Ani bir karar değişikliği olmuştu planlarında. Sina nın da askere gidecek olması tetiklemişti bu düşüncelerini. Bir ay sonra gidecekti askere Sina. O yüzden aceleye gelmişti İşleri biraz. Üç hafta sonra sözleri olacaktı. İki ailede anlaşıp karar vermişlerdi bu konuda. Sina da Hafsa da çok heyecanlıydı. Gözlerinin içleri parlıyordu adeta.
Sina kendi evinde kendi hazırlıklarını, Hafsa da kendi evinde kendi hazırlıklarını tamamlıyordu. Ne yapacaklarını bilemiyor,bir oraya bir buraya koşturuyorlardı. Aslında çokta bi hazırlık yoktu şuan. Daha üç hafta vardı. Ama bizim iki deliye anlatmak o kadar kolay değildi. Sanki akşam düğünleri varmış gibi koşturup duruyorlardı. Beş vakit namaz molası haricinde nefes bile alma
yacaklardı neredeyse. Arada gelen " oğlum bi otur " , " kızım bi nefeslen " uyarıları ailelerin bu durumdan memnun olmadığını gösteriyordu. " dur ", " dinlen ", " nefes al " gibi laflarla geçmişti bir hafta su gibi. Sürekli koşturdukları için onlarada kısa gelmişti zaman. Bi yandan da iyi olmuştu işte. Başka zaman olsa bir dakika asırlar gibi gelirdi değilmi?
