ᴢᴀᴄᴋ ~

×30×

Κεφάλαιο 30ο~

Emily's POV

Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής
η Laura έχει γίνει κολιτσιδα στον Zack, μιας και κάθεται στη μέση αυτή. Ο Zack δεν φαίνεται να της δίνει σημασία παρόλα αυτά αυτή συνέχιζει, ρίχνοντας μου το κλασσικό ύφος της που και που. Κοιταζομαστε με τον Zack όλο νόημα και νομίζω θέλουμε και οι δύο το ίδιο. Να ήμασταν μόνοι.

Zack's POV

"τι ωραίος που είσαι σήμερα Zack μου". Μου τη πέφτει η άλλη κλασσικά και εγώ κοιτάω έξω από το παράθυρο χωρίς να της δίνω σημασία. Τρίβεται πάνω μου και εκνευριζομαι όσο περνάει η ώρα, ενώ προσπαθώ να καθησυχάσω τον εαυτό μου, σκεπτόμενος ότι είναι η Emily αυτή που μου κολλάει. Γαμωτο, όταν δεν την έχω κοντά είναι λες και όλες μου οι σκέψεις πάνε στο χειρότερο. Δεν ξέρω καν πως το κάνει αυτό αλλά όταν την αγγίζω η ακόμη και όταν την εκνευρίζω έχει έναν μοναδικό τρόπο ναναι η ηρεμία μου. Σε αντίθεση με τη Laura που είναι απλά η τσουλα της παρεας.
Όσες έχω γνωρίσει σαν αυτή είναι, κάτι που μου είναι εντελώς αδιάφορο, πέρα από ένα βράδυ.
Ο Dave κάνει μια στάση έξω από ένα fast food για να πάρουν να πιουν και άλλες μαλακιες. Για καλή μου τύχη η Laura βγαίνει μαζί του και ο Evan ακολουθεί. "εσείς δεν θέλετε κάτι;". Ρωτάει ο Dave και λέμε ταυτόχρονα με την Emily "οχι". Κοιταζομαστε άλλη μια φορά και παραμένουμε στη θέση μας μέχρι να φύγουν.
"τι ωραίος που είσαι σήμερα Zack μου!". Κοροϊδεύει την Laura μόλις απομακρυνθουν και αμεσως γελάω. "τι είναι αυτό Pierce; ζήλια;". Απαντάω για να την πειράξω κάι χαμογελάω λίγο.

Emily's POV

Ζηλια; ούτε καν. Τι τον κάνει να πιστεύει ότι θα ζηλεψω; πόσο μάλλον για αυτη;!
Και όμως σε καίει λίγο, λέει η φωνή μέσα μου και ρολαρω τα μάτια μου. "για την Laura μιλάμε". Απαντάω νευριασμενη και παύω να τον κοιταω μην το πάρει είδηση. Με τραβάει επάνω του παρόλο που ήμαστε στο αμάξι. "πόσο γουστάρω που μου γίνεσαι κτητική". Λέει και νιώθω τα μάγουλα μου να καίνε. Έπειτα με τραβάει κοντά του και καταλήγουμε να φιλιομαστε στα πίσω καθίσματα.

Σταματάω απότομα όταν το βλέμμα μου πέφτει πάνω στη πόρτα του μαγαζιού που ανοίγει και βγαίνει πρώτος ο Dave. Γυρνάω πίσω στη θέση μου αφήνοντας το κενο ανάμεσα μας. Εκείνος μου κρατάει το χέρι στο κεντρικό κάθισμα και κοιταζομαστε μια τελευταία φορά. Μόλις φτάνουν επιστρέφουμε στο να κοιτάμε έξω σαν να μην τρέχει τίποτα. "φέραμε πράγμα". Λέει ο Dave που κουβαλάει μια εξαδα μπύρες και ο Evan μια σακούλα γεμάτη burger και σνακ. "φίλε, σειρά σου να οδηγήσεις". Συνεχιζει, στον αδερφό μου. Θα οδηγουσαν εναλλάξ και τώρα που έμεινε μία ώρα να φτασουμε ήταν σειρά του.

[...]

Οι δυο ώρες πέρασαν και ενώ στην αρχή ήταν σκατα βλέποντας την άλλη στον Zack, μετά από τη στάση μας μου είχε πια φτιαχτεί η διάθεση. Το βλέμμα μου πέφτει επάνω στο σπίτι που είχε η Laura και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα. Ήταν ένα ξύλινο τεράστιο σπίτι μπροστά από την θέα μιας λίμνης. Και σαν να μην έφτανε αυτό ήταν περικυκλώμενο από το δάσος. Άνετα έμενα εδώ, σκέφτηκα για λίγο χαμένη στο ποσό όμορφο έδειχνε. Ο Dave αφήνει το αμάξι απέξω και μόλις κατέβουμε η ατμόσφαιρα γίνεται ακόμη καλύτερη με την καθαρότητα του αέρα εδώ και τον κελαηδήσμα των πουλιών ναναι ο μόνος ήχος. Σε αντίθεση με τη πόλη που ήμαστε εδω ήταν το κάτι άλλο.  Παίρνουμε από μια βαλίτσα, ο καθένας τη δικη του και περπατάμε προς το σπίτι. Όταν η Laura ανοίγει τη πορτα ο Zack κοιτάει περίεργα το μέρος. Αμέσως καταλαβαίνω ότι του θυμίζει το σπίτι του, το οποίο ήταν πια καμμένο και τον κοιτάω με νόημα. Ακόμη περνάει δύσκολα μέσα του και ας μη το δείχνει..
Μπαίνουμε μέσα και ένα μεγάλο σαλόνι κάνει την εμφάνιση του.

Επεξεργαζομαι όλο το μέρος και μου κάνει εντύπωση πως η Laura δεν ενθουσιαζεται που της ανήκει κατι τέτοιο. Αλλα πέρα από σκυλα είναι προφανώς κάι κακομαθημένη, τι να περιμένει κάνεις. "όλα τα δωμάτια είναι πάνω. Μπορείτε να επιλεξετε". Λέει αδιάφορα και αφήνει πρώτη τη βαλίτσα της στη μέση του σαλονιού. "εσύ Zack μπορείς να έρθεις στο δικό μου αμα θες". Συνεχίζει και του κλείνει το μάτι. Έχε χάρη που δεν μπορώ να μιλήσω μπροστά στους άλλους!
Γρυλιζω από μέσα μου και ανεβαίνω πρώτη τις σκάλες. "μπορώ να έρθω εγώ μαζι". Της λέει ο Dave και αυτή αδιαφορεί. Είναι και επιλεκτική τρομάρα της.
Ο Zack έρχεται από πίσω μου και παρακολουθεί σε ποιο δωμάτιο θα είμαι. Γελάω λίγο μαζι του και μπαίνω στο πρώτο δωμάτιο που βρίσκω μπροστά μου. Ουαου. Μάλλον θα περάσω καλύτερα εδώ από όσο νόμιζα....

Τι θα γίνει τώρα που φτασανε;... Η Laura θα συνεχίσει ετσι;... Και για πόσο ακόμη θα κρύβονται;... 😬

Αυτό το έγραψα βιαστικά πριν γιατί τρέχω :'). Ελπίζω να σας άρεσε! Τα λέμε αύριο🖤
~S