ᴢᴀᴄᴋ ~

×22×

Κεφάλαιο 22ο~

Emily's POV

Κατεβαίνουμε τις σκάλες και πηγαίνουμε πίσω στο πάρτυ. Για λίγο προσπαθώ να εντοπίσω την Claudia για να της πω ότι φεύγω αλλά από ότι φαίνεται ακόμη διασκεδάζει με την παρέα της και έχει μεθύσει για τα καλά. Αποφασίζω να μην της το χαλάσω και απλά προσπερνάω τον κόσμο ενώ ο Zack με ακολουθεί έως έξω.
Θα της μιλήσω αύριο εξάλλου οπότε δεν πειράζει, σκέφτομαι.
"θέλεις να φύγουμε;". Με ρωτάει αυτή τη φορά και γνέφω καταφατικά. Ύστερα από αυτό που έγινε δεν νομίζω ότι νιώθω άνετα να μείνω παραπάνω. Το σώμα μου ακόμη να συνέλθει και στο μυαλό μου περνάνε χιλιάδες σκέψεις για το τι άλλο θα μπορούσε να γίνει..
"περίμενε. Θα φέρω τη μηχανή".
Λέει ο Zack ξυπνώντας με και ξεροκαταπινω. Τέλεια θα ανέβω και στην μηχανή του. Όλο μαζί του καταλήγω τελευταία..
Τον περιμένω όπως λέει προσπαθώντας να παραμείνω άνετη. Εξάλλου και αυτός το ίδιο κάνει. Ε ναι αφού δεν τον ενδιαφέρεις, λέει η σπαστική φωνή μέσα μου και την αγνοώ. Δεν ξέρω τι σκοπό έχει αλλά δεν μου βγάζει ότι πρόκειται για ένα παιχνίδια πια.
Φτάνει με τη μηχανή του μπροστά μου και έδειχνε το ίδιο ωραίος όπως τη πρώτη φορά που τον είδα έξω από το μαγαζί σε εκείνη. Αρκετά αυτές οι σκέψεις!.
Ανεβαίνω και στην αρχή δεν τον κρατάω. Μόνο στη μηχανή του αδερφού μου είχα ανέβει και αυτό θα γινόταν ακόμη πιο άβολο.
"κρατήσου". Λέει λίγο πριν ξεκινήσει και έως ξεροκέφαλη δεν τον ακούω.
Ξεκινάει απότομα με αποτέλεσμα να γύρω πίσω από τη φόρα κάι αμέσως καταλήγω να τυλίγω τα χέρια μου γύρω του. Νιώθω τα μάγουλα μου να καίνε πιάνοντας τον. Και εκείνοι οι κοιλιακοί του..
Μόνο με το άγγιγμα τους ένιωθα.
"Μην με άφησεις".
Λέει και είμαι έτοιμη να πω δεν πρόκειται αλλά κρατάω το στομα μου κλειστό. Ξύπνα Emily για την μηχανή το λέει.

[...]

Φτάνουμε έξω από το σπίτι και παρκάρει. Κατεβαίνω με λίγη βοήθεια και το ίδιο κάνει και εκείνος. Τα φώτα φαίνονται κλειστά απέξω, σκέφτομαι μόλις κοιτάξω μέσα. Ο Evan λείπει.
Ανοίγω εγώ αφού είχα τα κλειδιά και μπαίνουμε μαζί. Όπως περίμενα ο αδερφός μου λείπει και πάω να τον καλέσω απορημένη. "θα έχει βγει με τους άλλους". Λέει αναφερόμενος στην υπόλοιπη παρέα.
"καλα... Εγω θα πάω για υπνο".
Λέω για να τον αποφύγω και πάω να ανέβω προς το δωμάτιο μου αλλά με διακόπτει αλλη μια φορά.
"γιατί δεν κάθεσαι κατω; θα μπορούσαμε να δούμε ταινία η κάτι τέτοιο".
Προτείνει και τον κοιτάω περίεργα. Μια κάνουμε ότι κάνουμε και μετά θέλει και να κάτσει μαζί μου... Από ποτέ ερχόμαστε εμείς οι δύο κοντά;.
"Μπορείς να έρθεις στο δωμάτιο μου". Λέω χωρίς να ξέρω γιατί το είπα αυτό. Ξέρεις πολύ καλά λέει η φωνή μέσα μου που κλασσικά δε δίνω σημασία.
Γνέφει καταφατικά και πηγαίνουμε στο δωμάτιο μου.
Μόλις μπούμε βγάζει την μπλούζα του άνετος και νομίζω η έκφραση μου και μόνο δείχνει τι επιρροή έχει πάνω μου.
Ήταν γεμάτος τατουάζ όπως είχα καταλάβει εξαρχής. Και το σώμα του ήταν τόσο γυμνασμένο οσο σκεφτόμουν όταν τον άγγιζα. Πως κάποιος με τέτοιο περίπλοκο χαρακτήρα δείχνει τόσο τέλειος;.
Κλείνομαι στην τουαλέτα μου για να αλλάξω και εγώ και να αποφύγω να εκτεθώ ξανά. Σέρνομαι ελαφρώς στη πόρτα και το κεφάλι μου ακουμπάει πίσω της.

Zack's POV

Ακουμπάω τη πόρτα όταν τη κλείνει πίσω της και κοιτάζω κατω απελπισμένος. Γιατί να την γνωρίσω τώρα και όχι πριν γίνουν τοσα;. Δεν μπορώ να ρισκάρω κάτι καινούργιο ξανά. Ο αδερφός της. Το παρελθόν. Η παρέα μου. Και κυρίως εγώ. Τόσοι λόγοι για να μείνω μακριά της. Η πόρτα ανοίγει και κάνω πίσω γρηγορα για να μην καταλάβει τι εκανα. Παραμένω με το κλασσικό σοβαρό ύφος μου.

Emily's POV

Οταν ανοίγω τη πόρτα παίρνω βαθιες ανάσες. Τον αντικρίζω και με κοιτάει από πάνω ως κάτω ενώ απλώς φόραγα ένα άθλιο μαύρο φούτερ και ένα γκρι κολάν.
Μαζεύομαι ελαφρώς και τον προσπερνάω και καλα άνετη. "ας δούμε εκείνη τη ταινια". Του λέω και κάθομαι στο κρεβάτι κάνοντας του νοημα να έρθει...

Θα συνεχίσουν να μην εκφράζονται;... Ο Zack γιατί θεωρεί τον εαυτό του και το παρελθόν εμπόδιο;... Και ο Evan που ειναι;.... 🤔

Αύριο δεν ξέρω αν προλάβω να ανεβασω. Αλλα έως Τρίτη θα λείπω λόγω γιορτών. Καλά Χριστούγεννα λοιπόν σε όλους!. Τα λέμε αύριο η την τριτη! 🖤
~S