𝐸𝓃 𝓏𝑒 𝓁𝑒𝓋𝑒𝓃 𝓃𝑜𝑔 𝓁𝒶𝓃𝑔 𝑒𝓃 𝑔𝑒𝓁𝓊𝓀𝓀𝒾𝑔...
Als jong meisje was Brooke al dol op sprookjes, het is dan ook een droom die uitkomt als ze ontdekt dat de uitwisselingstudent van haar oudere broer een Deense prins is. Ze kan niet wach...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
zaterdag ochtend
'Goeiemorgen, slaapkop!' Kraait mijn broer langs mijn oor. Kreunend gooi ik een kussen in de richting van het geluid.
'Rot op.'
'En dan je vlucht missen, en mijn 4 maanden Denemarken verspillen. Dacht het niet, hé. Jij gaat achter je man aan, Bro.' Hij trekt in een ruk de lakens van me af, zodat de koude lucht over mijn huid blaast.
'Ugh, Aaron. Jij kunt ook nooit even aardig doen, hé?' Ik graai naar de lakens maar ik krijg alleen maar lucht te pakken.
'Volgens mij is mijn uitwisseling aan je geven al aardig genoeg.' Zegt Aaron vrolijk terwijl hij me een joggingbroek toe gooit. 'Trek dit aan.' Hij gaat door mijn kast heen en bekijkt de kleding die nog op de hangertjes hangt - de rest zit al in de koffer. Hij vist een kanten topje achter uit de kast en gooit dit op mijn nog half slapende lichaam. 'Aan trekken, Bro. Je mist je vlucht nog.'
Aaron brengt me vandaag naar het vliegveld, omdat mijn moeder vanochtend een belangrijke rechtszaak heeft en mijn vader zoals gewoonlijk niet echt bijzonder veel aandacht aan ons besteed. Begrijp me niet verkeerd, mijn vader is de liefste man ooit, maar soms denk ik dat hij vergeet dat wij er ook nog zijn. Dus brengt Aaron me weg, en eigenlijk vind ik dat niet zo erg.
De relatie met mijn ouders is de afgelopen maanden verslechterd, terwijl die van mij en mijn grote broer steeds beter is geworden. Dus vandaar dat we straks om half 5 's ochtends naar het vliegveld rijden.
Terwijl ik opsta zie ik nog net hoe mijn broer op de koffer is gaan zitten en hem dicht probeert te krijgen. 'Mijn lieve God, Bro, wat neem je in godsnaam allemaal mee?' Hij beweegt op en neer op de koffer en ik heb het idee dat de koffer gevaarlijk dicht bij zijn breekpunt in de buurt komt.
Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en trek snel het kanten topje aan. Ik schiet Aaron te hulp door aan de rits te trekken, maar het mocht niet baten en voor een moment denk ik dat ik hem zelfs kapot trek. 'Dit heeft geen nut, grote broer,' zeg ik. 'Ik zal er wat uit moeten halen.'
Dus jaag ik Aaron van de koffer af en hijs de deksel omhoog. 'Argh, jezus, was die altijd al zo zwaar?' Vraag ik steunend en puffend aan Aaron, maar als ik omhoog kijk zie ik dat niet mijn zware koffer, maar Aaron zelf de bron is van mijn gesteun. Hij houd zijn hand stevig op de deksel en is rood aangelopen.
'We krijgen hem wel dicht, Bro. Kom op.' Hij duwt harder op de deksel, maar ik geef niet toe.
'Wat heb jij Aaron?' De irritatie in mijn stem is duidelijk te horen. Aaron doet met een rood hoofd een stap achter uit en ik gooi de koffer open. En ik ontdek de reden van het moeilijk dichtgaan van de koffer.
'Wel,' zeg ik, terwijl ik opsta en de inhoud van de koffer bekijk. 'Ik heb zo'n vermoeden wie dit gedaan kan hebben.' Ik zet mijn handen in mijn zij en priem met mijn ogen in Aarons gezicht.
'Wat had ik dan gemoeten?' Aaron kijkt een beetje wanhopig, maar probeert ook zijn lachen in te houden, hierdoor vertrekt zijn gezicht in een angstaanjagende grimas. 'Ik ben je broer, ik moet je behoeden voor onverwachte zwangerschappen.'
Ik ga met mijn ogen van Aarons lachwekkende gezichtsuitdrukking naar de inhoud van mijn koffer en weer terug. 'Ja, maar had je daarvoor echt 12 pakjes condooms in mijn koffer moeten stoppen?'
En dan barsten we allebei in lachen uit.
Hee lieve mensen, hoe is jullie dag? Voel je vrij foutjes te verbeteren :)
