Adeta koşarak gelmişti evine. Şu hâliyle kimse üzemezdi onu. Cennetten müjde gelmişti sanki. Onu gören kendisini tebessüm etmekten alıkoyamıyordu. Mutluluk saçıyordu etrafa...
Sena hanım açmıştı evin kapısını eşine. Eşinin mutluluğunu ve heyecanını görünce endişesi uçup gitmişti. Anlaşılan beş yıldır bekledikleri sonunda gerçek olmuştu.
Yusuf bey içeri geçip soluklandı biraz. Sonra heyecanlı heyecanlı anlatmaya başladı.
- bir ay içerisinde gidiyoruz inşallah. İhtiyacımız olan herşeyi çantalarımıza koyarız. Pasaport, vize herşey hazır. Allah'ım çok heyecanlıyım.
Kocaman adam yerinde duramıyordu. Bi ayaklanıyor,bi oturuyor ne yapacağına karar veremiyordu. Elini ayağını nereye koyacağını bilemiyordu heyecandan.
- tamam bey otur,heyecanlanma! Yetişiriz Allah'ın izniyle. Bir ay yeterde artar hazırlanmak için.
- Hafsa yı ne yapıcaz ? Bi fikrin varmı? Bizim gideceğimiz zaman annenlerde evde olmuyor.
- aynen. Bak o hiç aklıma gelmedi. Senin annenlere göndersek olmazmı ?
-Zaten babannem annemlerde . Kadın yatalak hasta bakıyor. Birde çocukla nasıl uğraşsın!
- Haklısın hanım. Artık ordan burdan para bulup Hafsa yı da götürücez. Yapacak bir şey yok !
-Bakarsın o zamana bırakacak birisini buluruz
- Hayırlısı neyse o olsun!
- amin..
