ᴢᴀᴄᴋ ~

×41×

Κεφάλαιο 41ο~

Zack's POV

Συνεχίζει να γελάει αυτάρεσκα και νευριάζω ακόμη περισσότερο.
Ο Dave εμφανίζεται μετά το ντουζ, διακοπτωντας μας και την κοιτάζω επιθετικά. "τι παίχτηκε εδω;". Ρωτάει μόλις μας δει κατά αυτόν τον τρόπο και κανω ένα βήμα πίσω. "που θα κοιμηθώ;". Τον ρωτάω να αλλάξω το θέμα. Δεν αξίζει να το συνεχίσω, η Laura θα έκανε τα πάντα να με επηρεάσει τώρα που είμαι με την Emily. Σίγουρα αυτο είναι, η τουλάχιστον έτσι θέλω να ελπίζω.
Η Audrey είναι η πρώτη που αγάπησα και δεν είχε καλή κατάληξη. Οπότε ελπίζω να είναι μόνο λόγια η άλλη, γιατί δεν ξέρω πως θα αντιδρασω αν την ξανά δω, ξέρω μόνο ότι είχε φύγει εκτός "για τους λόγους της". Ο Dave με πηγαίνει σε ενα έξτρα δωμάτιο που είχε για όποιον ερχόταν και διακόπτω τις σκέψεις μου, ενώ τον ακολουθώ. "φίλε είσαι σίγουρα καλα;. Ξέρω ότι πέρασες δύσκολα και-". Πάει να συνεχίσει τη λύπηση και τον διακόπτω. "θέλω απλά να κοιμηθώ". Λέω ξερά, δεν θέλω να του λέω πολλά πολλά πλέον. Γνέφει καταφατικά και πάει να βγει. "αν θες κάτι πες". Προσθέτει και κλείνει τη πορτα πίσω του, αφήνοντας με όπως ήθελα μόνο. Πετάω τη βαλίτσα μου και κάθομαι στο παράθυρο ανάβοντας ένα τσιγάρο. Κοιτάω απέξω και προσπαθώ να ηρεμήσω, μέχρι που το κινητό μου χτυπάει. Αμέσως καταλαβαίνω ότι είναι η Emily, αφού ακόμη δεν της είχα στείλει και το παίρνω στα χέρια μου.

Emily_Pierce

Είσαι καλα; :/

Εγω

Είμαι στου Dave. Μην ανησυχείς

Χαμογελάω ελαφρώς όταν μιλάω μαζί της. Καμία ανόητη σκέψη ούτε η άλλη η σκυλα θα χαλασει αυτό που έχω μαζί της. Υπενθυμίζω στον εαυτό μου.

Emily_Pierce

Ήδη μου λειπεις

Εγω

Και εμένα μωρό μου. Θα τα πούμε αύριο🖤

Της το κλείνω λέγοντας της μετά ότι θα κοιμηθώ, πράγμα που δεν ισχύει. Δεν μαρεσει να της λέω ψέματα, αλλά καλύτερα έτσι για τώρα. Αν υπάρχει έστω μια πιθανότητα να είναι στη πόλη η Audrey, θαναι καλύτερο να μην μάθει κάτι για αυτό. Μπαίνω στο προφίλ της Audrey για να επιβεβαιώσω τα λόγια της Laura, αλλά δεν βλέπω τίποτα που να δείχνει πως είναι εδώ. Βλέποντας τη παλιες αναμνήσεις με διαπερνανε και ξανα αφήνω το κινητό μου πετώντας το με δύναμη. Συνεχίζω να καπνίζω και γερνω το κεφάλι μου προς τα πίσω κοιτώντας επάνω. Δεν έχει σημασία πια, ξεχασετο. Παλεύω με τη φωνή της λογικής μου χωρίς να κλείσω μάτι.

Emily's POV

Όταν ο Zack μου το κλείσει απότομα, αισθάνομαι ότι κατι τρέχει αλλά δεν έχω ιδέα τι. Φλυαρώ, σκέφτομαι αφού θα μου το έλεγε. Έχουμε ξεπεράσει το στάδιο να μη μου ανοίγεται. Τουλάχιστον έτσι νομίζω...
Παίρνω μια ανάσα και αφήνω το κινητό μου στο κωμοδινο. Άδικα το σκέφτομαι απλά το γεγονός ότι δεν είναι εδώ με επηρεάζει τωρα. Τον εμπιστεύομαι, μονολογώ και κλείνω τα μάτια μου μέχρι να με πάρει ο ύπνος.

[...]

Το πρωί έρχεται πιο γρήγορα από όσο νόμιζα μιας και ήρθαμε αργά.
Ανοίγω τα μάτια μου δίχως να το θέλω αλλά σήμερα ξανα αρχίζει το σχολείο. Καλά ήταν δύο μέρες χωρίς αυτό, λέω κατσουφιαζοντας με το που σηκωθώ. Κοιτάω την ώρα και βλέπω άλλο ένα μήνυμα από τον Zack.

Zack_Adams

Νασαι στη γωνία θα σε πάω εγώ σήμερα;]

Έλεγε και χαμογελάω, θα μπορούσα να το συνηθίσω αυτό.
Τρέχω στη τουαλέτα για τα απαραίτητα και ντύνομαι πιο γρήγορα από ποτέ. Ξέρω κάνω σαν την τρελή, λες και δεν τον είδα μόλις χθες. Μην με παρεξηγείτε. Βάζω κλασσικά μια απ τις φόρμες μου για το σχολείο και κατεβαίνω κάτω με ταχύτητα.
Βρίσκω τον αδερφό μου στο σαλόνι να πίνει καφέ και για λίγο μου κοβεται η χαρα. Τον είχα ξεχάσει τελείως...
"καλημερα". Του λέω στη προσπάθεια να μιλήσουμε. Δεν θέλω να μαστε έτσι. "έτοιμη να σε παω;". Λέει αποφεύγοντας τα πολλά. Τέλεια, τώρα πως του λες όχι θα με πάει ο Zack;.
"δεν χρειάζεται..". Λέω άβολα και παίρνω την τσαντα μου. "να μαντέψω. Θα σε πάει ο γκομενος σου". Λέει με ενα ειρωνικό γέλιο και τελικά νευριάζω. "ξέρεις κάτι;. Ναι θα με πάει. Σου είπα ψέματα και δεν μπορώ να το αλλάξω. Αλλα μην φέρεσαι σαν μαλακας τώρα! Λίγη χαρά για εμενα δεν βλάπτει". Του κάνω στη κυριολεξία κυρηγμα και με κοιτάει με την ίδια έκφραση. "λίγη χαρά; δεν έχεις ιδέα με ποιον εισαι Emily. Είσαι τόσο αφελής που δεν ξέρεις καν τι κάνει ο Zack στα κορίτσια". Δηλώνει με ένταση και σηκώνεται. Η ατμόσφαιρα έχει βαρύνει αφού και οι δυο τα έχουμε πάρει άσχημα. "τι δεν ξέρω; ότι πέθαναν οι γονείς του από υπερχρηση; ότι πήγαινε με πολλές γιατί ήθελε έναν λόγο να ξεχαστεί;!. Εδώ είναι που κάνεις λάθος Evan. Ξέρω τα πάντα και αυτό είναι επειδή με νοιάζεται πραγματικά. Μάλλον άλλος είναι ο αφελής εδώ". Του φωνάζω και πριν πει αλλη κουβέντα βγαίνω από το σπίτι. Δεν ξανα ασχολούμαι, ας το καταλάβει...

Ο Evan θα βάλει μυαλο;.. Ο Zack θα μιλήσει στην Emily;...
Και η Audrey είναι όντως στη πόλη;... 🙃

Υπομονή μέχρι αύριο, ξέρετε:')
Τα λέμε στο επόμενο!🖤
~S