ᴢᴀᴄᴋ ~

×59×

Κεφάλαιο 59ο~

Emily's POV

Παύει να μιλάει και μένει ακίνητος να με κοιτάει, σοβαρευοντας το ύφος του. Παίρνω μια ανάσα και πάω να του πιάσω το χέρι και να του μιλήσω αλλά το τραβάει πίσω. Αρχίζει να περιφέρεται νευρικά με τα χέρια του στο κεφάλι. Ξέρω πόσο χάλια θα νιώθει.. Και το μισώ. "που θα πας; και πόσο καιρό; Emily... Δεν.. δεν μπορείς να με αφήσεις γαμω!".
Λέει με ένταση ενώ βλέπω τον φόβο στα μάτια του. Δεν είναι ο μόνος που νιώθει έτσι, απλά προσπαθώ να το χειριστώ ήρεμα πια. "τα οικονομικά δεν πάνε καλά εδώ και θα πρέπει να επιστρέψουμε στην Αγγλία. Αλλα δεν θα είναι μόνιμα γιατι ο Evan βρήκε λυση-". Αρχίζω να μιλάω γρήγορα για να τα βγάλω από μέσα μου και με κόβει. "Ότι και αν πεις δεν αλλάζει το γεγονός ότι θα φύγεις..".
Απαντάει πριν ολοκληρώσω, σφιγγοντας τα χέρια του σε γροθιές. Κοιτάω κατω απογοητευμένη, αφήνοντας την σιωπή ανάμεσα μας.
"Όσο δεν θες να φύγω άλλο τόσο δεν θέλω εγω!. Αλλα δεν έχω επιλογή...Θέλω να σκέφτεσαι ότι είναι μόνο κάτι μήνες και όχι μόνιμα. Αυτό με κρατάει και εμενα..".
Προσπαθώ να τον ηρεμήσω, εστιάζοντας σε αυτά που λέω και εγώ. Τα μάτια μου βαραίνουν και με δυσκολία δεν αφήνω δάκρυα να φύγουν. Χωρίς να μου πει κάτι παραπάνω, με τραβάει στην αγκαλιά του και ανταποδίδω σφιγγοντας τον."προτιμώ τους τσακωμούς πάρα να φύγεις..".
Συνεχίζει και κλείνω τα μάτια μου στην αγκαλιά του. Σταματάει να με αγκαλιάζει και κοιτάζομαστε. "Θέλω απλά να μου υποσχεθείς ότι θα με περιμένεις".

Zack's POV

"πάντα θα σε περιμένω μωρό μου". Της λέω και βάζω το χέρι μου στο πρόσωπο της. Θέλω να ξεσπάσω κάπου όλο τον θυμό και την απογοήτευση που νιώθω μόνο από αυτά τα νέα, αλλά συγκρατιεμαι μπροστά της. Θα είναι δύσκολο χωρίς εκείνη αλλά ότι είπα ισχύει. Θα την περίμενω ακόμη και να έλειπε για χρόνια.
Χαμογελάει ακούγοντας αυτά τα λόγια λες και ήταν εκείνα που χρειαζόταν να ακούσει. Την αρπάζω και της δίνω ένα έντονο φιλί και μετά πηγαίνουμε μαζί πίσω στους άλλους. Μόλις φτάνουμε όλοι έχουν νοικιάσει από μια σανίδα του σερφ και είναι έτοιμοι να μπουν στο νερό.
"που χαθήκατε εσείς οι δύο, πάρτε σανίδα και ελάτε!".
Φωνάζει ο Dave και στραβο κοιτάζω. Κάθομαι στην πετσέτα μου και τραβάω την Emily ανάμεσα στα πόδια μου. Τυλίγω γρήγορα τα χέρια μου γύρω της κάνοντας τη να μην μπορεί να φύγει και γελάει. Αυτό το άκουσμα με κάνει να νιώθω καλύτερα.
"ελα πάμε μαζί τους! Πάντα ήθελα να δοκιμάσω".
Μου μουρμούραει και γελάω και εγώ για λίγο. "δεν φεύγεις!". Λέω κολωντας τη πάνω μου να την πειραξω. "άμα πάμε θα έχεις κάτι άλλο μετα". Μου ψυθιριζει και κολλάει στον καβαλο μου επίτηδες. Ξεροκαταπινω και αμέσως τη βοηθάω να σηκωθεί μαζί μου."είσαι τυχερή που ήμαστε στη παραλια τώρα". Δηλώνω και γελάει περισσότερο, ενώ αρχίζει να τρέχει προς τη θάλασσα με τους άλλους. Χαζεύω το σώμα της με εκείνο το μαγιό και μένω για λίγο. Δεν φταίω εγώ εκείνη με προκάλεσε με αυτό που είπε... Αυτή η κοπέλα θαναι ο θάνατος μου με το ποσό τη θέλω.

Emily's POV

Μπαίνω στο νερό με τους άλλους και φτάνει και ο Zack. Για λίγο ξεχνάμε τι λέγαμε μόλις και κοιτάμε να απολαύσουμε όσο χρόνο έχουμε ακόμη μαζί. Ο Evan ανεβαίνει στη σανίδα του με τον Dave και κάνουν κόντρα μεταξύ τους ποιος θα πιάσει το μεγαλύτερο κύμα. Η Laura ακολουθεί πεφτωντας στο νερό πανεύκολα και δεν αργώ να γελάσω. Προσπαθώ να ανέβω στην δική μου, όπου μου έδωσαν και γλιστράει πολύ. Ίσα ίσα στέκομαι γονατιστή επάνω της.
Νιώθω δύο χέρια να με κρατάνε και χαμογελάω. "θα σε μάθω εγώ".
Λέει κοντά μου και ανεβαίνει από πίσω μου στη σανίδα.

Audrey's POV

"θα σε μάθω εγω". Ακούω τη φωνή του Zack που εμφανίστηκε με την άλλη, επάνω στη σανίδα της. Βλεπωντας πως φέρεται γύρω της και το πως της κολλάει, εκνευριζομαι. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ζήλια, αλλά θυμός που δεν γίνεται το δικό μου. Χμ για να δούμε τώρα ποιος θα έχει την προσοχή.
Παίρνω τη σανίδα μου και ανεβαίνω σε ένα κύμα που βρίσκεται αρκετά κοντά τους. Μετά από χρόνια παρέας μαζί τους ξέρω καλό σερφ, αλλά δεν βλάπτει να προσποίηθω τώρα.
Κάνω απότομες στροφές κάνοντας τους να εστιάσουν επάνω μου και πάω να μπω κάτω από το μεγαλύτερο κύμα, όπου σε καλύβε. "τι κανει;". Ακούω την Emily να αναρωτιέται και χαμογελάω όταν μπω στο πέρασμα μου. Πέφτω από την σανίδα και αφήνω το κύμα να με παρασύρει. "βοήθεια!". Φωνάζω και αφηνομαι στην ορμή του νερού.

Emily's POV

"ΒΟΗΘΑ ΤΗ". Φωνάζω στον Zack αφού οι άλλοι έχουν πάει τέρμα βαθιά. Ποτέ δεν θα με ένοιαζε η Audrey αλλά βλεπωντας τη έτσι φοβήθηκα για εκείνη, έπρεπε να κάνουμε κάτι. Ο Zack βουτάει απότομα στο νερό και κολυμπάει γρήγορα προς το μέρος της. Τον βλέπω να χάνεται μαζί της κάτω από το νερό και στη προσπάθεια να πάω και εγώ με τη σανίδα μου τους βλέπω να βγαίνουν, ενώ εκείνος την κρατάει κολυμπώντας προς τα έξω. Μόλις φτάσουν στα ρηχά την ακουμπάει απαλά στην άμμο και πάω και εγώ κάνοντας νόημα στους άλλους να βγουν έξω. Η Audrey ανοίγει τα μάτια της και τραβάει τον Zack στην αγκαλιά της, τόσο απότομα που φανηκε περίεργο. "Zack... Εγω- με έσωσες".
Του λέει και με κοιτάει από μακριά ενώ ακόμη τον κρατάει. Η αυτό είναι στημένο ή εγω τα χανω. Ο Zack βγαίνει από το άγγιγμα της και τους κοιτάω και τους δύο. Είχε το ίδιο φοβισμένο ύφος όπως όταν του είπα ότι θα φύγω. Θέλω μόνο να πιστεύω ότι κάνω λάθος για όλο αυτό. Ποιος θα παρίστανε κάτι τέτοιο;. Και είναι ανθρώπινος ο φόβος του, έτσι;.
Αν αυτό συμβαίνει όμως τώρα, τι θα συμβεί μόλις φύγω;.....

Νομίζω δεν χρειάζεται να σχολιάσω εδω😬...
Ελπίζω να περάσατε καλά για απόκριες! Τα λέμε🖤
~S