Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

deel 3 - hoofstuk 26

zondag - TW  aanranding

Mandy stuurt ons door een doolhof van gangen dieper het paleis in. Margje is druk in gesprek met haar dochter als deze plotseling tot stilstand komt voor een deur. Niet zo groot als de vorige, maar nog steeds bijzonder imposant. 

Ze duwt met alle kracht die ze in zich heeft de deur open en onthult een kamer voor schermen, microfoons en camera's. 'De control-room,' verklaart ze. 

Tot mijn verbazing zie ik Marcus ten midden van alle chaos. En als ik chaos zeg bedoel is chaos met een grote C. Mensen rennen heen en weer, zitten aan knoppen en schuiven rode, gele en groenen schuifjes naar boven of beneden. De koptelefoons, microfoons en oortjes in de ruimte zijn ontelbaar en als ik lang genoeg naar een van de schermen kijk ontwar ik tot mijn schrik een grote troonzaal vol met mensen aan een ronde tafel.

'Sssst!' roept iemand achter in de ruimte. 'Het gaat beginnen!' 

Iedereen snelt naar een van de schermen en ik blijf verloren achter in de grote ruimte. Wat doe ik hier? Ik hoor hier niet. 

'Geachte landgenoten, het doet mij deugd jullie allemaal hier te zien,' ik herken de stem van Fiona, alleen is deze een stuk snijdender dan hij was toen ik haar 2 jaar geleden voor het eerst ontmoette. 'Vandaag zullen we mij officieel beëdigen als troonopvolgster.'

Ik ben verbaast. Is dat nog niet gebeurd dan? 

'Wij zullen vandaag geschiedenis schrijven, dames en heren.' 

Ze spreid haar armen, alsof ze een staande ovatie geeft. Maar niemand klapt. In plaats daarvan hoor ik een bekende stem door de luidsprekers de zaal in donderen. 

'Dat gaan we helemaal niet doen.' Op de schermen kijkt Fiona verbaast en lichtelijk in paniek een van de camera's in. 'Dat gaan we dus echt niet doen. Jij, Fiona, bent niet geschikt voor de taak die je zou komen te liggen als we dit doorzetten.' Margjes stem is zuiver en duidelijk. 

Maar Fiona is niet van plan in te binden. 'Luister niet naar haar, landgenoten. Mijn beëdiging zal iets goeds zijn voor ons koningkr-'

'Niet,' Margjes stem snijd dwars door haar toespraak heen. 'Niet waar, Fiona. En dat weet jij zelf net zo goed.' Ze is even stil. 'Ik zou graag de eerste getuigen naar voren roepen.'

De deur achter me klapt open en een man draaft de ruimte in. In de waas herken ik hem. Sørrensen. Hij komt naast Margje staan en een van de assistenten richt een microfoon op hem. 

'Fi, lieve Fi. Doe het niet. Zet dit niet door.' Fiona's hoofd schiet schichtig heen en weer, alsof ze probeert haar vader de mond te snoeren. 

'Ga weg, vader,' haar stem klinkt krakerig door de luidsprekertjes in de control-room.

'Fiona, ik houd van je, ik gun je dit niet toe.' 

Ondertussen is in de grote vergaderzaal rumoer ontstaan. Kinderen van adel vragen Fiona fluisterend om uitweg. Waarom houd de staatsvijand van Denemarken van hun troonopvolger? Wat is hier aan de hand, hoogheid? 

Maar Fiona kan geen uitleg geven. 'Waar was je dan toen ik je nodig had?' Ze richt zich tot een van de camera's. 'Waar was je toen ik alleen op straat stond, waar was je toen ik om je hulp vroeg, verdomme?' Ze is opgestaan en de rumoer in de ruimte wordt heftiger. 

'Waar was je, pap?'

Een collectieve verwarring gaat door de zaal. 'Is Sørrensen jouw vader?' Ik herken Elles stem en ontwar haar blonde haar in de chaos die is ontstaan in de vergaderzaal. 

Fiona gebaart dat iedereen moet gaan zitten. 'Landgenoten, kalm!' 

Maar niemand gaat zitten, niemand lijkt zelfs maar naar haar te luisteren. Dan buldert een stem die ik vaag herken door de luidsprekers. 'Iedereen, alsjeblieft. Dit gaan we uitzoeken, dit komt goed. Nu moeten wij vandaag tot een oplossing komen. Hoe gaan we ons koninkrijk redden!' Sems stem is zelfverzekerd en ik besef me dat zijn stem zwaarder is geworden in de tijd dat ik weg was. 

Hij richt zich tot een van de camera's en ik besef me dat wij niet de enige zijn die dit te zien krijgen. Heel Denemarken zit nu vast en zeker aan de buis gekluisterd. 'Dames en heren, en zullen hier vanmiddag onthullingen gedaan worden die ons niet ten rechte zullen komen. Over iedereen, over elk lid van het koningshuis is iets te zeggen. Maar onthoud dat wij ook mensen zijn. En mensen maken fouten, maar het is onze plicht om dit land de goede weg in te lijden. Sta ons toe dat te doen.'

Het is doodstil in de control-room. Ook in de vergaderzaal trekt niemand zijn mond open. 

'Sem heeft een meisje aangerand!' 

En dan barst het los. 

Hee lieve mensen, hoe is jullie dag? Aanranding is een heftig onderwerp en ik probeer hier zo respectvol als mogelijk is mee om te gaan. 

Heel veel liefs xxx