𝐸𝓃 𝓏𝑒 𝓁𝑒𝓋𝑒𝓃 𝓃𝑜𝑔 𝓁𝒶𝓃𝑔 𝑒𝓃 𝑔𝑒𝓁𝓊𝓀𝓀𝒾𝑔...
Als jong meisje was Brooke al dol op sprookjes, het is dan ook een droom die uitkomt als ze ontdekt dat de uitwisselingstudent van haar oudere broer een Deense prins is. Ze kan niet wach...
De telefoon van Margje staat op luidspreker en we staren met open mond naar het schermpje dat zojuist op zwart is gegaan. Heel even zijn we allemaal doodstil en zitten we helemaal stijf, maar binnen luttele seconden komen we in beweging.
Hoewel ik net nog een halve paniekaanval over naar het paleis gaan had, heb ik nu een halve paniekaanval over niet op tijd in het paleis zijn.
Dit is niet goed, dit is helemaal niet goed.
Het gezicht van Lady Margaret is zo wit als een kopieerpapiertje en Aubrey kijkt me onderzoekend aan. Dan schiet er een adrenalinestoot door me heen en spring ik op. 'Waar wachten we nog op, dat paleis kan niet zo ver weg zijn? Zo groot is Kopenhagen niet toch?'
Margje slaat haar ogen neer. 'Lieverd, het is kwart over 8 en het paleis van de vergadering staat in Aarhus.' Ze bijt op haat lip, alsof ze me niet wil zeggen waar het echt op slaat.
'Nou,' zeg ik, maar mijn adrenaline is al aardig weggeëbd. 'Dan gaan we daar toch gewoon heen.'
Tussen Margjes wenkbrauwen vormt zich een zorgelijk v'tje. 'Aarhus is vanaf hier 2 uur rijden.'
Snel rekenen levert me op dat we dan 3 kwartier te laat komen.
En dan ben ik het niet die de adrenaline door haar aderen voelt razen, maar mijn beste vriendin. Aubrey sprint op en rent zo snel als ze kan naar haar vriendje. Noah moet haar bijna opvangen zodat ze niet tegen de deur knalt en hij kijkt haar bezorgd aan. Aubrey gaat op haar tenen staat en fluistert iets in zijn oor, de lichtjes in zijn ogen worden feller. Hij legt zijn hand op Marcus' schouder en legt het hem snel uit.
Als de grote lijfwacht knikt - weliswaar met gefronste wenkbrauwen - komen ze naar ons toe. Aubrey trekt Noah bijna springend achter zich aan. Ik snap het niet, hoe kan ze nou zo vrolijk zijn?
'We gebruiken de jet,' zegt Aubrey met een twinkeling in haar ogen alsof ze een klein kind is in een winkel vol gratis Baby Borns.
Maar dan besef ik me wat dat betekend, en opeens voel ik me een klein kind in een winkel vol gratis Baby Borns. 'Dat kan?' vraag ik ongelovig.
'Ik geloof dat milieuactivisten ons het niet in dank zullen afnemen, maar ik vrees dat alle mensen ons het niet in dank zullen afnemen als hun toekomstige regeerder Fiona zal blijven.' Hij glimlacht vrolijk. 'Dus ja, ondanks het heftige verbruik van kerosine, vind ik dat het prima kan.'
'En daarnaast,' Marcus komt naast Noah staan en legt ons met zijn bromstem snel uit dat hij toestemming heeft gekregen van Sem om de Jet te gebruiken.
'Sem? O, God. Is hij hier?' Ik sta op, alsof ik half en half verwacht dat Sem door de grote open deuren van de ontbijtzaal komt gewandeld.
Maar Marcus schud zijn hoofd. 'Nee, hij is met Henry in Aarhus.'
Weer sta ik op. 'Henry. God, Marcus, had dat dan eerder gezegd. Kan ik hem spreken?' Ik steek mijn hand uit naar de telefoon op tafel, maar Margje houd me tegen.
'Kind, geen tijd voor. We moeten nu als de wiedeweerga naar het vliegveld.' Ze stopt de telefoon in haar zak, alsof ze iets wil verbergen. Even sta ik stil en bijt op mijn lip, dan hol ik achter de rest aan. Want ik moet mijn vriendje redden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De 'jet' is meer een enorm vliegtuig met zachte leren stoelen en een geweldig assortiment snacks. Er is een piloot en twee stewardessen met elk kroontjes op hun mouwen genaaid met gouddraad.
Tijdens de rit eet ik gigantisch veel snacks en probeer ik niet te denken aan wat we gaan doen. We vliegen zo in minder dan een uur naar een stad waar ik nog nooit ben geweest naar een paleis waar ik vast en zeker niet welkom ben met een kroonprinses die ik haat.
God, waarom doe ik dit?
Hee lieve mensen, hoe is jullie dag?
Heel veel liefs xxx
P.S. Er komen echt Brooke en Henry momenten aan, echt!
P.P.S. Don't hate me for saying that like seven chapters straight.
