ᴢᴀᴄᴋ ~

×66×

Κεφάλαιο 66ο~

Evan's POV

Φτάνω στο αεροδρόμιο λίγο πριν τις έξι και από τότε το κινητό μου δεν έχει σταματήσει να χτυπάει. Οι δικοί μας περίμεναν έστω από εμένα να εμφανιστώ εδώ και ώρα, φεύγοντας μαζί τους, αλλά που να μάθουν την αλήθεια...
Ως μεγάλος αδερφός κοιτάω πως να προσέχω την Emily, όση ανεξαρτησία και αν πιστεύει ότι έχει. Πιστεύω θα το καταλάβουν και οι ίδιοι ακούγοντας το απο εμένα. Εξάλλου κάνεις μας δεν ήθελε πραγματικά να πάει Αγγλία. Εκεί ήμουν ένα τίποτα και ότι παρέα έβρισκα πάντα ένιωθα να μην ταιριάζω. Οι ζωές μας είναι καλύτερες εδώ. Ας μην πω και για το πόσο καλύτερη μου την κάνει η Claudia όσο περνάνε οι μέρες.. Ναι τελοςπαντων ας μην ακουστώ σαν έρωτοχτυπημενος. Η σκέψη της μου δίνει μεγαλύτερη ώθηση και κατεβαίνω από τη μηχανή μου με σιγουριά. Περπατάω προς την πλευρά όπου θα έδιναν τα εισιτήρια τους, για να τους βρω εκεί. Δεν ήταν πρώτη φορά που ταξιδεύανε, οπότε ήξερα που θα βρίσκονταν.

[...]

"Evan!. Επιτέλους. Για λίγο φοβήθηκαμε ότι θα φύγεις και εσύ.. Αυτό που έκανε η αδερφή σου ήταν απαράδεκτο, αλλά εσύ δεν είσαι έτσι".
Λέει η μητερα μου με το που με βλέπει και παίρνω μια βαθιά ανάσα. "που είναι οι βαλίτσες σου γιε μου;". Προσθέτει ο πατέρας και τους κοιτάω."Δεν μπορώ να έρθω μαζί σας.. Όχι έτσι, με την Emily πίσω".
"τι είναι αυτά που λες; πως τολμάς να μας γυρνάς και εσύ την πλάτη μετα απο-".
Πάει να μου τη πεί η μάνα μου και ο πατέρας μου την διακόπτει, όταν δεν το περιμενω. "Αγαπη μου πήγαινε στο αεροπλάνο. Θα σε βρούμε εκει". Της λέει και τον κοιτάζω περίεργα. Δεν ξέρω γιατί της είπε έτσι, αλλά ελπίζω να έχει καταλάβει ότι δεν θα μπω σε εκείνο το αεροπλάνο και εγώ.
Εκείνη γνέφει καταφατικά κοιτώντας με αρκετά απογοητευμένη. Για λίγο νιώθω έναν κόμπο μέσα μου, δεν περίμενα να χωριστουμε έτσι. Παραδέχομαι όμως ότι θέλω και εγώ την ανεξαρτησία που αξίζω καιρό τώρα. Ο πατέρας μου ακουμπάει τον ώμο μου ήρεμα και μου κάνει νόημα να πάμε λίγο πιο πέρα οι δύο μας. Έτσι και κάνω και περιμένω να δω τι θα μου πει. "Όπως καταλαβαινεις θα είναι πολύ δύσκολο για τη μητέρα σας. Αλλα ως άντρας σε καταλαβαίνω. Και εγώ στην ηλικία σου έφυγα από το σπίτι. Όσο για την αδερφή σου ούτε εγώ συμφωνώ με την απόφαση της, αλλά σε εμπιστεύομαι και θέλω να μείνεις μαζί της.".
Δηλώνει και για λίγο ανοίγουν διάπλατα τα μάτια μου, ενώ καταλήγω να χαμογελάω που συμφωνούμε. Γνεφω καταφατικά και του δίνω μία γρήγορη αγκαλιά."δεν θα το μετανιώσεις".
Του λέω ευχαριστημένος και ανταποδίδει το χαμόγελο."Να προσέχετε και πάρα όσα έγιναν, πάντα θα ήμαστε εδώ. Ασε τη μανα σου σε εμενα". Προσθέτει γελώντας στο τέλος της πρότασης. Γελάω και ο ίδιος ακούγοντας τον και τον αποχαιρεταω, λέγοντας του να έχουν ασφαλή ταξιδι. Πάντα ήταν πιο ήρεμος σε αυτά από εκείνη κάι χαίρομαι που έληξε αυτό, έτσι. Επιστρέφω στη μηχανή μου και στέλνω μήνυμα στην Emily, τα καλά νέα. Τώρα το μόνο που μένει είναι να τακτοποιηθω μόνος μου...

Emily's POV

Μετα από αρκετή ώρα οδήγησης ο Zack σταματάει έξω από μια γειτονιά, ακριβώς δίπλα από την παραλία. Χαζεύω τα σπίτια γύρω μου και φαντάζομαι πως θα είναι να μένεις εδώ. Μόνο πλούσιοι παίζει να μένουν, σκέφτομαι από μέσα μου, βλέποντας κύριολεκτικα βίλες παντού. "Τι κάνουμε εδω;". Απορώ μόλις μου κάνει νοημα να κατέβω από την μηχανή. "Ακολούθησε με". Λέει φαινομενικα χαρούμενος και αποροντας άλλη μια φορά, τον ακολουθώ. Μόλις φτάσουμε έξω από ένα από τα πολλά σπίτια, σταματάει να περπατάει και μου κλείνει τα μάτια. Αφήνω ενα γελάκι ελεύθερο και τον αφήνω να με καθοδήγησει εκεινος.
Νιώθω δύο σκαλοπάτια και ανεβαίνουμε μαζί, χωρίς να μου λέει λέξη. Ξαφνικά ακούω μια πόρτα να ανοίγει και βγάζει τα χέρια του από τα μάτια μου, αφήνοντας με να δω επιτέλους. Μόλις δω το μέρος μένω έκπληκτη, ακριβώς όπως όταν πρώτο ήρθαμε εδώ. "τι είναι αυτο;.. Μην μου πεις ότι ειναι-".
Αρχίζω να λέω ενθουσιασμένη, από το πόσο όμορφα είναι. "αυτό είναι το διαμέρισμα μου".
Ανακοινωνει κλείνοντας την πόρτα πίσω του. "Μα πως; και πότε το πήρες;- Zack είναι απίστευτο!".
Αφήνει ένα γέλιο και με κοιτάει.
"Σου το είχα πει ότι θα βρω διαμέρισμα. Κάποιες οικονομίες μου με βοήθησαν να το νοικιάσω. Όλα τα σπίτια είναι μόνιμα άδεια εδώ, έρχονται μόνο για διακοπές τουρίστες. Έκανα συμφωνία λοιπόν, και θα μου το νοικιάζει μέχρι να γίνει δικό μου μόνιμα".
"Αυτό είναι τέλειο, και επιτέλους θα μπορούμε να ήμαστε και μόνοι!".
Λέω χαρούμενη και τον αγκαλιάζω σφιχτά, αναπηδοντας.
Μου δίνει ένα απαλό φιλί και μετα σταματάει για να με αντικρίσει."Σχετικά με αυτό.. Τι θα έλεγες να μείνεις μαζί μου;"....

Το έκοψα αποτομα:')... Μην με κράξετε!
Τι θα συμβεί λοιπόν μετά την ερώτηση του Zack;... Και το πιο σημαντικό, η Audrey τελικά τι σχέδιο εχει;.... 🤭

Μέχρι τότε, τα λέμε στο επόμενο!🖤