ᴢᴀᴄᴋ ~

×88×

Κεφάλαιο 88ο~

Emily's POV

Καταλήγοντας στη κρεβατοκάμαρα μας για άλλη μια φορά, με ακουμπάει επιτέλους στο έδαφος κάνοντας με να αφήσω ένα γελάκι. "Το χειρίστηκες τόσο καλά πριν".
Του λέω με ένα χαμόγελο και του αφήνω ένα φιλί στα χείλη.
"όλα για εσένα".
Μου απαντάει ανταποδιδοντας και βάζει τα χέρια του στη μέση μου. "Αρκετά με τα λόγια τώρα, πήγαινε ετοιμάσου".
"Να ετοιμαστώ γιατί; αφού το βράδυ θα βγούμε με τους άλλους". Λέω κοιτάζοντας με περιέργεια.
"και εσύ νομίζεις ότι δεν έχω και αλλα σχεδια;. Μη ρωτάς πολλα".
"Μα Zack- δεν έχω-".
"Μην ανησυχείς για αυτό, υπάρχουν ακόμη ρούχα στη ντουλάπα σου". Συνεχίζει και με σπρώχνει παιχνιδιάρικα για να πάω.
Δεν μιλάω άλλο όπως και λέει και ανοίγω τη ντουλάπα μου, ενώ εκείνος πηγαίνει κάτω.
Είχε δίκιο αφού η ντουλάπα ήταν σχεδόν γεμάτη. Από την βιασύνη μου για να φύγω τότε, είχα πάρει μόνο μια βαλίτσα. Αφήνω ένα γέλιο σκεπτόμενη ότι θα φορέσω τα παλιά μου ρούχα ξανά, αλλά δεν έχω και άλλη επιλογή αφού τα πράγματα μου ήταν στης Clau.

[...]

Βάζω ένα απλό σύνολο που βρίσκω μπροστά μου και αφού περιποιηθω και λίγο τα μαλλιά μου είμαι έτοιμη. Δεν έχω ιδέα τι έχει σχεδιάσει και που θα πάμε αλλά μου αρκεί μόνο ότι θα είμαι μαζί του.
Κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες και προσπαθώ να τον βρω αλλά δεν τον βλέπω πουθενα. Αφού ψάξω σε όλους τους χώρους και τον φωνάξω, ξαφνικά το βλέμμα μου πέφτει επάνω στην εξώπορτα. Ένα μικρό σημείωμα κάνει την εμφάνιση του, στο πόμολο της και το βγάζω για να το διαβάσω. "ακόλουθα τα βελάκια;) ". Έλεγε και δεν μπορούσα να μη χαμογελασω με τις ιδέες του.
Ανοίγω την πόρτα δίχως καθηστερηση και βρίσκω ένα σορό σημειώματα που είχαν όντως βελάκια, να οδηγούν προς το δρομάκι της παραλίας.
Τα ακολουθώ μέχρι εκεί που σταματάνε και απορωντας που δεν βλέπω κάτι σταματάω για λίγο.
"Zack;". Πάω να ρωτήσω μέχρι που νιώθω δύο χέρια να μου κλείνουν τα μάτια και ακούω το χαρακτηριστικό γέλιο του.
"Εμπιστευσου με". Λέει σοβαρός έχοντας τα μάτια μου κλειστά και ξεκινάει να περπατάει ευθεία, καθοδηγοντας με.
"Τι είναι ολα αυτά;". Τον ρωτάω ασταμάτητα, ανυπομονη να δω.
"φτασαμε". Λέει όταν δεν το περιμένω και αφήνει τα χέρια του με αποτέλεσμα να δω.

Ενα ρομαντικό πικνικ γεμάτο από τα αγαπημένα μου φαγητά κάνει την εμφάνιση του και εγώ μένω να κοιτάω σαν χάνος από το πόσο όμορφα ήταν όλα. Με κύριο θέαμα την θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα.
"εσυ τα έφτιαξες όλα αυτα;". Ρωτάω με φανερό ενθουσιασμό.
"είχα σηκωθεί πριν το καταλάβεις και επέστρεψα στο κρεβάτι. Δεν ήθελα να χαλάσω την έκπληξη".

Zack's POV

"Σου αρέσει λοιπόν;..".
Την ρωτάω αγχωμένος για την απάντηση της. Δεν ήμουν ποτέ καλός σε αυτά, αλλά ήθελα να δοκιμάσω να γίνω, όπως λένε ρομαντικός για χάρη της.
"Το λατρεύω!".
Λέει και με τραβάει στην αγκαλιά της έχοντας ένα τεράστιο χαμόγελο. Νιώθω πιο χαρούμενος από ποτέ και όταν βλέπω το κορίτσι που αγαπάω έτσι, η χαρά απλά μεγαλώνει. Δεν με αναγνωρίζω μαζί της και αυτό προς το καλύτερο.
Την σφίγγω στην αγκαλιά μου και όταν την αφήσω την βοηθάω να κάτσει εκεί όπου είχα στρώσει το πικνικ. Αμέσως κάθομαι δίπλα της και βάζω το ένα μου χέρι γύρω από τον ώμο της.
"Δεν ήξερα ότι μαγειρεύεις έτσι!".
Λέει δοκιμάζοντας κάποια από τα φαγητά που είχα φτιάξει.
Γελάω για λίγο με την αντιδράση της και ύστερα τη ταΐζω εγώ, πειράζοντας τη. "έχω πολλά ταλέντα που δεν ξέρεις".
"Ψώνιο".
"Μη μιλας".
"κανε με".
Αμέσως γυρνάω το πρόσωπο της για να με αντικρίσει και βάζοντας το ένα μου χέρι στο μάγουλο της, την φιλάω βαθιά.
Μένουμε για αρκετή ώρα έτσι και όσο χρόνο περνάω μαζί της τόσο πιο καλά νιώθω που την ξανά βρήκα.

Emily's POV

[...]

"Σε εμας! ". Λέω σαν να κάναμε πρόποση την ώρα που βάζουμε τη σαμπάνια που είχε φέρει, στα ποτήρια μας. "Και τώρα που ολοκληρώσαμε, μπορώ επιτέλους να κάνω αυτό".
Λέει σηκώνοντας με στην αγκαλιά του και αρχίζει να τρέχει προς τη θάλασσα. "Zack! ΟΧΙ!".
Αρχίζω να τσιρίζω σαν μικρό παιδί και με βουτάει μέσα στο νερό μπαίνοντας μαζί μου. Μόλις βγω στην επιφάνεια νιώθω ένα κρύο ρίγος να με διαπερναει. Τα ρούχα μου είχαν γίνει μούσκεμα και το ίδιο και τα δικά του. Αντί να εκνευριστω όμως, ξεσπάω σε γέλια. "βλακα!". Του φωνάζω και αρχίζω να τον βρέχω. Γελάει και εκείνος μαζί μου και με πλησιάζει σε απόσταση αναπνοής. Πριν αντιδράσει τον τραβάω αυτή τη φορά εγώ κοντά μου και ανεβαίνω επάνω του, ενώνοντας τα χείλη μας. Τον αγαπάω γαμωτο....

Ένα κεφάλαιο μόνο με το ζευγάρι μας:'). Ελπίζω να σας άρεσε!.
Τι θα ακολουθήσει όταν θα βγουν με τους άλλους λοιπόν;.
*ΣΠΟΙΛΕΡ* Ένα μεγάλο νέο θα μαθευτεί 😌
Τα λέμε στο επόμενο🖤
~S