullie een special om lekker mee binnen te zitten. Zorg dat je geen dakpan op je hoofd krijgt, lieve lezer!

Tiara's zijn zwaar. Dat weet ik want ik heb er een op mijn hoofd en hij is zwaar. 

'Wat nou als ik over die belachelijke sluier struikel?' ik zwaai een beetje met het ding dat aan mijn kunstzinnig gekunstelde haar is bevestigd.

'Tss,' Lianne hangt de sluier weer goed. 'Dat zal echt niet gebeuren. Je hebt Aubrey als je bruidsmeisje, en Elle. Die zullen je echt niet laten vallen.' 

Ik bijt op mijn lip en kijk zenuwachtig naar de dikke eigenhouten deuren van de grote kapel. Honderden mensen verschuilen zich achter die deuren, honderden camera's en tientallen journalisten. Die zitten allemaal op mij te wachten. 

Heel even grijpt het me allemaal naar de keel, en dat bedenk ik me dat er nog iemand meer achter die deuren op me staat te wachten. 

Aubrey en Elle komen naar me toe. Ze zien er prachtig uit, Lianne en Elle hebben zichzelf weer overtroffen. 

'Ademhalen, B,' zegt Aubrey lachend als ze mijn gezicht ziet. 'Je ziet eruit alsof we je ieder moment in een kuil vol slangen kunnen duwen.' 

Ik probeer mijn gezicht weer in een plooi te duwen. 

'Wil je niet met hem trouwen?' Elle legt bezorgd een hand op mijn arm.

'Jawel,' weet ik eruit te persen en ik knik heftig. 

'Wat is er dan?' Elle kijkt verward. 'Henry staat er echt wel, hoor.'

Ik haal mijn schouders op. 'Wat als ik daar naar binnen loop en ik schrik van de flitsen en hij beseft dat ik hier niet voor gemaakt ben?' vraag ik ratelend aan de twee meiden voor me. 

Aubrey onderdrukt een lach. 'Serieus?' ze trekt haar wenkbrauw op. 'Denk je dat echt?'

Ik haal verslagen mijn schouders op. 

Elle slaat haar armen om me heen, Aub doet hetzelfde. Zo staan we verstrikt in kluwen armen en benen en lichamen en legt Aubrey haar hoofd tegen met schouder. 'Dat gaat niet gebeuren, echt niet. Jullie hebben zoveel overwonnen. En je bent hier wel voor gemaakt, echt.'

Ze doen allebei een stapje terug. 'Kijk jou nou toch,' zegt Elle. 'Je lijkt op een koningin.' 

Mandy komt naar ons toe, haar gezicht staat nog steeds wat streng, maar naarmate we elkaar beter leerden kennen is het verzacht. Nu glimlacht ze zelfs. 'Neem me niet kwalijk, uwe hoogheid-'

'Ho, wacht!' ik steek mijn vinger naar haar op. 'Wat zei je nou?'

Mandy grijnst een beetje. 'Zo gaat u straks voor iedereen heten, hoogheid. Ik laat u er alvast aan wennen.'

Mijn hart fladdert naar mijn keel. 'Mijn God.' 

'Er is nog heel veel tijd om daar aan te wennen,' zegt Mandy terwijl ze op haar horloge kijkt. 'Maar het is nu toch echt tijd om als de wiedeweerga door die deuren de grote zaal in de lopen en te trouwen met zijne koninklijke hoogheid.' 

Elle legt een hand op mijn rug en Aubrey fatsoeneert mijn verfomfaaide haar van mijn halve paniekaanval van daar net. 

En dan staan we allemaal abrupt stil. Daar, in de deuropening, staat namelijk een oude vrouw. Gebogen, maar nog steeds uitzonderlijk koninklijk. 

'Mathilde...' mompelt Elle naast me. 

Mandy maakt een buiging. 'Hoogheid.' 

Ik doe niks, ik sta stil en wacht af. Prinses Mathilde komt naar me toe gelopen met kleine ferme pasjes, pas als ze dichterbij komt zie ik de slangetjes met zuurstof haar neus in verdwijnen. 

'Brooke,' zegt ze alleen maar. Ik wacht af, we wachten allemaal af. Mathilde komt naar ons toegelopen en blijft vlak voor ons stilstaan. 

'Voor je in het huwelijk treed met mijn kleinzoon...eh, heb ik het idee dat wij het een en ander moeten uitpraten. Het...jezus,' ze knijpt in haar neusbrug. 'Het spijt me, oké!? Verdomme, hier ben ik niet aan gewend,' murmelt ze. 'Sorry voor alles, ik had hulp moeten vragen, maar dat doe ik niet vaak en ik heb al mijn problemen op jou afgereageerd en ik ga niet zeggen dat ik je mag, maar,' ze ratelt maar door. 'Maar mijn kleinzoon mag je duidelijk graag,' ze lacht schamper. 'Sterker nog, hij houd zielsveel van je. En ik zie hoe goed je voor hem bent, hoe goed je voor ons allemaal bent. Hij houd van je, het volk houd van je. En het spijt me. Alles.' 

Dan vlucht ze de ruimte weer uit en blijven wij verbouwereerd achter. 'Nou,' zegt Mandy. 'Dat is in al die jaren dat ze leeft volgens mij nog nooit gebeurd...' 

En dan barsten we allemaal in lachen uit. 

Ik kijk om me heen en voel me plots ontzettend gelukkig, compleet - of zoiets. 

'Nou, genoeg gelachen,' maar ik zie aan Mandy dat ze nog steeds haar lachen probeert in te houden. 'Er moet iemand trouwen.' 

Ze dirigeren me met zijn drieën naar de grote deuren en Elle en Aub pakken de ellelange sleep van de jurk vast. Lianne komt naar me toe en drukt een snelle kus op mijn wang. 'Welke kleren moet ik straks voor je klaarleggen, op je kamer?' ze zet een stap achteruit en steekt een vinger op. 'Nee, wacht, zeg maar niets. Ik hoef natuurlijk helemaal geen kleren klaar te leggen! Huwelijksnacht...' ze wiebelt met haar vingers naar me en achter me proesten Elle en Aubrey het uit. 

Ik krijg een rood hoofd. 

Mandy is de enige die serieus blijft, hoewel haar ogen twinkelen van plezier. Elle en zij hebben het goedgemaakt in de afgelopen weken.

Ze gaat bij de deuren staan. 'Ben je er klaar voor?' vraagt ze aan me. 

Ik sta op het punt lachend 'nee' te zeggen, aangezien het net nog zo paniekerig voelde. Maar eigenlijk...eigenlijk ben ik er klaar voor. Ik ben helemaal klaar voor de rest van mijn leven. 

De deuren gaan open, de muziek begin te spelen en de gasten staan op. Maar ik zie het allemaal niet, ik moet moeite doen niet door het gangpad te rennen en hem om de hals te vliegen. 

De bruidsmars duurt veel te lang en het voelt als een eeuwigheid voordat ik eindelijk bij hem ben. Hoewel ik in die eeuwigheid wel genoeg tijd krijg om hem te bewonderen, hij ziet er ongelofelijk knap uit in zijn driedelige maatpak en ik heb het gevoel dat ik stik, zoveel liefde voel ik voor hem. 

En dan eindelijk, na iets wat honderd jaar leek te duren, staan we voor het altaar. Ik beklim de trappen en ga glimlachend voor hem staan. 

Hij pakt mijn handen en kijkt me aan. 'Hoi, zusje van Aaron, ik hou van je.' 

Hee lieve lezers, hoe is jullie dag?

Heel veel liefs xxx