𝐸𝓃 𝓏𝑒 𝓁𝑒𝓋𝑒𝓃 𝓃𝑜𝑔 𝓁𝒶𝓃𝑔 𝑒𝓃 𝑔𝑒𝓁𝓊𝓀𝓀𝒾𝑔...
Als jong meisje was Brooke al dol op sprookjes, het is dan ook een droom die uitkomt als ze ontdekt dat de uitwisselingstudent van haar oudere broer een Deense prins is. Ze kan niet wach...
Ze weet het. Fuck, lady Margaret heeft het het aan haar doorgelult.
Waarom zou die Brooke anders om middernacht met het vliegtuig op het vliegveld van Kopenhagen landen?
Ze weet het en dit schopt mijn hele plan in de war. Ik heb deze vergadering geplant met de gedachte dat niet me in de weg zou staan. Niet zal mij in de weg staan op mijn weg naar de troon, helemaal niet. Dus zij ook niet.
En ook Henry niet. Ik moet die twee uit elkaar zien te houden. Sinds Brooke weg is en zij niet meer samen zijn is de ooit zo fenomenale prins niets meer waard.
Het plan van Emily werkt uitstekend, maar de komst van die vervelende Mexicaan zou wel eens alles in duigen kunnen laten vallen. Dus daar moet iets aan veranderen.
Ik vis mijn gloednieuwe smartphone uit mijn zak en tik het nummer van Mandy in.
'Ja,' blaf ik in de telefoon als ze opneemt. Ik heb lang geleden al ontdekt dat vriendelijkheid bij Mandy niet werkt, je moet autoriteit uitstralen. Alleen op die manier doet ze wat je wil. 'Jij gaat iets voor me doen,' ik wacht niet tot ze reageert en kom meteen ter zake. 'Jij gaat die vergadering opschuiven naar half 10.'
Aan de andere kant van de lijn wordt wat gesputterd. 'Half 10? Maar iedereen is ingesteld op 2 uur 's middags, hoogheid.'
'Luister, Mandy. Dat kan me niet schelen. Half 10.' Ik hang op. De kamer waarin ik me bevind is leeg, dus niemand kan zien hoe erg mijn handen trillen. Ik haal diep adem en herhaal mijn mantra. Dit is mijn leven, mijn troon en kroon, ik bepaal wat gebeurd.
Daarna bel ik Emily. 'Het is gelukt, half 10 halen ze nooit. Die Brooke is uit de weg gehaald.'
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
MANDY
Ik haal verbouwereerd de telefoon van m'n oor.
Mijn god, wat haat ik die meid. Ik knijp het mobieltje bijna fijn als ik me herinner wat mam me al die jaren gezegd heeft. Maak ze kapot, Mandy, maak ze allemaal kapot. Maak iedereen die jou niet goed behandel kapot. Maar doe het koninklijk, lieverd, want wij zijn Royals.
Mijn moeder is niet vijandig ingesteld, maar ze zal tot op de dood vechten voor wat zij goed vindt. En ik weet dondersgoed dat zij Fiona niet iets goeds vind. Ik weet dat ze het vreselijk vind dat ik voor Fiona werk, dat ik, als directe afstammeling van het geslacht Lady Margaret buig voor iemand als Fiona.
En ik heb het 2 lange jaren volgehouden om voor het manipulatieve gedrocht te werken, 2 lange jaren heb ik informatie verzamelt en aan Henry door gespeeld. Maar vandaag zal daar een einde aan komen.
Vandaag zal ik er samen met iedereen die me lief is voor zorgen dat Denemarken weer zal toebehoren aan de jongen die met hart en ziel van zijn land houd. Die zo erg van zijn volk houd dat hij er zijn eigen geluk en liefde voor heeft opgegeven.
Vandaag is het eindelijk over. En die vergadering is dan wel verzet, Fiona zal een Mexicaanse schone, een strijdende Hertogin, een moordzuchtige assistente en een ex-kroonprins die de liefde van zijn leven moet missen nooit allemaal tegelijk aankunnen.
Dus tik ik zo snel als mijn vingers kunnen het nummer in dat ik al heel lang niet meer gedraaid heb. 'Moeder, doe wat je kunt, de vergadering is verzet naar half 10. Ze heeft ons door.'
