𝐸𝓃 𝓏𝑒 𝓁𝑒𝓋𝑒𝓃 𝓃𝑜𝑔 𝓁𝒶𝓃𝑔 𝑒𝓃 𝑔𝑒𝓁𝓊𝓀𝓀𝒾𝑔...
Als jong meisje was Brooke al dol op sprookjes, het is dan ook een droom die uitkomt als ze ontdekt dat de uitwisselingstudent van haar oudere broer een Deense prins is. Ze kan niet wach...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
zaterdag morgen
Later op de morgen voel ik hoe iemand aan mijn schouder schud en een ander mijn gordijnen opentrek.
'Oh, godsamme.' Piep ik, wanneer de zon in mijn gevoelige nachtogen schijnt.
Waarop een van de dienstmeisjes geschrokken haar hand voor haar mond slaapt. 'My Lady, het spijt me verschrikkelijk.'
Ze rukt het gordijn weer dicht en haar handen fladderen om me heen. 'Wat?' Mijn half geopende ogen nemen het tafereel waar. 'Nee, laat maar zitten, joh. Trek die gordijnen open. Ik moet me niet zo aanstellen.' Ik lach hysterisch terwijl ik de situatie bekijk. 'Wie zijn jullie in godsnaam?'
De twee meisjes lijken even groot, hoewel de een heel wat ouder lijkt dan de andere. De een oude heeft donker haar, de jongere zo licht dat het bijna wit is.
'Mijn naam is Lianne.' Zegt degene met het donkere haar. Ze komt zeker op me over alsof ze weet wat ze doet. Ze pakt een japon van de stoel in de hoek van de kamer en drapeert hem op het bed waar ik nog steeds in lig.
Ze gebaart naar de blonde achter haan. 'Dit hier is Iris. Het spijt haar ontzettend van de gordijnen, ze is nieuw.' Iris kleurt nog roder dan een tomaat.
Ik heb medelijden met het arme meisje en rijk naar mijn badjas terwijl ik mompel 'geen punt, meid.' Iris lijkt enigszins op te knappen van mijn worden en snelt naar de badjas en geeft hem aan mij. Ik knik dankbaar naar haar.
'Hoe- eh, hoe komen jullie hier? Wie heeft jullie gestuurd?' Ik stamel een beetje en vind het nogal ongemakkelijk om voor de ogen van de meisjes in alleen mijn korte slaapshirtje uit mijn bed te komen.
'Bevel van de koningin,' zegt Lianne alleen maar. Ze komt naar me toe en trekt de zorgvuldig aangetrokken badjas weer van mijn schouders. 'Kom, je moet douchen. Ik heb niet voor niets de meest perfecte japon voor je eerste ontmoeting mijn hare majesteit geregeld.' Ze sjort mijn badjas uit en dirigeert me naar de aangrenzende badkamer.
Hier laat ze het bad vollopen en gooit het vol met allerlei oliën en zeepjes. 'Kom, kom, lieverd.' Ze is net een lieve moeder. Ondanks haar moederlijkheid laat ik me absoluut niet in bad stoppen door haar.
'Eh, ja, Lianne. Ik denk dat ik het vanaf hier wel zelf red.'
Maar Lianne heeft ander plannen. 'Nee. Zeker niet. De koningin heeft ons een opdracht gegeven, wij voeren die opdracht uit.'
En die opdracht was om mij in bad te stoppen? Wil ik sceptisch vragen. Maar dan bedenk ik me dat dat waarschijnlijk inderdaad zo is. Ik kan me herinneren dat Henry me een keer verteld heeft dat zijn bewakers en bedienden overal bij zijn.
Lianne geeft me een kleerhanger. 'Voor je shirt.' Iris komt binnengereden met een enorme wasmand. Waarom Lianne zegt: 'Voor je ondergoed.'
'Maar-' begin ik, maar ik word onderbroken door Lianne.
'Nee.' Zegt ze ferm. 'Niks maar. Hup, hup. Je hebt krullen zie ik.' Ze neuriet terwijl ze met haar vinger over de verschillende flessen shampoo op haar karretje gaat. 'Ah, ja. Perfect.' Ze haalt er een grote paarse fles tussen uit. Dan kijkt ze weer naar mij. 'Ben je nou nog niet uitgekleed?'
Eh, nee. Ik sla mij armen voor mijn in een bh gehulde borsten en voel me ongelofelijk naakt. Ik wil het liefst door de grond zakken.
'Nou, kleed je nou maar uit. Ik heb echt wel lelijkere mensen gezien, hoor.' Ik weet dat Lianne's woorden geruststellend bedoeld zijn, maar toch voel in me een beetje beledigd.
'Lieve help, meisje, zet je over je schaamte heen.' Ze gebaart iets naar Iris en went zich daarna weer tot mij. 'Iris hier die zet even een schermpje op om jouw tere zieltje te beschermen tegen de ogen van de o, zo gevaarlijke Lianne.'
Iris is in de weer gegaan met een groot beige doek dat ze als een soort muur om me heen zet.
'Nou, hop. Nu kan het wel toch?' Haar stem klinkt gedempt door de dikke stof van het doek. 'Ik heb niet de hele dag de tijd, lieverd.'
Haar woorden geven me een opgelaten gevoel en snel ontdoe ik me ook van mijn ondergoed. Even voel ik me veilig, en dan trekt Lianne het doek weg en besef ik me maar al te goed dat dit een héle andere wereld is dan degene die ik ken.
Hee lieve mensen, hoe is het? Wat vinden jullie ervan? Voel je vrij foutjes te verbeteren :)
