Kınalı parmak diyince yerdeki kafamı kaldırıp bakmıştım bana bakan toprak rengi gözlere. Cevap vermek için kaldırdığım kafamı, sallayarak geri indirdim. O bakışlar karşısında cevap vermemi beklemiyordu herhalde değilmi?
- Ben dediğim gibi dağcılık olimpiyatlarına hazırlanıyorum. O yüzdende Kartepe de çalışmalar yapıyoruz arkadaşlarla. O günde çalışmak için gitmiştim Kartepe ye..
Yağmur çiselemeye başlayınca indik dağdan. Zemin ıslak olunca tırmanmamız zor oluyor. Tehlikeli kısacası..Ben kalabalıktan pek hoşlanmam. Asosyal değilimdir ama genede çok kalabalık yerler beni sıkar. O yüzdende biraz tenhalara doğru kaçmıştım o gün. Yağmur yağdığından bir evin gölgesine sığınmıştım. O sırada annem aradı.. Şey..bu arada ben ayrıntısına kadar anlatıyorum olayı. Rahatsız oluyorsan kısaca da anlatabilirim.
- Yok , hayır. Devam et lütfen! Merak ettiğim bir konu zaten.
- Peki, öyleyse.. Annem aradı demiştim. Aradı ve bana bir kızdan bahsetti. Bende çok dinlemeden evde konuşuruz diyerek kapattım telefonu. Anladığın üzere bahsettiği kız sendin. Ama nereden bilebilirdimki karşımdakininde sen olduğunu.. Telefonu kapattıktan sonra annemin dediklerini düşünüp gülüyordum. Bir anda gülümsemem dondu yüzümde. Seni görmüştüm. Ama seni gördüğüm için değil, kınalı serçe parmağını gördüğüm için donakalmıştım öylece..Arkan dönüktü, şemsiyenin izin verdiği kadar feracen gözüküyordu bir tek. Birde kınalı parmağın.. Yağmura aldırmadan çıktım sığındığım yerden. Beklediğim arabayı umursamadan yürüdüm yağmurun altında. Kendimi inandırmaya çalışıyordum. Saçma diyordum,olmaz diyordum,insan bir parmaktan etkilenmez diyordum ama nafile.. Ne dediysem,ne söylediysem başarısız oldum. Bunları düşünürken,daha doğrusu düşünmemeye çalışırken kendimi evimizin önünde buldum. Kartepe de oturuyoruz zaten ama çalıştığım yere çok yakın sayılmaz.
O gün akşam yemeğinde annem gene kız meselesini açtı. İtiraz ettim. Daha öncede hiçbirini kabul etmemiştim. Geçen haftaki gerginliğim ondandı. İlk defa bir kızla yani seninle görüşüyordum. Normal olarakta gerildim.. Neyse işte,annemde itirazlarımı kabul etmedi. Belki kafana uyar ,istersin dedi. Benimde kabul etmekten başka çarem kalmamıştı. İstemeyerek de olsa kabul ettim. Birkaç gün boyunca hep düşündüm. En sonunda çaresiz kalınca anneme söyledim. Annem bu işlerde mahirdir. İki kişiyi birbirine yakıştırdıysa evlendirmeden bırakmaz. Çevresi çok geniştir. O yüzden "bulsa bulsa annem bulur bu kızı " diyip söyledim anneme. Ama senin hakkında bildiğim tek şey, parmağının kınalı olması ve feraceli olmandı. Annemde " ben koca dünyada kınalı parmaklı kızı nereden bulayım?" dedi. Seninde bildiğin gibi Kartepe ye turistlerde geliyor. Yüzünüde görmediğim için Türk olup olmadığını bilmiyorduk. Anneminde olumsuz cevabıyla hepten umudumu kaybetmiştim. Böylece sizin evinize geldik işte. Ama gelirken bile bu davranışımın kınalı parmaklı o kıza ihanet olduğunu düşünüyordum. Seninle görüşürken hem ilk defa olduğundan heyecanlıydım, hemde o kızı düşünürken seninle görüştüğüm için sana karşı kendimi mahcup hissediyorum . Ama o kızın sen olabileceğin aklımın ucundan dahi geçmemişti. O yüzden o denli büyük şaşkınlık yaşadım..
Konuşmanın başında eğik olan başımı kaldırmıştım Sina yı dinlerken. Onun rahat davranışları banada cesaret vermişti. Anlattığı şeyi yeni yaşıyormuş gibi,yüzü şekilden şekile giriyordu. Bazen gülüyor, bazen şaşırıyor, bazen üzülüyor,her türlü duyguyu bana yaşatıyordu kendisiyle beraber. Anlattıkları bittikten sonra onun gibi bende inanamıyordum bu olanlara.. Nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum. Ne düşündüğümü merak ediyor olmalıydı. Düşünürken önüme eydiğim başımı kaldırdım cevap vermek için. Kahve gözleriyle buluştu ela gözlerim.. Bu durumda cevap veremeyeceğimi anlamıştım. Şu okuduğum kitaplarda geçen ve benim hiçbir zaman gerçek olduğuna inanmadığım şey gelmişti başıma. Boğazım kurumuştu,dilim dönmüyordu . Tebessüm ettim bende cevap mahiyetinde. Oda karşılık verdi içten bir tebessümle. Sonra ekledi gözleri hâlâ gözlerimdeyken
- Uzun lafın kısası, ben senin kınalı parmağına vuruldum Hafsa..
