ÖmGam: Yeniden

Part 81

(Ömer için Mehmet'in bankaya gidip Gamze'yi rahatsız ettiğini öğrenmek bardağı taşıran son damla olmuştur. Yapması gereken tek şeyi yapmaya gidiyor olduğunu düşünerek taksidedir. Gamze'nin ve dolayısıyla bebeklerinin güvenliği ve huzuru için duyduğu endişe, içindeki öfkeyi alevlendirmiştir. Taksideki bakışlarından da bu alevler dışarıdan bile hissediliyordur.

Karakoldayken Mehmet'in dayısından devraldığı mali müşavirlik şirketini yönettiğini öğrenmiştir. Gamze'nin bankasından da şirketi büyütmek için kredi çekmiştir. Ömer'in planı şirkete gitmek, şirkette onu bulamazsa evinin önünde beklemektir. Taksici vardıklarını söyleyince ücreti ödeyip taksiden iner. Kararlılıkla Mehmet'in çalıştığı yere doğru yürürken adımları giderek hızlanır. Her bir adımda kalbi daha da hızlı atmaya başlar.

Mehmet'in şirketinin olduğu plazaya vardığında, güvenliği ve protokolü hiçe sayarak, hışımla binaya girer. Resepsiyon görevlisi onu durdurmaya çalışsa da Ömer, görevliyi duymuyor gibidir.)

Görevli: (Asansöre bindiği sırada Ömer'i durdurur.) Beyefendi öyle elinizi kolunuzu sallayarak giremezsiniz buraya. Kime geldiniz?

Ömer: Mehmet'e geldim.

Görevli: Müşavir Mehmet Bey'e mi?

Ömer: Evet.

Görevli: Kimliğinizi alıp size ziyaretçi kartı vermem gerekiyor. (Eliyle asansörün kapısını tutar.)

Ömer: Acelem var, kardeşim.

Görevli: Buranın da kuralları var.

Ömer: (Asansörün kapısını kapatmak için tuşa basar ama adam eliyle kapıyı tutuyordur. Sinirden dişlerini sıkarak konuşur.) Bak, acelem var dedim. Elini çekmezsen ben çektiririm.

Görevli: Böyle yaparsanız polise haber vermem gerekecek.

Ömer: (Bir an önce yukarı çıkmak istese de bir saniye durur, derin bir nefes alıp görevliye yaklaşır.) Yukarıdaki, şu müşavir dediğin adam, kadınları taciz eden bir şerefsiz. Polisi arasan da aramasan da ben yukarı çıkacağım. Şimdi ya o elini çek ben de öfkemi sana yöneltmeyeyim ya da çekme önce hıncımı senden çıkartayım.

Görevli: (Elini kapının üzerinden çeker.) Asansörden inince sağa dön, abi. Sağdan ikinci kapı.

Ömer: Eyvallah.

(Asansörle Mehmet'in ofisinin olduğu kata çıkar, asansörün kapısı açıldığı an görevlinin dediği gibi sağa dönüp kapıyı çalar. Kapıyı ofiste çalışanlardan biri açar ve Ömer'i karşılar.)

Çalışan: Buyurun?

Ömer: Mehmet burada mı?

Çalışan: Odasında, bekliyor muydu sizi?

Ömer: Evet, bekliyordu. Çok bekliyordu beni. Sabırsızlanıyordu beni görmek için.

Çalışan: (Ömer'de bir tuhaflık olduğunu fark eder.) Ben haber vereyim geldiğinizi, siz burada bekleyin.

Ömer: Gerek yok. (Ofiste birkaç adım atar, kapıda Mehmet'in adının yazılı olduğu odayı görünce görevliye bakar.) Burası, değil mi?

Çalışan: Evet.

Ömer: Teşekkürler.

(Mehmet'in kapısını sertçe açar. Kapıyı açtığında Mehmet'in masasında oturup telefonuna bakıyor olduğunu görür. Kapıyı kapatıp büyük bir öfkeyle Mehmet'e bakar.)