ᴢᴀᴄᴋ ~

×9×

Κεφάλαιο 9ο~

Emily's POV

Περπατάω προς το μέρος της Claudia και προς έκπληξη μου με βλέπει και με αγκαλιάζει. "καλημεραα". Λέει φωναχτά με ενα χαμόγελο και το ανταποδίδω.
"έχω δει και πιο αληθινα χαμόγελα". Μου λεει και με σκουνταει για να με πειραξει, καθώς πηγαίνουμε προς το κτήριο. "ε δεν έχεις και άδικο, θύμωσα αρκετά εχθές κάι όσο το αποφεύγω τόσο χειρότερο είναι τελικά". Αρχίζω να της λέω. "να φανταστώ εκείνη η παρέα που μου έλεγες. Τι έγινε μετά; ". Συνεχίζει να με ρωτάει και εγω της τα λέω όλα με ανάλυσή μέχρι και την τάξη μας. Για πρώτη φορά δεν με κοιταγαν ως τη περίεργη αλλά απορωντας που κυκλοφορώ με κάποιον, κάτι που με εκανε να γελάσω σήμερα. Πέρα από αυτό όσο μιλαγα με την Claudia τόσο πιο ωραία ένιωθα και ειχα αρχίσει να ξεχνάω ότι έγινε και για πρώτη φορά μαλλον να περάσω καλά στο σχολείο. Μπήκαμε στο πρώτο μάθημα που ήταν καλλιτεχνικά σήμερα για καλή μου τύχη. Πήγα να κάτσω στις τελευταίες θέσεις κλασσικά μα εκείνη με τράβηξε προς τις μπροστινές. Αυτή τη φορά δεν είχα θέμα έτσι και έκατσα. Ο καθηγητής μπήκε και μοίρασε σε όλους μας από ένα χαρτί. "Σήμερα το θέμα θα είναι ελεύθερο. Θέλω όλοι σας να αφήσετε τη φαντασία σας ελεύθερη και να κάνετε ότι θέλετε. Έχετε μέχρι το τέλος της ώρας!". Ανακοίνωσε με ένα χαμόγελο και όλοι ξεκίνησαν. Εγώ ξεκίνησα να κάνω ένα πρόσωπο που είχα στο μυαλό μου και η Claudia από την άλλη δεν είχε ιδέα πώς να ζωγραφιζει οπότε γελάγαμε με ότι έκανε.

[...]

Μόλις τελείωσε η ώρα όλοι δώσαμε ότι ζωγράφισαμε στον καθηγητή. Ήμουν η τελευταία που την έδωσε και ο καθηγητής μου έκανε αρκετά κοπλιμέντα.
Πάντα με παινευει και είναι κάτι που με χαροποιεί αφού αυτό θέλω να ακολουθήσω. "ποια ήταν εκείνη που ζωγράφισες;". Με ρωτάει η Claudia μόλις βγαίνουμε από την τάξη και συνειδητοποίω ότι είχα ξανά δει εκείνο το πρόσωπο. Ο Zack ήταν γεμάτος τατουάζ και όταν τον πρώτο είχα δει αυτό στο λαιμό του μου είχε κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση. Ήταν προφανώς ένα πρόσωπο γυναίκας. Αλλα φαινόταν αληθινό λες και ειχε εμπνευστεί από κάποια και γύρω ήταν σαν να ήταν τυλιγμένη με φυτά. Και όπως καταλάβετε αυτό ακριβώς ζωγράφισα. Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ ξέρω το γιατί αλλά μάλλον ήταν κάτι αυθόρμητο αφού το είδα μόλις χθες και μου έκανε εντύπωση. "απλώς μου αρεσε". Λέω και σηκώνω τους ώμους και καλα ανίδεη. Δεν ήθελα να νομίζει ότι έχω και κάνα κόλλημα μαζί του.

[...]

Οι ώρες πέρασαν λες και ήταν μερικά λεπτά. Νομίζω ήταν η καλύτερη μου μέρα εδώ έως τώρα. "έχεις κάτι μετά το σχολείο;". Ρωτάει η Claudia όταν βγαίνουμε έξω. "Η αλήθεια είναι πως απλά θα καθόμουν με τον αδελφό μου, άρα οχι". Λέω γελώντας λίγο στο τέλος της πρότασης. "πάμε για καφέ λοιπόν!. Είδα ένα καλό μαγαζί εδώ κοντά καθώς ερχόμουν". Προτείνει και αμέσως συμφωνώ. Εξάλλου ο Evan είπε θα βγει, σκέφτομαι. Του στέλνω μήνυμα και αμέσως απαντάει ότι δεν έχει θέμα να με βρει πιο μετά αφού είναι έξω, όπως και περίμενα.
Περπατάμε για κανένα εικοσάλεπτο και τελικά βρισκόμαστε έξω από ένα, πράγματι πολύ ωραίο μαγαζάκι.
Ήταν ένα από αυτά τα Αμερικάνικα γεμάτο fast food και ροφήματα και ο χώρος θύμιζε παλιάς εποχής με neon να τον περιτριγυριζουν. Μπαίνουμε μέσα και μας υποδεχεται άμεσως μια κοπέλα. Σκαναρουμε και οι δύο την περιοχή για να βρούμε να κάτσουμε γιατί είχε αρκετό κόσμο παρόλο που ήταν νωρίς. Εκεί που ψάχνω το βλέμμα μου πέφτει επάνω στα άτομα που δεν περίμενα ποτέ να δω εδώ. Την παρέα του αδερφού μου...

Πώς θα αντιδράσει η Emily βλέποντας τους;... Τι κάνει εκεί ο αδερφός της; και τι θα συμβεί τελικά σε αυτή την απρόσμενη συνάντηση;... 🤔

Γεια σας! Τι κάνετε, εύχομαι όλα καλα. Αντε κοντεύουμε στα δέκα πρώτα κεφάλαια :')
Όσο προχωράνε τόσα θα βλέπετε. Ελπίζω να σας αρεσει ως τώρα, τα λεμε! 🖤
~S