𝐸𝓃 𝓏𝑒 𝓁𝑒𝓋𝑒𝓃 𝓃𝑜𝑔 𝓁𝒶𝓃𝑔 𝑒𝓃 𝑔𝑒𝓁𝓊𝓀𝓀𝒾𝑔...
Als jong meisje was Brooke al dol op sprookjes, het is dan ook een droom die uitkomt als ze ontdekt dat de uitwisselingstudent van haar oudere broer een Deense prins is. Ze kan niet wach...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
2 maanden later
pov Henry
Ik sta met mijn koffers in mijn handen op de grote oprijlaan van Tertia.
Dit is echt verschrikkelijk. De afgelopen 2 maanden waren echt de ergste van mijn leven, en ik geloof niet dat de komende maanden heel veel beter gaan worden.
'Nou, hup.' Mijn grootmoeder geeft me een zetje in mijn rug. 'Je leven wacht op je.'
Ik spuug op het grind. 'O, hou toch op met dat gezeik van u. U hebt mijn leven van me weggerukt. Er is geen leven dat daar op me wacht, mijn leven is in Nederland. Zij is mijn leven.' Ik stamp de oprijlaan op en houd me voor dat het maar voor even is. Ik hoef alleen nog maar mijn tweejarige studie rechten af te maken. Waar ik er al een deel van op heb zitten.
Ik haal diep adem. Nog maar een half jaar. Ik hoef maar 6 maanden te overleven in deze royal hel.
Mijn moeder komt achter me aangelopen, op een drafje haalt ze me in. 'Het spijt me,' zegt ze. 'Ik heb gedaan wat ik kon.'
'Nou, blijkbaar niet genoeg.' Sinds ze me van haar gescheiden hebben ben ik al nors tegen iedereen.
Mijn moeder klapt hoorbaar haar tanden op elkaar. 'Ik-'
'Zeg nou maar niks, moeder. Ga nou maar.' Ik begin nog iets harder te lopen.
Eenmaal in de grote ontvangsthal negeer ik het koor dat daar het Deense volkslied staat te zingen compleet.
Ik stamp direct door naar de directrice, die me een hand wil geven. Ik heb nog wel een greintje beleefdheid in me, dus schud ik hem en wacht geduldig op de sleutel van mijn kamer.
'We zijn vereerd om u hier te hebben.'
Bijna wil ik: 'Nou, jullie hebben jullie hele bestaan alleen nog maar mensen met blauw bloed aangenomen, het zou jullie niet moeten verbazen dat de koninklijke familie vroeg of laat zou aankloppen.' zeggen. Maar ik houd me net op tijd in.
Ik glimlach, neem de sleutel aan en laat me naar de kamer leiden.
'Morgen zult u uw klasgenoten leren kennen.'
Ergens hier loopt Elle rond. Maar zij zit op de middelbare school en ik volg een versnelde universitaire opleiding. Iedereen denk altijd dat mijn uitwisseling was om me een beetje in het gareel te krijgen, maar ik wilde zelf weg.
Ik wilde weg van het kroonprins zijn. Van de plichten die daarbij hoorden. Mij hoefde je niet in het gareel te krijgen, ik was het toonbeeld van keurige jongen. Daarom verbaast het me ook zo dat ik hier nu zit.
Ik had altijd verwacht dat Sem hier zou eindigen. Met zijn foute vrienden, sigaretten en American football.
Maar blijkbaar ben ik de gelukkige.
Of nou ja, gelukkige?
Ik geloof niet dat ik heel gelukkig kan zijn zonder mijn hart. Brooke heeft het namelijk meegenomen.
Hee lieve mensen, hoofdstuk 1 van deel 3! Woohoo, o god. Dit is het laatste deel, lieve schatten. Hoe is jullie dag?
