SÖZLEŞME⟭⟬

51.𝕓𝕠̈𝕝𝕦̈𝕞

LAN NAPTINIZ NASIL GİDİYO YAŞAM BU ARADA YAZARINIZ ÇOK GUZEL BİR ŞEY DÜŞÜNDÜ OKUYUCULAR VE YAZARLAR İNSTADAN GRUP AÇICAZ VE ORADA FİCİ OKUYUP TARTISICAZ VE NASIL DEVAM EDECEĞİNE KARA VERİCEZ GRUBA KATILMAK İSTEYENLER BİR SONRAKİ YB DE BELİRTSİN YADA BURADA BELİRTEBİLİR DAHA GRUP AÇILMADI İLK KATILIMCI BEN OLACAM YANİ BEN ACICAGIMA GÖRE İLK BEN OLACAM DOĞAL OLARAK NEYSE ALLAH'A EMANET DEVAMINI NURAY GETİRSİN 😂😂

Basladık bismillah

Kısa oldu derseniz keserim pipinizi

Bu arada ficteki bam küçük bebek hali ilk hali olan bam okey 🥹🥹

Her yeri aydınlık olan dünyanın bir yerini özellikle karartıp, beni içine mahkûm etmişlerdi sanki. Herkes aydınlıkta kendini go rerek, bilerek yaşıyorken, ben karanlıkta kendimi bilmeden yaşamaya çalışıyordum. İşte benim hayatım buydu, ne olduğumu, ne- reden geldiğimi, kime ait olduğumu bilmeden yaşayıp, sürüklenen bir varlıktım.

Üzerimi değiştirip rahat bir şeyler giymiştim, uçağın özel bölümünde kalkış saatini bekliyorduk. Moralim bozuktu, bir kasın bile oynamadığı somurtkan yüzümle havaalanının pistini inceliyordum. taehyugun yüzümün bu halimden nefret ettiğini biliyordum, yüzümün aşık olması ay elim sürtüstü onu rahatsız ediyordu ama umurumda değildi. Gerçek ben buydum işte, her zaman ve herkese karşı asık yüzlü jungkook.

Taehyung lâ tanışıp yanına taşındıktan sonra yüzümdeki diğer kasları da kullanmaya başlamıştım. Çatık kaş, sinirli bakış, korkulu ifade, ağlama ve nadiren gülücük. Bu ifadelerin hepsi bana aykırıydı. Benim gerçek yüzüm somurtkan olanıydı.

Gözyaşları da bana aykırıydı. Ben ağlamazdım, ne olursa olsun, her olaya karşı duygularımı kapatır, dik duruşumu bozmazdım. Ama taehyung hayatıma girdiğinden beri gözümden yaşlar süzülüyordu. Çocukluğum-

da serbest kalamadıklarından dolayı, taehyung un üzerimde yarattığ korku ve baskı kendilerini içimden bir hışımla dışarı atmalarını sağ lamıştı.

"Yüzünü güldürecek bir şey geldi."

Yanımda oturan taehyung lâ otelden ayrıldığımızdan beridir konuşmuyorduk. Ona kim olduğumu sorduğumda başından savma cevaplar verip geçiştirmişti ve yine beynimde milyonlarca soru İşaretiyle beni yanında sürüklüyordu.

Şimdiyse nedeni olduğu asik suratımı düzeltmeye çalışıyordu. Neden moralimi gerçekleri anlatarak düzeltmeyi denemiyordu ki? Ya da neden benim moral bo zukluğum umurundaydı?

Beni kumarhanedeki adama vermeyip yanında götürme nedenini anlayabiliyordum, zaten söylemişti de; onun yanında ve emrinde çalışıyordum, eğer Suga'nın istediğini yapıp beni ona birakmış olsaydı kendi adını zedeleyecekti ve suganın ondan daha güçlü görünmesine yol açacaktı. Ama bu taehyung tu, kimse ondan üstün ya da güçlü olamazdı. İstediği her şeyi sadece o yapabilirdi ve yanındakiler sadece onundu.

"Hiçbir şey istemiyorum," dedim uçağın camından dışarı bakmaya devam ederken. Kucağıma canlı ve küçük bir şey bırakıldığın- da kokuyla sıçradım.

"Artık senin."

Kucağımdaki şeyi görünce gülümsemeye başladım. Sergide

gördüğüm yavru köpek kollarımın arasındaydı. " Taehyung, bu çok gü

zel ve... Pahalı."

"Yüzündeki somurtkan ifadeyi yok edebildiyse fiyatı umurumda değil," dedi. Uçağın yumuşak koltuğunda arkasına yaslanmış, çocuk gibi sevinmemi izlerken o da rahatlamıştı.