GİRDAP

53.BÖLÜM~KIRGIZ~

Saat gecenin bilmem kaçıydı ama bizim zerre uykumuz yoktu. Asil göğsüne yaslamış beni, saçlarımla oynuyodu. Niye bilmem devam etsin diye sesimi de çıkarmıyodum.

"Uzun zaman oldu, sen susamazsın bu kadar. Daralmışsındır."

Dediğiyle gülecek gibi oldum.

"Valla inanmayacan ama konuşasım gelmedi. Yoksa bende bi şaşırdım halime."

Kısık, ama içimi hoplatan bi kahkaha döküldü dudaklarından.

"Hadi bir şeyler anlat bana. Sesini duyayım."

"Ne anlatayım ki?"

"Bilmem. Züleyha'ca bir şeyler işte. Hem beni güldüren hem de aklımın almayacağı bir şey olabilir."

"Aklıma gelmiyo ki şimdi sen böyle deyince. Ama sıra sende olsun bu sefer. Sen anlat. Bana kocamı, Asil'i anlat."

Bir iki dakika hiç ses çıkmadı. Uyumuş gibi göğsüde ağır ağır inip kalkıyodu. Sonra derin bi nefes aldı da konuşmaya başladı.

"Sen gelene kadar çok da bir şeyi yoktu ki Asil'in. Neyini anlatayım?"

"Olsun, ne anlatırsan dinlerim. Eğer üzmeyecekse seni ilk evliliğini anlatsana. Hep mi kötüydü? Nasıl oldu?"

Derin bir soluk aldı. Sormasa mıydım ki? Ama çok merak ediyodum ben onu. İnsan Asil gibi biri tarafından sevilip, bunun nasıl nankörü olurdu?

"Toplasan iki yıllık bir evlilik Züleyha. Nişanlılık sürecini de eklersen en fazla üç yıl. Dönüp baktığımda hiçbir şey yaşamamışız. Hiçbir şeyi paylaşmamışız. Ben bunu seninle yaşadığım duygularla, daha yeni fark ediyorum. Ne acı değil mi?"

"Sevmediyse seni niye evlendi ki?"

Hadi benim bahanem vardı onun zoru neydi canıyla? Başkasına kayacak bir nefsi vardı madem niye etti bunu kendine?

"En çok bunu sordum kendime. Bir de şimdiki hissettiklerimi istemsiz sorguluyorum bazen. Bu yaşadığım gerçek olansa o neydi? Mükemmel bir adam değilim Züleyha. O kırdı döktü de ben susmadım ya. Sesine tahammül edemediğimde çıkıp gittim evden. Restoranda sabahladığım gece sayısını bilmiyorum mesela. Oturup derdimi anlatmışlığım da hiç yok. Birkaç kez sorununu soracak olduğumda aldığım karşılıktan dolayı bende bıraktım peşini. Ne halin varsa gör dedim. Aradığım şey hiçbir zaman büyük bir aşk, sevgi olmadı zaten. Bir aile oluruz, çocuğumuz olur. Sessiz, huzurlu bir hayat yaşarız diye umuyordum. Ama öyle olmuyor ki. Planladığın gibi ilerlemiyor hiçbir şey. Ben nasıl benim istediklerim gibi bir hayat istediysem oda kendi hayalini gerçekleştirmek istedi. "

Yine duraksadı. Aklına takılan mı vardı yoksa bana ne kadarını dese yanlış etmez onu mu tartıyodu hiç anlamadım. Mermer gibiydi suratı. Üzüntü mü öfke mi yoksa saklı gizli bi özlem mi var izin vermiyodu anlayım. Yine başını iki yana sallayıp, onun konuşmasını merakla bekleyen suratıma baktı.

"Tek aklımı karıştıran nişanlılık döneminde deli gibi peşimde koşan kıza ne olduğu? Sürekli arayıp, sorardı mesela. Evlendik ve bitti. Kavgalar arttı. Sonra bir anda bebek diye çıktı geldi. O ara benim rahatsızlandığım dönemlerin başıydı. Başka kadınlara gitmekle suçladı. Onun durumunda kim olsa böyle düşünürdü kızmıyorum. Ama çare de bulamıyordum ki."

"Şey mi? Yani şimdi hiç ben, yani bi sıkıntın olduğunu bilmedim ya. Of yani o da bilmemiştir belki."

Kaşını çatıp, ayıp etmişim gibi baktı yüzüme.

"Züleyha bu konuşmayı yapmak zorunda mıyız? Karımla konuşmak istediğim mevzular değil çünkü."

"Merak ediyom, aklıma takılıyo hep."