Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

deel 3 - hoofdstuk 2

2 jaar nadat Henry en Brooke elkaar voor het laatst gezien hebben

pov Brooke

Ik zit achter mijn laptop te schrijven. Ik werk aan mijn nieuwe boek over een jongen en een meisje die ooit samen zijn geweest maar elkaar daarna vergeten zijn. 

Het wil niet opschieten. Ik krijg de eerste pagina's amper op papier. Ik heb al een bestseller geschreven en mensen verwachten goede verhalen van me. 

Mijn gedachten dwalen af naar mijn eigen eerste liefde. 

Zijn moeder had ongelijk, ik ben hem niet vergeten. Ik zal hem nooit vergeten. 

Ik schud mijn hoofd en richt me op de knipperde cursor. Morgen vertrek ik naar Londen, een week alleen. Ik en mijn laptop. Mijn agent adviseerde me om eens in een andere omgeving dat in mijn appartement te schrijven. 

'Een cafeetje, bedoelde ik,' had ze gestameld toen ik haar vertelde dat ik naar Londen zou gaan. 'Niet een andere land.' 

Ik weet nog precies dat ik besloot om naar Engeland te gaan. Ik had net een nieuwsbericht van Aub doorgestuurd gekregen - iets over mijn boek, geloof ik - en scrolde door op de site. Ik kon de verleiding niet weerstaan om op een artikel over de Deense royals te klikken. 

Prinses Fiona Troonopvolger?

U hebt het vast wel meegekregen, de lang verloren gewaande prinses zal prins Henry vervagen in het opvolgen van de troon. Het is officieel. 

Ik was zo van slag dat ik de rest van de middag mijn toetsenbord niet meer heb aangeraakt, Aubrey gebeld heb en samen met haar films uit de 2000s heb zitten kijken. 

Toen ik de volgende morgen opstond was ik vast beraden Henry en zijn hele stomme familie te vergeten. Over 10 jaar zal hij niet meer dan een vage herinnering zijn - hoop ik. 

Ik boekte mijn ticket direct en meldde mijn agent dat ik over een maand zou vertrekken naar Londen. En nu ben ik beland aan de vooravond van die reis. 

Het is niet echt een reis, meer een, eh, werk tripje. 

'Een ontsnappingspoging aan de werkelijkheid' zou mijn vader zeggen. De afgelopen 2 jaar is veel gebeurd. Mijn vader bleek depressief en heeft zich laten omscholen tot therapeut, hij zit in zijn laatste jaar en grijpt iedere kans aan om mij en mijn moeder te therapeutiseren - is dat eigenlijk een woord? 

Aaron is naar Nieuw Zeeland verhuist. Helemaal kut, natuurlijk. Maar ik ben afgelopen zomer bij hem op bezoek geweest en heb gezien hoe gelukkig hij daar is. Hij heeft een vriend en een boerderij met koeien. Hij is zo gelukkig, zoiets zou ik hem nooit kunnen afnemen. 

Ik bijt op mijn lip. Dat maakt het misschien wel des te zuurder dat mijn geluk mij is afgenomen. 

Ik schud voor de tweede keer in 5 minuten mijn hoofd. 'Niet meer aan hem denken.' Zeg ik hardop tegen mezelf. 'Je bent succesvol, je word gelukkig, je kan dit.' 

Godsamme, die stomme 'affirmaties' van mijn vader zijn nutteloos. En ik vol me ook nog eens een volslagen idioot als ik ze zo hardop zeg. 

Ik klap mijn laptop dicht en trek de koelkast open. Ik haal er een kliekje macaroni van gisteren uit en warm het op. Aubrey en ik hebben gisteren een afscheidsdinertje gehad. Hoewel ik maar een week weg ga, stond Aub erop om bij me te komen eten. 

'Ik hoop dat je een beetje opknapt daar in Engeland, Brooke. Je lezers merken misschien niks van dit alles,' ze wappert naar me. 'Maar je zit met je hoofd bij hem. En hij moet uit je hoofd. Word weer gelukkig, Brooke.' 

Ik dacht er eerst niks van, maar tijdens het toetjes schoof je een envelop naar me toe. 'Ik heb een blind date voor je geregeld, B!' Ze slaakte een opgewonden gilletje.  

Toen ze naar de gang huppelde om haar jas aan te doen rende ik haar achterna. 'Nee! Dat ga ik dus mooi niet doen.'

Aub stak haar armen in de mouwen. 'Ik beloof je dat als het niks is, ik dit niet nog een keer doe.' Ze keek me smekend aan. 'Eentje maar, B, doe het voor mij.' 

Ik had met tegenzin geknikt. 

Ik haal de macaroni uit de magnetron en eet hem op terwijl ik de lovende recensies over mijn boek lees. Meestal vrolijken die me wel op. 

Maar vanavond heb ik en aan Henry gedacht, en als ik weer terugkom uit Engeland heeft Aub een blind date voor me geplant. 'Je bent al veel te lang alleen,' waren haar woorden toen ze het me uitlegde. 

Dus, helaas, daar kunnen zelfs goede recensies niet tegenop. 

Ik neem een warme douche en probeer wat in mijn favoriete boek te lezen. Maar ik kan de slaap niet vatten en lig de hele nacht te woelen. 

Ja, lieve mensen. Oeh joe joe joe joe. Dit gaat helemaal de verkeerde kant uit. Maar weest niet getreurd, ook ik ben nog niet klaar om Henry en Brooke los te laten. Er liggen nog dingen in het verschiet...

Heel veel liefs xxx