Mijn niet zo Perfecte Prins op het Witte Paard ✔

20 - Draaien in de armen van een prins.

middernacht 

Zo snel als hij me gekust heeft, zo snel laat hij weer los. 

'Snap je het dan echt niet?' Vraagt hij, half aan mij, half aan zichzelf. 'Als je de mijne bent zal en altijd een schietschijf op je staan.' 

Hij kijkt op, zijn glanzende blauwe kijkers priemen in mijn ogen. 'Altijd, lieverd. Dat kan,' hij slikt. 'Nee, dat wíl ik je niet aandoen.' 

Mijn mond is droog, en ik voel hoe al het bloed naar mijn wangen stijgt als ik fluister. 'Dat neem ik dan maar voor lief.' 

'We kunnen nu geen keuze maken die is gebaseerd op andere halve week samen zijn, Brooke.' Hij haalt zijn had door zijn haar en god, wat is dat sexy. 'Een keuze die de rest van ons leven zal bepalen.' 

Ik overbrug de afstand naar hem toe en leg mijn hand in zijn nek, mijn voorhoofd tegen zijn schouder. 'Voelt dit goed?' 

Ik voel hem knikken. 'Waarom kunnen we die keus dan niet maken.' 

'God, Brooke.' Hij draait zich om en schud in die beweging mij van zich af, zijn handen strak om de randen van de wasbak, zijn ogen staren verwilderd in zijn spiegelbeeld. 'Ik kan dit niet, ik- ik weet niet meer wat ik voel. Wat ik wil. Wie ik wil!' 

Ik leg voorzichtig een hand op zijn rug. 'Jij maakt me verdomme gek!' Hij schud de hand van zijn rug en draait zich weer naar me om. Neemt mijn gezicht in zijn handen en kust me, ruw deze keer. 

Nu ben ik degene die zich los trekt. 'Dat kun je niet doen, Henry. Je kunt me niet op die manier pijn doen, dat is gewoon -' mijn adem stokt. 'Wreed.' 

Zijn ogen worden groot. 

'Je moet kiezen,' zeg ik met bevende stem. 'Je kunt niet van twee walletjes blijven eten. Of je kiest voor mij en ik ben de jouwe, schietschijf of niet, of we stoppen hier per direct mee en je gaat terug naar Denemarken.' De tranen stromen vrij terwijl ik in doodsangst afwacht op zijn antwoord.

Ik ken deze jongen potvolkoffie net anderhalve week. Hoe is het mogelijk dat hij nu al mijn hele leven op zijn kop zet? 

En even zie ik iets in zijn ogen flitsen. Dan tilt hij me op, kust me op het puntje van mijn neus en zegt: 'Ik kies jou, altijd jou.' En hij draait me rond.

Een daar draai ik dan. Op het mannentoilet in de armen van een prins die ik week geleden niet kon uitstaan. 

Howdie lieve mensen! Hoe is het leven? Dit hoofdstukje wordt maar niet zoals ik het hebben wil. Henry's moodswings bezorgen zelfs mij een hard time writing. Maar goed, any feedback? Altijd welkom :)

Heel veel liefs xxx