Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

19 - Dronken nepvriendjes en een mannentoilet.

dinsdagnacht

Henry heeft net zijn speech gegeven, maar het voelde absoluut niet oprecht. Ik werd er zelfs een beetje ongemakkelijk van. 

Er zijn een boel Nederlandse royals aanwezig op dit gala en ik voel me totaal niet op zijn plek. Hier zit ik dan, een gewone meid, tussen prinsessen en prinsen, gravinnen en hertogen. Het helpt ook niet echt dat Henry al de hele avond met iedereen praat behalve met mij. 

Hij danst met prinsessen uit andere landen en klets met graven uit alle uithoeken van de wereld, maar met mij weigert hij te communiceren. 

Naarmate de avond vordert komt de koude hand steeds strakker om mijn hart te zitten. En hij knijpt haar bijna fijn als een gravin van weetikveelwat vraagt of hij goed kan zoenen. Ik knikte, maar volgens mij was de lach die ik eruit perste om bang van de worden. 

Nu zit ik dus hier, op een stoel ergens achter in de ruimte, garnalen cocktails te eten en heel veel rode wijn te drinken. 

Ik schrik op ui mijn gedachten als er twee mannen komen aangelopen. Het zijn Henry en een andere man. Ze komen bij mij aan tafel zitten en ik zie geen spoor van de koude Henry die hij al sinds de aanslag is. 

'Dus dit is de gelukkige?' Vraagt de man met een zwaar accent en een dubbele tong. 

Henry komt naast me zitten en legt zijn arm om me heen. 'Zeker, zeker. Is ze geen schatje?' Ook hij praat met een dubbele tong. Er hangt een walm van alcohol om ze heen. 

Over het algemeen vind ik het niet erg als Henry me aanraakt, maar vanavond voelt zijn arm als een bankschroef om mijn nek. Ik wurm me onder hem vandaan en nip naar mijn rode wijn. De andere man verdwijnt van tafel en zodoende zit ik alleen met Henry.

Er zijn blosjes ontstaan op zijn wangen van de warmte en zijn haar piekt een beetje uit model. En ondanks alles kan ik het niet ontkennen: hij ziet er knapper uit dan ooit. 

Plotseling kijkt hij op, recht in mijn ogen. Hij stopt een pluk haar achter mijn oor. Op dezelfde manier als die eerste keer. 

Vervolgens veranderd de blik in zijn ogen. En hij fluistert: 'Jij bent mijn grootste vergissing.' Hij schuift abrupt zijn stoel naar achteren en vlucht weg. 

Ik bedenk me geen moment en loop achter hem aan, de zaal door, de gang in en pardoes het mannentoilet in. Maar dat kan me niet schelen, ik moet en zal zaken op orde krijgen. Tussen mij en Henry, en in mijn hoofd.

'Wat is er nou?' Vraag ik verstikt als ik tegenover hem sta in het toilet. 'Wat heb ik fout gedaan? Ik- ik kan het niet zo, Henry. Niet als je me eerst alles van jezelf wil geven, en je vervolgens dichtklapt. Niet zo, ik kan het niet zo.' 

Ik staar naar de moedervlek in zijn hals om mijn tranen te bedwingen.

'Ik weet dat dit allemaal nep moet zijn,' ik gebaar tussen ons. 'Maar zo voelt het niet. Wat ik voel is echt. En,' ik richt mijn ogen op het plafond, mijn ogen vol tranen. 'Ik weet dat ik het niet zou moeten voelen, ik heb eigenlijk geen idee wat ik voel. Maar dat je afstand neemt. Dat doet pijn. En, goden sta me bij, want dat wil ik echt niet toegeven.' De tranen stromen nu wel degelijk over mijn wangen. 

Henry zet zich af tegen de wasbak, overbrugt de ruimte tussen ons met twee simpele passen, neemt mijn gezicht in zijn handen en kust me. 

De

wereld

verdwijnt. 

Hee lieve mensen, aargh. Omg romantische scenes vind ik echt geweldig leuk! Hoe is jullie dag? Feedback is altijd welkom, stuur me even een berichtje! Je kan me trouwens altijd een berichtje sturen! 

Heel veel liefs xxx