ᴢᴀᴄᴋ ~

×60×

Κεφάλαιο 60ο~

Emily's POV

Περάσαμε την υπόλοιπη ημέρα στην παραλία μέχρι που ο ήλιος είχε σχεδόν δύσει και έπρεπε να επιστρέψω σπίτι, με τον Evan. Όσο είναι οι γονείς εδώ δεν έχουμε την ευκαιρία να καθόμαστε ως αργά πια, αλλά τουλάχιστον μίλησα με τον Zack και πέρασα χρόνο μαζί με τη παρέα. Τελευταία αρχίζω να τους νιώθω και σαν τη δική μου παρέα τόσο συχνό που έγινε να αράζουμε. Εξαιρώντας κάποιους ή μάλλον κάποια..
Ακόμη και τη Laura συνήθισα με το ύφος της σκυλας. Αλλα την Audrey δεν μπορώ να την ψυχολογησω. Την μια πάει να μου το παίξει ότι δεν έχει σκοπό για τίποτα με τον Zack και ότι όλα είναι ένα παρελθόν, αλλά όταν ξαφνικά κάνει κάτι τέτοιο τι να πιστέψω;. Δεν είμαι χαζη ήταν φανερό ότι προσποίηθηκε αλλά αν μιλήσω θα φανω ότι απλά φλυαρώ και είμαι η ζηλιάρα γκόμενά. Οπότε και δεν το κάνω εκτός αν δω και άλλα παράξενα..
Που για καλό της ελπίζω να μην υπαρξουν.
"μην το χαλάτε στο καλύτερο ρε φιλε". Κάνει τα παράπονα του ο Dave στον αδερφό μου που του είπε ότι θα φύγουμε. "για πρώτη φορά συμφωνω". Λέει ο Zack να τον πειράξει και με κρατάει κοιτώντας με ένα ύφος που φωναζε ότι με θελει κοντά του.
"φέραμε τα ξύλα". Λέει η Laura πριν απαντήσει κανείς μας και συνειδητοποίω ότι θα ανάψουν φωτιά. "μάλλον δεν θα πείραζε να μείνουμε λίγο ακόμη".
Λέω με ένα χαμόγελο και κοιτάω τον Evan. Το κινητό του χτυπάει πρωτου μιλήσει για άλλη μια φορά και όλοι εστιάζουμε επάνω του για να δούμε τι θα κάνουμε.
"Claudia;". Λέει και μου φεύγει ένα γέλιο. "Claudia ε;".
"Ωωω".
Αρχίζουν να φωνάζουν οι άλλοι και εκείνος περπατάει λίγο πιο πέρα μην τον ακούμε. "πες της να έρθει εδω!". Συνεχίζει ο Dave.
Ο Evan επιστρέφει κοντά μας κλείνοντας το τηλέφωνο και έχει ένα από τα πιο ηλιθια χαμόγελα στο πρόσωπο του. Όμως για άλλη μια φορά όπως τον ξέρω προσπαθεί να το κρύψει.
"θα μείνουμε και αλλο".
Ανακοινώνει τελικά κάνοντας το φανερό ότι θα έρθει η Clau. Δεν περίμενα ποτέ να μπω στη παρέα του αδερφού μου, πόσο μάλλον να είναι και η κολλητή μου μαζί του. Μαρέσουν έτσι τα πράγματα, έχουμε έρθει πιο κοντά και ανυπομονώ να δω και την φίλη μου. Η χαρά μας δεν θα διαρκέσει πολύ άλλωστε.. Λέει η φωνή μέσα μου που την σταματάω για να μην με πάρει από κάτω.

[...]

"Emily!". Φώναζει μόλις με δει, η Claudia κλασσικά και σηκώνομαι να πάω προς το μέρος της. Καθομασταν όλοι γύρω από τη φωτιά που είχαν ανάψει. Μόλις κοιτάξει τους υπόλοιπους παίρνει το ντροπαλό ύφος της μέχρι που πέφτει στου Evan και μετατρέπεται στο ίδιο χαζό χαμόγελο. Αφήνω ένα γέλιο ελεύθερο ξανά και όλοι σπρώχνουν τον Evan προς εμάς επίτηδες. Την αρπάζει και της δίνει ένα φιλί μπροστά σε όλους και οι άλλοι τους φωνάζουν, πειράζοντας. Επιστρέφω στη θέση μου και κάθομαι δίπλα στον Zack. "πάρτε ένα δωμάτιο!". Πετάγεται η Laura διακοπτωντας από την ζήλια της και κάθονται και εκείνοι μαζί μας. Όλοι είχαμε κάτσει ανα δυάδες έκτος του Dave που ήταν μόνος και ετοίμαζε ζαχαρωτά, που θα ψήναμε στη φωτιά. "νομίζω μόνο ένα πράγμα λείπει σε αυτή τη φάση. Τι λέτε για ένα παιχνίδι;".
Προτείνει εκείνη και ρολαρω τα μάτια μου. Μόνο μαλακιες έχουν φέρει ως τώρα τα παιχνίδια της.
"τι παιχνιδι;". Ρωτάει η φιλενάδα της η Audrey και εμείς κοιτάμε αναμένοντας. Ο Zack μου κρατάει το χέρι και με κοιτάει με νόημα αφού μόνο εκείνος καταλαβαίνει ότι τσαντιζομαι. Βάζει ένα μπουκάλι μπύρας ανάμεσα μας και το γυρνάει. Μόλις καταλάβω τι γίνεται δεν αντέχω να μη σχολιάσω. "αυτό είναι γελοίο".
Δεν ήμαστε πια μωρά να προσπαθούμε να φασωθουμε με ένα παιχνίδι. "εσύ μπορείς να βλέπεις". Μου ανταπανταει και την κοιτάζω επιθετικά. "μην της δίνεις σημασία. Είναι απλά ένα παιχνίδι". Ψυθιριζει ο Zack να με ηρεμήσει, ξανα. Εκείνη γυρνάει το μπουκάλι και εκείνο καταλήγει δείχνοντας την ίδια και τον Dave.
O Αδερφός μου γελάει βλεπωντας τους να φασωνονται, μιας και είχε γίνει συνήθειο για αυτούς.
"σειρά μου υποθέτω". Λέει η Claudia που ήταν δίπλα και κοιταζομαστε. Δεν περίμενα να παίξει. Από όσο τη ξέρω θέλει να φανεί άνετη. Το μπουκάλι της γυρνάει στον Evan κάνοντας τους να χαρούν για αυτονόητους λόγους και ενώνουν και εκείνοι τα χείλη τους. Βαριεστημενα παρακολουθώ και γέρνω επάνω στον Zack μέχρι να τελειώσουν.
Εκεί που δε θέλω να ασχοληθώ δίνουν το μπουκάλι στην Audrey και το δικό της δείχνει στον Zack.
Την ώρα όμως που πάει να δείξει κάπου δεν αργώ να παρατηρήσω το πόδι της Laura να βρίσκει επάνω του. "Ω καταλαθος".
Λέει και καλα αθώα και το μπουκάλι καταλήγει μπροστά από τον Zack. "δεν θα το κάνω-". Πάει να μου πει εκείνος και τον διακόπτω. "Αυτά τα κόλπα αλλού Laura".
Λεω τσαντισμενη, χωρίς να κρυφτώ αυτή τη φορά. Είχα δίκιο ότι κάτι είναι στημένο σε όλα αυτά. Αλλα γιατί να μην βάλει τον εαυτό της και να βάλει την Audrey;.
"γλυκιά μου ξέρουμε ότι είσαι ξενέρωτη, αλλά μην το κάνεις και στο παιχνιδι".
Απαντάει και νιώθω το αίμα μου να βράζει. Σηκώνομαι έτοιμη να πάω προς το μέρος της και ο Zack μπαίνει μπροστά μου. "Είσαι σκυλα!". Της φωνάζω και προσπαθω να βγω από το άγγιγμα του να τη πλησιάσω. Γελάει σαν να έλεγα κάτι αστείο και σηκώνεται και η ίδια. "εξάλλου δεν θα ήταν πρώτη φορά που θα το έκαναν".
Προσθέτει και αρπάζω τα πράγματα μου από κάτω και περπατάω με φόρα εκτός παραλίας. Δεν την αντέχω άλλο θα της βγάλω το μαλλι από τη ρίζα αν την ξανά ακούσω.
"Emily". Φωνάζουν μόλις φεύγω και ο Zack με προλαβαίνει.
"γιατί της δίνεις τόση σημασία ρε γαμωτο;".
Με ρωτάει θυμωνοντας με και άλλο. "Θα έπρεπε να μείνω χαλαρή δηλαδή όταν εκείνη και η φίλη της κάνουν οτιδήποτε για να  μας κάνουν έτσι;!".
Φωνάζω, εκτός ελέγχου.
Εκείνος γελάει και με κοιτάει. "την ξέρεις τη Laura πια. Δεν θα έπρεπε να κάνεις ετσι".
"παίρνεις και το μέρος της;
Δεν μιλάω καν για εκείνη μονο".
"Τότε;".
"Ω ελα τώρα Zack σου φάνηκε να πνίγεται στα αλήθεια;. Δεν δυσκολεύτηκε καν απλά ορμηξε επάνω σου".
Του λέω τελικά αυτό που πιστεύω και συνεχίζει να γελάει.
"Emily και εγώ ζηλεύω, αλλά αυτα είναι μαλακιες. Γιατί να έφτανε εκει;. Ξέρει ότι δεν έχει ελπίδες".
Απαντάει αρνητικά όπως και περίμενα. "συνεχισε να τη δικαιολογεις".
"σκασε!. Πόσες φορές πρέπει να πω ότι μόνο εσένα θέλω;".
"αρκετες..". Απαντάω πιο σιγά αυτή τη φορά και κοιτάω κάτω. Τα νεύρα μου με καταβάλουν με αυτές και ξεσπάω με άσχημο τρόπο...
Ίσως έχει δίκιο ίσως είμαι απλα υπερβολικη επειδή δεν τις αντέχω. Το κινητό μου δονείται κάνοντας μας να σταματήσουμε και όταν το ανοίξω βλέπω 20+ κλήσεις από το σπίτι. Γαμωτο!
"πρέπει να φύγω.. Οι δικοί μου".
Γνέφει καταφατικά ξενερωμενος και κοιτάει. Δεν έχει άδικο, τσακώθηκαμε πάλι και αυτό εξαιτίας μου. Και τώρα φεύγω..
Φωνάζω τον Evan και παίρνει την ίδια ξενερωμενη έκφραση. Χαιρεταμε αναγκαστικα τους άλλους εκτός από εκείνες, εγώ δηλαδή και πηγαίνουμε προς το αμάξι. "Zack συγγνώμη".
Του λέω πριν φύγουμε και πάω να τον αγκαλιάσω. "θα τα πούμε αύριο". Απαντάει σοβαρός και επιστρέφει στους άλλους. Εμείς μπαίνουμε στο αμάξι μαζί με τη Claudia. Τα σκατωσα...

Τι θα συμβεί στο σπίτι;... Το ζευγάρι θα συνεχίσει έτσι;... Και η Audrey θα πάρει αυτό που θέλει;... 🤔

Το ανεβάζω λίγο αργά αλλά ειναι χίλιες λέξεις:')
Οπότε χορτάσατε😂. Τα λεμε στο επόμενο🖤
~S