Kınalı Parmak

Otuz üçüncü bölüm: Başörtü (part 1)

Bir ay zor beklemiştim. Annem emin olmak için dördüncü ayı dolmadan gitmek istememişti. Kardeşim olacağını öğrendiğim o andan beri mutluluğum hiç eksilmemişti hayatımdan. Gerçekten bir anda herşey değişmişti. Daha doğmadan evin neşesi olmayı başarmıştı. Çok merak ediyordum. Nasıl olacak ? Kime benzeyecek? Erkek mi kız mı? Adı ne olacak ? Allah'ım çok merak ediyordum. Abla olmak böyle bir hismiymiş gerçekten. Ben durumdan çok memnundum. Hele o bi doğsun. Yoğura yoğura sevecektim onu. Doya doya sabahtan akşama kadar sevecektim. Başkalarının bebeklerini çocuklarını hep severdim. Ne kadar yakın olursa olsun neticede o başkasının çocuğuydu. O yüzden içimden geldiği gibi yoğura yoğura sevemiyordum. Şimdi bütün acısını kardeşimden çıkaracaktım. Sabırsızlıkla aramıza katılacağı o günü bekliyordum.
- Sena Hanzade
- Anne , anne bizi çağırıyorlar.
- Tamam kızım,sakin ol!
Olamıyordum ki. Sakin olamıyordum heyecandan. Yerimde durmayı başarsam sakin kalmayı da başarabilirdim belki ! Birazdan resmen birazdan bebeğimizin cinsiyetini öğrenecektik. Allah'ım çok heyecanlıydım. Acaba kızmıydı? Yoksa erkekmiydi?
- Siz bebeğin teyzesi misiniz?
- Yok hayır, ablasıyım.
- Allah bağışlasın. Maşallah çok genç gözüküyorsunuz Sena hanım.
- Teşekkür ederim
- Kaçıncı çocuğunuz olacak ?
- İkinci inşallah.
- Aa! Demek aileye küçük bir sürpriz var.
- Evet, biraz öyle oldu. İşin garibi bunca sene sonra nasıl bebek bakacağım bilmiyorum.
- Yok canım. Uzun zaman geçtiği için size öyle geliyor. Bakarsınız. Ayrıca maşallah genç kızınız var . Yardım eder size.
- Yardım edebileceğini pek sanmıyorum ama..
Annemin, sözleriyle beraber bakışlarıyla parmağımı işaret etmesiyle utanmıştım. Doktorda parmağımdaki yüzükleri görünce gülümsedi.
- Hım. Evet haklısınız. İş size kaldı. Dua edin de bebeğiniz büyümeden torun gelmesin.
Allah'ım! Hepten yerin dibine giriyordum. Ne diye konu toruna gelmişti acaba. Tamam,doktorun içten ve samimi olması hoşuma gitmişti ama beni utandırıyordu. Tabi onun işi bu olduğu için ona normalleşmesi doğaldı. Ama bana göre hâlâ utanılacak mevzulardı bunlar.