SÖZLEŞME⟭⟬

26.𝕓𝕠̈𝕝𝕦̈𝕞

Devamke

"Artık kalkalım mı eve gitmek istiyorum"

"Daha gün bitmedi ve benim için yapman gerek birkaç şey daha var."

Beni o kadar aşağılamasına rağmen, güzel yüzüne yerleştirmiş olduğu sakin ifade ve elinde tutuğu bıçakla fazla seksi görünüyor- du. Kim bilir o sakinliğin altında benim için nasıl bir kötülük sakli- yordu. "Ne istiyorsun?" diye sordum. Günün bir an önce bitmesini istiyordum, zaten yormuştu beni gün boyu, daha ne isteyebilirdi ki?

"Gidince görürsün." Elindeki bıçağı masanın üzerine bırakarak ayağa kalktı. Cüzdanından çıkardığı yüklü miktarda parayı da bi- çağın altına sıkıştırdı. Restorandan çıktığımızda arabaya yöneldim ama beni durdurdu. "Gideceğimiz yer bu tarafta," diyerek sahil ta- rafını gösterdi. O tarafa ilerledik ve deniz kenarındaki banklardan birine yöneldik. "Biraz oturalım," dedi.

Deniz bütün maviliği ile insana huzur veriyordu. Son haftalar-

da yaşadığım korku ve üzüntüleri unutmak için gözlerimi kapattım

ve derin bir nefes alarak huzurun kokusunu içime çektim. Gözleri-

mi yavaşça açtığımda taehyung beni izliyordu. Batmakta olan gune

şin yaydığı kızıl ışıklar buğday teninin parıltısını artırıyordu. "Art gitsek mi?" dedim. Yüzümden çektiği bakışlarını karşımızdaki denize sabled "Henüz değil."

Bir süre daha öylece oturup etrafı izledik. Saatime baktiğin

da bir buçuk saat geçtiğini fark ettim. Tam konuşmak için ağzim

açmıştım ki taehyung un telefonuna gelen mesajin sesi benden önce

davrandı. Mesajı okuduktan sonra, "Gidelim," dedi.ozur dilerim jungkook

Eve gittiğimizi umarak onu takip etmeye başladım ama araba- nın olduğu yerin aksi yönünde yürüyordu. Lunaparkın içine girdi. ğinde daha fazla dayanamadım. "Ne o, çocukluğunu mu özledin?" "Yerinde olsam dalga geçmeden önce bir süre beklerdim."

Garip olan şey lunaparkta kimsenin olmamasıydı. Tüm oyun- cakların ışıkları yanıyordu ama ortalıkta kimsecikler yoktu. Taehyung lunaparktaki en korkutucu şey olan asansöre doğru yöneldiğinde içim bir anda buz tuttu. Benim en korktuğum oyuncak sadece asansör Ben o aletin yanından bile geçmeye kor- kuyordum.

Aletin yanında bekleyen korumalardan biri bize doğru ilerledi. "Abi, her şey tamam. İstediğin gibi, kimse giremeyecek. Etraf da denetim altında."

Taehyung her zamanki gibi başını sallayarak onayladı, elini sırtima yerleştirip, "Yürü," dedi.

"Ne yapıyorsun? Aklından neler geçiyor bilmiyorum ama ben buna binmem," diye itiraz ettim. Metrelerce yükseğe çıkacaktım ve ardından da boşluğa düşer gibi, o yere çakılma hissini tadacak- tm. Bu korku ve adrenalin benim için çok fazlaydi.

Bir kez daha, "Yürü," dedi ve bedenimi kollarının arasına hap-

setti. " Taehyung! Hayır! taehyung, bırak beni! istemiyorum!"

Bütün isyanım boşunaydı, bağırmak, çırpınmak işe yaramıyor- du. Güçlü kollarının arasından kurtulmama imkân yoktu. O sakin maskenin altında sakladığı şey nihayet ortaya çıkmıştı. Şu anda beni zorlayan, istediğini yaptırmak için güç kullanan adam gerçek taehyung tu işte.

Her adımda asansöre biraz daha yaklaşıyorduk. Başka çarem kalmamıştı, başımı hafifce yana doğru cevirin kolunu istirdim.
Ağız dolusu küfür savurarak kollarını gevşetti. İstediğim de