ᴢᴀᴄᴋ ~

×1×

Κεφάλαιο 1ο~

Emily's POV

*Το πρωί*

"Ξύπνα βλαμμένη έχω να σε πάω και σχολείο! ". Ακούω την χαρακτηριστική φωνή του αδερφού μου να με ξυπνάει. Άλλη μια βαρετή εβδομάδα ξεκινάει σκέφτομαι, μιας και είναι δευτέρα και κατσουφιαζω πάνω στο μαξιλάρι μου. Δίχως να με αφήσει σε ησυχία ο Evan με τραβάει από τα χέρια μου με αποτέλεσμα να σηκωθώ δίχως να το θέλω. Όπως ήδη καταλάβατε είναι η ενόχληση τής ζωής μου, αλλά τον αγαπώ τον βλακα. "καλα καλα σηκώθηκα". Φωνάζω και εγώ και τρέχω στο μπάνιο. Αφού κάνω τα απαραίτητα και κάνω και ενα πρωινό ντουζ βγαίνω στο δωμάτιο μου ώστε να ντυθώ. Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στο τι θα φορέσω στο σχολείο οπότε απλά αρπάζω το μαύρο μου φούτερ με ένα skinny jean και τα Vans μου. Σχεδόν κάθε μέρα κάπως έτσι ντύνομαι εκεί. Χτενιζω και λίγο το μαλλι μου και το αφήνω κάτω μιας και είναι ήδη ίσιο. Αφού πάρω την τσαντα μου πηγαίνω προς την κουζίνα όπου βρίσκω τους γονείς μου να τρώνε πρωινό λίγο πριν φύγουν και οι ίδιοι για δουλειά. "καλημέρα αγάπη μου, έλα να καθίσεις μαζί μας". Μου λένε με το που με βλέπουν. "δεν προλαβαίνουμε". Απαντάει ο Evan για εμενα ενώ ο ίδιος καταβροχθιζει ενα pankcake σε λιγότερο από ένα λεπτό. Τον κοιτάω σε φάση "αλήθεια τώρα;" και ρολαρω τα μάτια μου. "φυγαμε". Συνεχίζει και μου πετάει το κράνος μου. Ναι σωστα μαντεύετε, έχει μηχανή. Και μάλιστα αναρωτιέμαι και η ίδια πως τον εμπιστεύομαι να ανέβω.
"να πρόσεχετε λοιπόν!". Φωνάζει ο πατέρας μου την ώρα που κατευθυνομαστε στην πόρτα για να φύγουμε. Γνεφω καταφατικά και την κλείνω πίσω μου. Ο Evan με περίμενε ήδη στη μηχανή.
Μόλις ανεβαίνω αμέσως τον κρατάω. "Γιατί βιάζεσαι τόσο σήμερα;". Τον ρωτάω αφού έχω παρατήρησει ότι είναι έτσι από όταν με ξύπνησε. "θα βγω. Μη ρωτάς πολλά". Λέει ξερά και δεν σχολιάζω καν, καθώς ξεκινάει. Πάλι εκείνη η παρέα, σκέφτομαι. Εδώ και μερικά χρόνια έχουμε μετακομίσει στο Los Angeles ή αλλιώς το πατρικό του πατέρα μας και ο Evan δεν λεει να ξεκολλήσει από εκείνη την παρέα. Ούτε εγώ τους έχω δει ποτέ αλλά ούτε και οι γονείς μας. Τυχαίνει να με πιάνει η περιέργεια μου αλλά όποτε πάω να ρωτήσω το αποφεύγει η απαντάει ξερά οπότε δεν ασχολούμαι.

[....]

φτάνουμε ύστερα από αρκετή ωρα έξω από το σχολείο μου το οποίο είναι σχεδόν μία ώρα μακριά από εκεί που μένουμε, ενας λόγος παραπάνω που με φέρνει εκείνος...
Κατεβαίνω και παίρνω μαζί το κράνος μου. "τα λέμε μετά μικρή, νασαι εξω". Μου λέει πριν φύγει και τον χαιρετάω. Περπατάω μες στο σχολείο και κλασικά οι ματιές πέφτουν επάνω μου. Είμαι η μοναδική που δεν έχω παρέες και το γεγονός ότι έχω χάσει χρονιά τους δίνει έναν παραπάνω λόγο να με έχουν για την περίεργη..
Ποτέ δεν κατάλαβα τον ηλιθιο τρόπο που σκέφτονται και δεν με ενδιέφερε κιόλας.
Πηγαίνω στο ντουλάπι μου και αφήνω το κράνος και την τσάντα. Παίρνω τα βιβλία για το μάθημα που είχαμε τη πρώτη ώρα, αλλιώς ιστορία και ξεφυσαω. Μισώ εκείνο το μάθημα και γενικά όλα τα μαθήματα εκτός από τα καλλιτεχνικά.

[...]

Μπαίνω στην τάξη μαζί με τους υπόλοιπους κάι κάθομαι μόνη μου στις τελευταίες θέσεις. Βγάζω γρήγορα ενα χαρτί και ένα στυλό και ξεκινάω να σχεδιάζω. Μόνο έτσι την βγάζω κάθε μέρα. Ο καθηγητής έρχεται κάι ξεκινάει αμέσως το μάθημα εξετάζοντας κάποια παιδιά. "και για πες μας δεσποινίς Pierce, τι γνωρίζεις για τις πρώτες σταυροφοριες;".
Ρωτάει εμένα επίτηδες αφού πήρε είδηση ότι δεν έδινα σημασία.
Ρολαρω τα μάτια μου και τον κοιτάω αδιάφορα. "δεν γνωρίζω ,λυπαμαι". Απαντάω ειρωνικά και σκαω ένα χαμόγελο.
"πάλι δεν διάβασες δηλαδή. "
Ξεκινάει να μονολογεί ενώ εγώ συνεχίζω να ζωγραφιζω. "Emily είναι η τελευταία φορά που το λέω, αν συνεχίσεις έτσι δεν θα περάσεις σε κανένα πανεπιστήμιο και θα αναγκαστώ να-". Πάει να πει και τον διακόπτω αφού σηκώνομαι από τη θέση μου και βγαίνω έξω. Ακολουθεί το μικρόφωνο σκέφτομαι και γελαω αφού συμβαίνει σχεδόν καθημερινά. Όπως είπα μου είναι αδιάφορα τα μαθήματα." Emily pierce στο γραφείο του διευθυντή ". Ακούγεται και πηγαίνω προς το γραφείο για άλλη μια συνάντηση με τον αχόνευτο διευθυντή μας....

Ένα απλό πρώτο κεφάλαιο για τα βασικά...
Και είπα αύριο αλλά το βάζω τα μεσάνυχτα - 💀
Πείτε μου την γνώμη σας και όποιος θέλει ενα vote, τα λέμε στα επόμενα για περισσότερα! 🖤
~S