𝐸𝓃 𝓏𝑒 𝓁𝑒𝓋𝑒𝓃 𝓃𝑜𝑔 𝓁𝒶𝓃𝑔 𝑒𝓃 𝑔𝑒𝓁𝓊𝓀𝓀𝒾𝑔...
Als jong meisje was Brooke al dol op sprookjes, het is dan ook een droom die uitkomt als ze ontdekt dat de uitwisselingstudent van haar oudere broer een Deense prins is. Ze kan niet wach...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
vrijdag middag
Ik lig voor mijn gevoel al een jaar in bed als eindelijk Aub de kamer binnen stormt. 'Je moeder heeft me alles verteld, B! Ik vermoord hem. Waarom laat ie' dan ook van die stomme briefjes achter?'
Aubrey is het met mijn moeder eens wat betreft Henry. Ze vind hem een achterlijke klootzak. Ik geloof dat haar exacte woorden 'Fucking asshole, dat ie' wegrot in een roggebrood!' waren.
Aubs haren zitten in een kunstige knot gedraaid en in haar armen houd ze een grote bak ijs en 2 lepels. 'Om ons te troosten!' Zegt ze terwijl ze het ijs en de lepels op een arm balanceert en met de andere de deur probeert dicht te doen.
'Ons?' Ik kom langzaam overeind en ga tegen het hoofdeinde zitten. Ik schuif een stukje opzij en Aub komt naast me zitten.
'Ja, hallo? Ik mis Noah ook.' Ze kijkt me schuin aan en trekt de deksel van de koude bak. Ze overhandigd me plechtig een lepel en zet die van haar rechtop in het ijs. 'Weet jij een leuke film? Geen saaie, school was vandaag al saai genoeg.'
School schiet er bij mij de laatste tijd een beetje bij in. Ik zit met mijn hoofd ergens anders, maar wil voor mezelf niet graag toegeven dat mijn hoofd bij Henry zit. En 's nachts slaap ik slecht, waardoor ik overdag niet vooruit te branden ben. Ik pak mijn laptop van de vensterbank en geef hem aan haar.
Ze klapt hem open en met de lepel nog in haar mond zoekt ze een leuke film op. Zo zitten we een tijdje in stilte ijs te eten en naar de film te kijken. Hij is niet saai, maar toch dwalen mijn gedachten af.
Naar eerder. Naar zijn tikjes op mijn neus en zijn lippen op mijn kruin. En die eerste nacht samen, hier in dit bed. De film loopt op zijn einde en ik besef me dat ik er vrij weinig van heb meegekregen.
'OH!' Plotseling klapt Aub naast me opgetogen in haar handen. 'Dat moet jij ook doen!' Ze wijst naar het scherm. Waar net de hoofdpersoon rennend vanaf het vliegveld naar de andere hoofdpersoon rent. Ze valt hem in de armen, zegt dat ze hem gemist heeft, hij zegt dat hij haar nooit vergeten is, ze zoenen en de film eindigt.
'Ik dacht dat jij Henry niet mocht?' Zeg ik onverschillig. 'En trouwens, ik moet me gewoon over hem heen zetten.'
'Nee, ik mag hem zeker niet, maar ik zie heus wel hoe ongelukkig je bent.' Zegt Aub terwijl ze haar hoofd op mijn schouder legt en haar lepel nog eens door het half gesmolten ijs heen haalt. 'En met hem was je wel gelukkig. Met hem had je zo'n sprinkel, iets wat ik nog nooit eerder bij je gezien had.'
Ik kijk naar mijn handen op mijn schoot en glimlach. Ik til mijn hoofd weer op en realiseer me dat het helemaal niet meer zo'n pijn doet. Het is vast gene hersenschudding.
'Ga achter hem aan, girl!' Aub stoot me aan en glimlacht breed naar me. 'Ik mag hem niet. En niet omdat ik hem als persoon niet mag, maar omdat ik jou hier zo ongelukkig zie zitten. Je mag hem niet eens bellen, ofzo?'
Ik schud mijn hoofd. Ha, nog steeds geen hoofdpijn. Fijn. 'Mandy heeft elke vorm van contact verboden.'
'Wil je hem niet zien?' Aubs nieuwsgierigheid doet me lachen.
'Tuurlijk wel, maar ik denk dat ik dat paleis niet eens in kom. En daarbij, waarschijnlijk is ie' me toch allang vergeten.'
'Toe, alsjeblieft. Ik wil de oude Brooke terug. Wanneer is de laatste keer dat ik je heb zien lachen. Alsjeblieft, B. Doe het dan voor mij, zodat ik kan doen alsof ik de beste vriendin van de hoofdpersoon in een legendarische romantische comedy ben!'
Ik moet lachen en haar mijn schouders op. 'Zoiets zei mijn broer ook. Dat ik achter hem aan moest gaan.' Het lachen vergaat me als ik mijn emoties onder ogen kom. 'Maar dat wil ik niet, dat kan ik niet. Mijn hart bloed voor hem, Aub.' Verdomme waarom ben ik zo aan hem gehecht? Ik ken hem amper een maand.
Aub slaat haar armen om me heen, ik leg mijn hoofd tegen de voorkant van haar schouders en zo zitten we een tijdje. In stilte, maar zonder druk om te spreken.
En ik heb me in lange tijd niet zo rustig gevoeld.
Hee lieve mensen, jaha, weer een nieuw hoofdstukkie. Hoe is jullie dag? Voel je vrij foutje te verbeteren :)
