Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

deel 3 - hoofdstuk 5

vrijdag middag

pov Henry

Het is al laat in de middag als Marcus, Noah en ik aankomen in Engeland. De privéjet land op het koninklijke vliegveld waar een gepantserde SUV klaarstaat om ons zo snel mogelijk naar buckingham palace te racen. 

De afgelopen twee jaar zijn op zijn zachts gezegd nogal kut geweest. Niet dat ik het nou zou vreselijk vind dat ik geen troonopvolger meer ben - eerlijk gezegd heb ik nooit zo naar de titel 'koning' uitgekeken. 

Wat ik wel vervelend vind is dat mijn drugsverslaafde halfzus mijn plek heeft ingenomen. Ik heb mijn studie aan Tertia met vlag en wimpel afgerond en ben daarna in het vakantiehuis verbleven. Zo nu en dan klopte er paparazzi aan, maar ik geloof dat de scoop 'prins Henry geen kroonprins meer' wel de interesse van de roddelbladen aan het verliezen is. 

Ik vind het heerlijk. Ik mag gewoon een normale jongen zijn, maar de privéjet staat wel tot mijn beschikking. Wat wil een mens nog meer?

Eh, liefde, van eh, ene Brooke, fluistert een stemmetje in mijn hoofd. 

Nee, streng spreek ik mezelf toe. Vergeet haar. Hou erover op. 

Grootmoeder heeft me duidelijk gemaakt wat er zal gebeuren als ik ooit nog eens met haar gezien word. Fiona zal Sems geheim bekend maken. Ik weet niet wat die meid tegen me heeft, maar ze is bereid er de hele familie voor kapot te maken. 

Koningin Elizabeth zal niet in Londen zijn deze week, wat ik absoluut niet erg vind, ik heb een keer eerder een banket met haar moeten bijwonen en ze spietse wanneer ze sprak. Ik ril. Mijn gezicht was zo goed als nat aan het einde van die middag.

Ik schuif langs Noah op de achterbank van de SUV. De rit naar het paleis duurt niet lang. We zijn er zo, gelukkig, want ik heb net aan Brooke gedacht. En altijd als ik aan haar denk gaan mijn gedachten in een of andere neerwaartse dodenspiraal en ben ik als ik op de bodem van die spiraal aankomen depressief.

Ik kijk uit het raam en zie de lichtjes van Londen voorbij schieten. De avond valt en ik vind Londen altijd prachtig in het donker. 

Om mijn gedachten van Brooke af te lijden denk ik aan de vrouw waarvoor ik hier kom. Lady Margaret. Zij is de enige die mijn grootmoeder nog enigszins in toom kan houden. En sinds oma over de chantage is begonnen heeft ze er ook telkens bij gezegd dat Margaret - of Margje, zoals grootmoeder haar noemt - de enige is die dit kan rechtzetten.   

Grootmoeder hoopt van harte dat Margaret iets aan de situatie met Fiona kan doen. Lady Margaret oma's beste vriendin. Wat vreemd is, ze zijn namelijk echt elkaars tegenpolen. Ik heb Margje pas een keer ontmoet, maar uit die korte ontmoeting kon ik opmaken dat het echt een schat van een mens is. In tegenstelling tot mijn oma. 

Dat ze gechanteerd word en we het het afgelopen jaar geprobeerd hebben bij te leggen, betekend niet dat ik nu beste vriendjes met mijn oma ben. 

We naderen buckingham palace, Union Jack is gehesen, wat betekend dat Elizabeth niet aanwezig is. 

We draaien de ellelange oprit op en Marcus stopt keurig netjes voor de ingang, een lakei neemt de autosleutel aan en rijd de auto naar de garage. 

Ik loop voorop en Noah en Marcus volgen me. De deuren worden voor ons opengehouden zodra Marcus heeft verteld wie we zijn en zijn pasje heeft laten zien. 

Ik vind de buckingham palace ontvangsthal altijd adembenemend. Groot, statig, zoals je ze alleen in sprookjes ziet.

In het midden van de ruimte staan drie gestalten. Ze komen in onze richting gelopen. 

'Och, mijn lieve Henry,' de vrouw begin harder te lopen en ze is bijna bij me als ik de wat jongere vrouw achter haar opmerk. 

Lady Margaret slaat net haar handen om mijn wangen als de jonge vrouw verstijft. Ze blijft abrupt staan waardoor Harold bijna tegen haar opbotsten. Ook ik verstijf. 

Ik kijk namelijk recht in de ogen van Brooke. 

Hee lieve mensen, jaha, ze hebben elkaar weer ontmoet! Olé! Hoe is jullie dag?

Heel veel liefs xxx