ᴢᴀᴄᴋ ~

×83×

Κεφάλαιο 83ο~

Emily's POV

"Για ποιο πράγμα μιλάς Laura;".
Την ρωτάω σοβαρή και τελικά γυρνάω προς το μέρος της. Δεν μπορώ να κρύψω ότι μου κίνησε την περιέργεια όσο και αν ήθελα να την αποφύγω.
"Ήξερα ότι θα αλλάξεις γνώμη".
Απαντάει και ρολαρω τα μάτια μου. "Απορώ γιατί κάθομαι".
Λέω εκνευρισμενη που δεν απαντάει και πάω να φύγω ξανά αλλά με κραταει. Ύστερα παίρνει μια ανάσα και το ύφος της σοβαρεύει. Πρώτη φορά δεν είχε ύφος σκύλας, σκέφτηκα για λίγο από μέσα μου έτοιμη να γελάσω.
Αλλα ας μην ξεχάσω τον ρόλο της σε όλο αυτό. Πάντα μου φερόταν απαίσια. "περίμενε!.
Υπόσχομαι κόβω τις μαλακιες θέλω απλά να επανορθώσω από μεριά μου".
Ξεκινάει να λέει και τελικά πηγαίνουμε σε μια γωνία για να αποφύγουμε τον κόσμο. Δεν ξέρω τι έχει σκοπό να πει αλλά ελπίζω να έχει βρει Καλές δικαιολογίες.
"Emily ο Zack δεν είχε καμία σχέση με ότι έγινε".
Δεν μπορώ παρά μόνο να αφήσω ενα ειρωνικό γέλιο να βγει με αυτό που ακούω. Μου κάνει πλάκα έτσι;.
"Δώσε μου έναν καλό λόγο να εμπιστευτώ εσένα. Και βασικά γιατί να με νοιάζει; ο Zack δεν σημαίνει τίποτα πια".
Αφήνω τον θυμό μου να βγει με αυτά τα λόγια και ξεροκαταπινω στο τέλος τής προτασης.
"ξέρω καλά ότι το τελευταίο δεν το εννοείς. Όλοι ξέρουν γιατί έφυγες εξάλλου".
"Αν δεν έχεις κάτι να μου πεις νομίζω ότι τελειώνει η συζήτηση".
Συνεχιζω αποφεύγοντας το ότι με κατάλαβε. Βαθιά μέσα μου πάντα θα σημαίνει κάτι όσο και αν πληγώθηκα και υποσχέθηκα να μην ξανα αφεθώ.
"Έχουμε να πούμε πολλά βασικά".

[....]

Ύστερα από αρκετή ώρα η Laura επανέφερε όλη εκείνη την βραδιά που ήθελα μόνο να ξεχάσω, τρία χρόνια πριν. Αλλά αυτή την φορά με μια άλλη οπτική. Με εκείνη που εκείνος προσπαθούσε να μου εξηγήσει και τότε αλλά το τελείωσα οριστικά..
Το κεφάλι μου γυρίζει και με οσα ακούω νιώθω σχεδόν άρρωστη. Το μόνο που κάνω εικόνα είναι την Audrey να τον-.
όχι αρκετά η ανάλυση γαμωτο..
"ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΌΓΟ ΝΑ ΣΕ ΠΙΣΤΈΨΩ;. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΑ ΛΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΆ ΤΩΡΑ;".
Αρχίζω να της φωνάζω και η σκέψη του να σηκωθώ να φύγω φαίνεται πολύ δελεαστική τώρα.
"Λυπάμαι πολύ.. Ξέρω ότι είναι πολύ αργά για όλο αυτό. Αλλά πέρασαν τρία χρόνια Emily. Κάνεις μας δεν έμεινε ίδιος με τότε. Ξέρω ότι ήμουν σκύλα και ειλικρινά ο Zack δεν ήταν γραφτό ποτέ ναναι με εμένα αλλά με εσένα. Σε ζήλευα από την πρώτη φορά που μπήκες στην παρέα μας γιατί όλοι και ειδικά εκείνος είχαν βάλει στόχο εσένα. Δεν με ένοιαζε ο Zack λοιπόν αλλά να σε ξεπεράσω".
"Χρειάζομαι όντως ένα ποτο".
Είναι το μόνο που λέω και αυτή τη φορά όντως φεύγω μακρυά της. Εξαρχής ήθελα να πιω και μπήκε στον δρόμο μου αλλά τώρα νομίζω το χρειάζομαι παραπάνω από ποτέ."Emily!". Την ακούω να φωνάζει από μακριά αλλά δεν κάνει τον κόπο να με ξανα πλησιάσει. Είχε καταλάβει ότι ήθελα χρόνο. Και αν όσα μόλις είπε είναι αλήθεια; και αν ο Zack όντως ήταν υπό την επήρεια εκείνου του ποτού;. Ίσως για αυτό μάλιστα προσπαθουσε απεγνωσμένα να τα βρούμε...
Όχι Emily, η Laura είναι η ίδια ψεύτρα σκύλα και ο Zack σε απάτησε. Μην τους δικαιολογεις.
Φωνάζει η φωνή της λογικής μεσα μου και δεν ξέρω τι να πιστέψω αυτή τη στιγμή.
Οι δύο πλευρές όλης αυτής της ιστορίας δεν σταματάνε να παίζουν στο κεφάλι μου και τελικά πηγαίνω στην μπαρα.
Παίρνω ολόκληρο το μπουκάλι που είχαν παραγγείλει και αρχίζω να γεμίζω το ποτήρι μπροστά μου κατεβάζοντας την βότκα λες και ήταν νερό.

Zack's POV

Το ποτό κατέληξε σε αμέτρητα ποτήρια και τα τσιγάρα σε κάτι πολύ χειρότερο. Αυτό που φοβόμουν να μην γίνω ήταν σαν τους δικούς μου. Ένα ρεμάλι που χάνει τον έλεγχο για μια δόση. Αλλά απόψε δεν θέλω τον έλεγχο, είπα στον εαυτό μου και για αυτό κατέληξα όπως είμαι τώρα. Πήρα τρία χάπια και τα έβαλα μέσα στο μπουκάλι με ουίσκι όπου πήρα στη συνέχεια. Ξαφνικά οι φίλοι του Evan φαινοντουσαν διασκεδαστικοι. Ναι ακόμα και εκεινα τα πουστρακια.
Η μουσική ηταν δυνατώτερη και το μέρος ήταν σαν να κινιοταν σε αργό ρυθμό ταινίας. Κοίταγα τα άτομα θολωμένος, δίχως να καταλαβαίνω τι κάνω. Emily;
Ξαφνικά αναρωτήθηκα αφού την είδα στην δίπλα μεριά της μπαρας να πίνει μόνη της. Ίσως άρχισαν και οι παραισθησεις.
Γαμωτο. Το κεφάλι μου..
Πάω να την πλησιάσω και σκοντάφτω λίγο πριν φτάσω δίπλα της, έτοιμος να πέσω κάτω.
Κρατάω γρήγορα την μπάρα και βρίσκω την ισορροπία μου. Μόλις με κοιτάξει νιώθω μια απελπισία να την πλησιάσω και έτσι και κάνω.

Emily's POV

"Zack;. Τι διάολο κάνεις;".
Λέω σοκαρισμένη που με πλησιάζει απότομα και αφήνω το ποτήρι μου στη προσπάθεια να κάνω πίσω. Ήταν μάταιο αφού με είχε κολλήσει στη μπάρα και στεκόταν μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής. Ήμουν ακόμα στα λογικά μου για καλή μου τύχη γιατί αλλιώς δεν ξέρω τι θα έκανα είναι η αλήθεια...
"Μωρό μου.. Μου έλειψες τόσο πολύ γαμω".
Λεει βαζωντας το χέρι του στο πρόσωπο μου και με πλησιάζει και άλλο. Το στομα του βρωμαγε αλκοόλ και τα μάτια του ήταν κατακόκκινα. Αμέσως καταλάβαινα τι είχε συμβεί. Είχε πιει και μάλλον κάτι περισσότερο από αυτό..
Οταν κάνει και άλλο βήμα πάει να σοριαστει επάνω μου και τον κρατάω με όση δύναμη έχω.
"Γαμωτο! Γιατί έπρεπε να πιεις τοσο;".
Μουρμούραω και νιώθω το στομάχι μου να σφίγγεται. Ήθελα μόνο να τον αποφύγω, ήθελα ναναι εύκολο να τον απεχθάνομαι. Πρώτα η Laura και τώρα αυτο;. Γιατί πρέπει να γίνονται όλα αυτά γαμω;!.
Γιατί με νοιάζει;.
"μμ.. Είσαι τόσο όμορφη... Γιατί.. Για.. Τι με αφησες;".
Συνεχίζει να μιλάει χωρίς να έχει ιδέα τι λέει. Πρέπει να τον πάρω από εδώ. Δεν θα αφήσω αυτό να χαλάσει το βράδυ του Evan.
Στέλνω γρήγορα μήνυμα στην Claudia ότι κάτι επείγον μου έτυχε και τον σέρνω με το ζόρι από την πίσω πόρτα, έξω.
Περνάει το χέρι του γύρω από τους ώμους μου και προσπαθώ να τον στηρίξω όρθιο μα είναι απίστευτα δύσκολο. Τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω;!.
"Emily; τι έγινε;".
Λέει ενας Dave που για καλή μου τύχη εμφανίζεται. "Πρέπει να τον πάρουμε από εδώ"......

Η Emily ακόμη νοιάζεται;... Ο Dave θα βοηθησει;... Και τι θα ακολουθήσει όσο ο Zack είναι σε αυτή την κατάσταση; 🙇🏻‍♀️...

Το ανεβάζω φουλ αργά αλλά τώρα είχα χρόνο, συγγνώμη!.
Τα λεμε στο επόμενο🖤
~S