ÖmGam: Yeniden

Part 85

(Gamze, Begüm'ün taşınmayı düşündüğünü Tuna'yla paylaşmamış ve geçtiğimiz iki ay boyunca Begüm'ün fikrini değiştirebileceğine inanmıştır. Tuna duyduğu haber karşısında ne yapacağını bilemeyerek İzem'e sarılır. Gamze ve Ömer de birbirlerine bakarlar.)

Gamze: Canım, annen biliyor mu burada olduğunu? (İzem, başını hayır anlamında sallar.) Ben arayıp haber vereyim, merak etmiştir. (Telefonla konuşmak için terasa yürür.)

İzem: Etsin! Nefret ediyorum ondan. (Bir yandan ağlıyordur.) Önce bana sormadan beni buraya getirdi. Şimdi yine bana sormadan beni geri götürüyor. Ben eşya mıyım? Benim fikrimin bir önemi yok mu?

Ömer: (Ne diyeceğini bilemez, İzem ağladığı için paniklemiştir.) Gelin, içeride konuşalım. Böyle kapıda kalma, İzem.

İzem: (Ayakkabılarını çıkartıp içeri girer. Ömer kapıyı kapatır.) Ben sizinle yaşasam olur mu?

Tuna: (Hemen cevap verir.) OLUR!

Ömer: Bu yaşta olmaz maalesef. (Salona doğru geçmeleri için İzem ve Tuna'yı omuzlarından tutar.) Eminim annen de seni üzmek istememiştir. Senin için en iyi olanı düşünüyordur.

İzem: Kendini düşünüyor o. Ben burada kalmak istiyorum. (Koltuklara otururlar.) Bursa'da onun bir sürü arkadaşı vardı, devamlı ya dışarıda buluşuyorlardı ya bize geliyorlardı. Orada daha mutluydu annem. Kendini düşünüyor şimdi yine.

Ömer: Ama annen de mutlu olmayı hak ediyor.

İzem: Ben? Ben mutlu olmayı hak etmiyor muyum?

Ömer: Hak etmez olur musun hiç? Tabii ki hak ediyorsun.

İzem: O zaman taşınmayalım. Bir de bana diyor ki iki üç güne toparlanır taşınırız, Pazartesi yeni okulunda okula başlarsın.

Tuna: Hemen mi? Hemen taşınacak mısınız?

İzem: O taşınsın ben taşınmayacağım. (Ömer'e bakar.) Dün siz ne güzel hazırlamıştınız atölyeyi. Ne kadar güzel şeyler yapıyorsunuz ailecek. Biz zaten iki kişiyiz o da yetmezmiş gibi tam yeni arkadaşlar edinmişken, burada mutluyken taşınacağız diyor.

Gamze: (Begüm, İzem'in arkasından çıkmış ve yol boyunca onu takip etmiştir. Gamze ve Ömer'in evine çıktığını görünce Tuna'yla konuşacağını tahmin edip yalnız konuşması için aşağıda beklemiştir. Gamze'nin telefonundan sonra apartmanın merdivenlerinden kalkıp evlerine çıkar.) Konuştum annenle, geliyor şimdi. (Kapıyı açtıktan sonra salonun kapısından İzem'le konuşur.) Neden üzüldüğünü, öfkelendiğini anlıyorum canım. Böyle önemli bir konuda senin fikirlerin de önemli tabii ki, annen gelince sakince onunla konuşalım olur mu? (İzem cevap vermez.)

(Begüm yukarı çıktığında, İzem'le birlikte terasa çıkarlar ve baş başa biraz konuşurlar. Tuna oldukça üzgün ve şaşkındır. Bir yanında Ömer, bir yanında Gamze oturuyorken Tuna'nın bakışları terastadır. İzem'in annesiyle ne konuştuğunu merak ediyordur. Gamze başını hafifçe geri çekip Tuna'nın başının arkasından Ömer'e bakar. Ömer de Gamze'nin bakışlarını üzerinde hissedince ona bakar. Konuşmadan iletişim kurarlar. Gamze ne yapmaları gerektiğini soruyordur, Ömer de bilmediğini ona söyleyince Gamze başını Tuna'nın sırtına doğru yaslar. Ömer, Tuna'nın sırtını sıvazlayınca Tuna kendisine üzüldüklerini hissederek hızlıca koltuktan kalkar. İzem'in gidecek olma ihtimalini henüz kabullenmek istemiyordur, terasa yürür.

Begüm ve İzem'in konuşmaları bitmek üzeredir. Begüm, "Arkadaşlarımız, tanıdığımız kişiler hayatımıza girip çıkabilir, her şey değişebilir ama biz hayatlarımızın sonuna kadar birbirimizin hayatında olacağız. Benim tek sahip olduğum aile sensin ve annen olarak her zaman senin yanında olacağım. Her zaman senin iyiliğin için çabalayacağım. Neden taşınmak istediğimi, beni anlıyorsun değil mi? Sebeplerimi anlıyorsun?" der. İzem başını sallayınca Tuna büyük bir hayal kırıklığı hisseder, kalbi sanki gerçekten kırılmış ve parçaları ona batıyormuş gibi canı acır. Kendini, İzem'in hayatına girip çıkabilen o insanlardan biriymiş, onun için kalmaya değer biri değilmiş gibi hisseder. Hızla odasına yürür.