Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

deel 2 - hoofdstuk 22

maandag middag

Denemarken is adembenemend. 

Daar ben ik achter gekomen tijdens de vier uur durende autorit naar het vakantie huisje van de twee broers. 

'We hebben het gekregen van onze vader, vlak voor hij stierf.' Legt de jongere versie van Henry uit als we er bijna zijn. 'Het is van hem geweest, al lang voor trouwde met onze moeder bezat hij het.' 

Henry knikt. 'We komen er graag, het is ons enige bezit dat niet van koninklijk geld betaald is.' 

Ik ben nog steeds een beetje verdwaasd door onze wilde - en bovenal geslaagde - ontsnappingspoging. Het bleek dat Noah dit alles in werking heeft gezet. Lianne is zijn moeder en hij hoorde van haar dat ik weg moest, en omdat hij goede vrienden met Henry is schakelde hij Sem in om ons allemaal weg te smokkelen naar het vakantiehuisje. 

Maar goed, wat een onzichtbare verdwijning zou moeten zijn, eindigde in een bijzonder gewaagd tafereel dat waarschijnlijke de Deense kranten zal halen. Niet dat ik dat erg vind, zolang ik nog met Henry ben vind ik het allemaal wel best. 

Mijn telefoon rinkelt. Ik kruip onder Henry's arm vandaan en vis hem uit mijn rugzak. 

'Mam?' 

'Ja, Brooke. Hoi. Luister is zie allerlei dingen online over jou. Er staat dat je hem ontvoerd hebt? Brooke, ben eerlijk, heb je hem ontvoerd?' Mijn moeder klinkt redelijk panisch. 

'Mam, doe rustig. Ik heb hem niet ontvoerd.' 

'Nee?' Mijn moeder klinkt niet gerustgesteld. 'Moet ik je komen verdedigen als het op een rechtszaak uitloopt?' 

Ik glimlach. 'Mam, alsjeblieft. Ik heb hem niet ontvoerd en het zal niet uitlopen op een rechtszaak.' Ik kijk Henry met een schuin oog aan. 'Toch?' 

Hij gebaart dat ik de telefoon aan hem moet geven. Ik overhandig hem en luister hoe hij mijn moeder gerust stelt. Of dat in ieder geval probeert. 

'Ja, mevrouw Florez. Met Henry spreekt u.' Hij is even stil. 'Nee, zegt u maar gewoon Henry hoor.' Weer een stilte. 'Ja, alles is goed met uw dochter.' ... 'Met die examens komt het echt wel goed, mevrouw.' 

Ik kijk op, ik had zelf nog helemaal niet aan die examens gedacht. Typisch iets voor mijn moeder, om aan mijn laatste jaar vwo te denken. 

'Nee, uw dochter heeft me niet ontvoerd.' Hij lacht even kort. 'Ik zal goed voor haar zorgen.' O, fuck, je kan me hier straks opvegen. 

Sem zit voorin tevreden te glimlachen. Noah heeft ondertussen zijn playlist aangezet. 

'Nee, echt niet, mevrouw, ze heeft me niet ontvoerd.' ... 'Ja, ik vind haar ook heel leuk.' ... 'Het is echt geen bevlieging, mevrouw.' 

'Ja, zal ik doen. Fijne dag nog, mevrouw.' Hij hangt op en geeft de telefoon weer aan mij. 'Volgens mij denkt je moeder dat je me ontvoerd hebt. Wat natuurlijk belachelijk is, als iemand iemand ontvoert dat ben ik het die jou ontvoerd.' Zijn mondhoeken krullen omhoog en ik schuif weer onder zijn arm. 

---

'Ik denk dat we hier minimaal 4 dagen kunnen blijven. We hebben het al heel lang niet meer over dit huisje gehad, ze gaan hier pas zoeken als alle andere opties hebben doorzocht.'

Henry knikt. 'En daarbij komt, dat ouwe kreng van onze oma haat deze plek. Ze haatte onze vader echt verschrikkelijk. Ze noemde hem altijd een schande voor de monarchie.' 

'Maar pap trok zich daar niks van aan. Weet je nog die avond dat hij ons meenam naar die pub.'

Henry lacht. Het is fijn geluid, ik heb het al te lang niet meer gehoord. 'Ik ga de karaoke die hij toen zong nooit meer vergeten!'

Sem en Noah grinniken. 'En toen die avond dat No mee mocht.' Sem stoot Noah aan. 'Dat was pas lachen. Hij dwong hem zowat single ladies te zingen!'

De drie jongens lachen vrolijk. Noah haalt drie biertjes uit de koelkast en schenkt voor mij een glas rode wijn in. Ik zeg niet veel. Ik vind het leuk om naar ze te luisteren, alsof ze gewoon drie vrienden zijn in plaats van twee prinsen en een lijfwacht. 

Henry legt zijn arm om me heen en het voelt allemaal heel natuurlijk. Het voelt allemaal heel goed. Nu, dit moment, voelt perfect. 

Over die akelige grootmoeder, wat de roddelbladen over ons schrijven en hoe het verder moet, denken we later wel na. 

'Iemand zin in pizza?' Noah heeft de hoorn al van de haak gehaald - zo leuk, ze hebben nog een vaste telefoon in dit huis, zo'n eentje die aan de muur hangt.  

Sem slaakt een kreet die Noah als toestemming neemt en Henry knikt lachend. Ook ik heb echt wel zin in iets. 

De rest van de avond stelen we elkaars pizzapunten en spelen we spelletjes die we gevonden hebben in de kast. Maar de kaartjes zijn Deens en ik verdenk Sem van een foute vertaling. Ik geloof namelijk echt niet dat op Henry's kaartje stond dat hij de speler rechts van hem moest zoenen, maar goed, mij hoor je daar niet over klagen. 

Hee, lieve mensen! Hoe is jullie dag? Voel je vrij foutjes te verbeteren en ook even dat sterretje oranje te maken :)

Heel veel liefs xxx