Yapamayacağımı anlayınca Zühre ye devretmiştim bu işi. Benim yerime anneme cavabımı o iletmişti . İnşallah kendinden birşeyler eklenmemiştir diye dua ederken buldum kendimi..
Benim ve ailemin görüşleri olumlu olunca , damat tarafına haber göndermiştik. Onlarda olumlu cevap verince üç hafta sonrasına gün belirlemişlerdi. Çiçeklerini çikolatalarını alıp istemeye geleceklerdi beni. Bizde birbirimizin numaralarını almış ailelerimizin zoruyla dışarıda buluşmaya karar vermiştik. Aileme naz yapsamda o günü iple çekiyordum. Neler olacağını bilmeden gidecektim işte. Belki kınalı parmak mevzusunuda anlatırdı. Çok merak ediyordum. Neydi acaba ? Bunu ancak bir hafta sonraki görüşmemizde öğrenebilirdim. O zamana kadar merakımı törpülemem gerekiyordu..
Kütüphaneme doğru gidip minik yaprağımı aldım dikkatlice elime. Ona bakarken hayal kurardım eskiden. Şimdi ise gerçekleri düşünüyordum. Eksik olan parçamı bulmuştum sanki, tamamlanmıştım.. Yaprağıma baktım gözlerimin içi gülerken. Yıllardır söylemeyi hayal ettiğim kelimeler dökülüyordu dilimden şimdi bir bir..
- Kabul olunmuş duamsın sen benim ..
