ᴢᴀᴄᴋ ~

×29×

Κεφάλαιο 29ο~

Emily's POV

"Που να έρθει;". Ρωτάω περίεργη και κοιτάω και τον αδερφό μου και τον ίδιο. "εσένα τι σε νοιάζει;". Ρωτάει ο Evan και σηκώνει ελαφρώς το φρύδι του.
"είναι κακό να θέλω να μάθω που πάει ο αγαπημένος μου αδερφός;". Λέω αλαζονικα βάζοντας το χέρι μου στη καρδιά μου. Μόνο για τον Evan δεν πρόκειται, σκέφτομαι από μέσα μου. "θα φύγουμε ένα διήμερο στο εξοχικό της Lauras. Είναι δυο ώρες μακριά από εδω". Ανακοινώνει και νευριάζω λίγο. Και μου το λένε τελευταία στιγμή;. Και ο Zack θα λείπει δύο μέρες στο σπίτι εκείνης της μαλ-
Θεέ μου. Πρέπει να χαλαρώσω.
Δεν τα έχουμε καν με τον Zack ή τουλάχιστον έτσι νομίζω... Δεν έχω δικαίωμα να θυμώνω για αυτή." καλά να περάσετε -". Πάω να απαντήσω και να βγω αλλά ο Zack με διακόπτει. "γιατί δεν έρχεσαι μαζί μας;". Προτείνει και κοιτάω το ίδιο σοκαρισμένη με τον Evan. "όχι. Δεν είναι καλή ιδεα". Λέει ο Evan και τον αγριοκοιτάζω. "και προτιμάς να μείνω μόνη εδώ όσο εσύ είσαι χιλιόμετρα μακριά;". Του λέω επίτηδες να τον τσιγκλισω. Η προστατευτικη εμμονή του δεν θα μου αρνηθεί. Ρολαρει τα μάτια του και ξεφυσαει. "καλώς, θα έρθεις αλλά δεν μπαίνεις παλι στα πόδια μου.". Απαντάει και τον αγκαλιάζω, με ένα γελακι να μου φεύγει. Πιο πολύ χαίρομαι που θα έχω από κοντά τον Zack-
"ΤΡΕΧΑ ΈΤΟΙΜΑΣΕ ΒΑΛΊΤΣΑ".
Μου φωνάζει και φεύγω στο δωμάτιο μου για να ετοιμάσω αυτά που θα πάρω μαζί.

[...]

Μία ώρα αργότερα καθώς είμαι αναποφασιστη, επιλέγω τι ρούχα και πράγματα θα πάρω μαζί και τα βάζω όλα σε μια μικρή βαλίτσα. Εξάλλου μόνο ένα διήμερο θα είναι. Άλλο ένα καλό μέσα από αυτό είναι ότι δεν θα χρειαστεί να πάω στο σχολείο..

Εγω

Clauuu, λογικά ακόμη κοιμάσαι εσύ😂. Φεύγω διήμερο με τον αδερφό μου και τη παρέα του. Στείλε όταν ξυπνήσεις! 🖤

Στέλνω μήνυμα στην Claudia πριν φύγουμε. Παραμένω με τη φόρμα μου για τη διαδρομή και βάζω παπούτσια. Αμέσως κατεβαίνω με γρήγορους βηματισμους τις σκαλες, όπου βρίσκω τον Evan με τον Zack να με περιμένουν με τη βαλίτσα τους στο χέρι. "πιο αργή πεθαίνεις". Λέει ο Evan και βγαίνει έξω πρώτος, το βλαμμένο.
Ο Zack και εγώ ακολουθούμε και κλείνουμε τη πορτα. Ο Evan πάει στην άκρη του δρόμου όπου παίρνει κάποιον τηλέφωνο. Από ότι φαίνεται θα πάμε όλοι με ένα αμάξι.
Ο Zack με κοιτάει έντονα όσο δεν βλέπει ο Evan στην άλλη άκρη και ύστερα μου κρατάει το χέρι. Μου το χαϊδεύει απαλά με τον αντίχειρα του και τον κοιτάω με τον ιδιο τρόπο. Ήμουν έτοιμη να τον φιλήσω εγώ αυτή τη φορά αλλά κράτησα τον εαυτό μου, αφού δυστυχώς δέν ήμασταν μόνοι. Ένα αμάξι καταφτάνει, με δυνατή μουσική κάνοντας τον να μου αφήσει το χέρι και περπατάμε μαζί προς τα εκεί. Ήταν το αμάξι του Dave, το θυμόμουν από τη πρώτη φορά που το είχα δει έξω από το καφέ που πήγα με τη Claudia. Ανοίγει τα φιμε παράθυρα που είχε και κάνει την εμφάνιση του εκείνος, στη θέση του οδηγού και η barbie, εννοώ Laura η οποία βγαίνει έξω από το αμάξι. Τρέχει στον αδερφό μου και τον αγκαλιάζει έντονα. Ύστερα κάνει το ίδιο και στον Zack και παράλληλα με κοιτάει με το ύφος σκυλας της. Ούτε εγώ χαίρομαι που σε βλέπω, λέει η φωνή μέσα μου. Ο Zack ίσα που την αγκαλιάζει αφού στέκεται ακίνητος και μετά μπαίνει σε μια από τις πίσω θέσεις. Ακολουθεί ο Evan που κάθεται μπροστά με τον Dave και μένω εγώ και εκείνη απέξω. "έχε χάρη που είσαι αδερφή του. Ούτε που θα παταγες σε σπίτι μου". Λέει διακριτικά να μην ακούσουν οι άλλοι από το αμάξι και μου δίνει μια ψεύτικη αγκαλιά. Τσουλα.
Παω να κάτσω στη μέση για να μην είναι αυτή δίπλα του αλλά με προλαβαίνει. Μου ανεβαίνει η πίεση στο θέαμα αυτό και χωρίς να έχω αλλη επιλογή κάθομαι στην άλλη θέση. Τέλεια. Δύο ώρες διαδρομή με την Laura ανάμεσα σε εμένα και τον Zack. "φυγαμεε". Φωνάζει ο Dave και γκαζώνει, δυναμωνοντας τη μουσική ξανά....

Πως θα εξελιχθεί αυτό το μικρό ταξίδι;... Η Emily θα αντέξει την διαδρομή;.. Και η Laura τι θα κανει;... 🤭

Θα το μάθουμε στο επόμενο:')
Τα λέμε αύριο λοιπόν🖤
~S