Artık sabrı taşmak üzereydi. Etrafta oturacak bank bulamadığından yarım saattir ayakta bekliyordu.
- Hadi nerede kaldın Zühre!
Sonunda yolun başında gözüktü kuzeni. Ne kadar kendisini beklettiği için sinirlide olsa karşısında onu sapasağlam görünce rahatlamıştı. Zira şeytan onu hiç rahat bırakmadan kötü şeyleri aklına sokmaya çalışıyordu. Herşeye rağmen genede tereddüt etmişti Hafsa. Yanına ulaşan kuzenine sinirini belli edercesine
- Nerde kaldın Zühre? Ağaç oldum burda
dedi.
- Özür dilerim! Telefonumun şarjı bitmiş,haber veremedim. Yanımda şemsiye olmadığı için yağmurun dinmesini bekledim. Kusura bakma!
Biraz yumuşamıştı Hafsa. Zaten çok büyük birşeyde olmamıştı. Sinirli hâli geçmiş yerine sevecen bakışları yerleşmişti.
- Neyse! Hadi geç kalmadan otobüse yetişelim.
