ÖmGam: Yeniden

Part 4

Odalarına girdiklerini görürüz. İznik gölünün manzarası olan güzel bir odadadır. Ömer valizi yerleştirirken Gamze de manzaraya bakar.

Ömer: İleride daha güzel yerlere de gideriz.

Burası da çok güzel.

Biraz acele oldu, Taci'yle burayı bulabildik. Bir de maddi olarak da çok –

(Sözünü keser.) Ömer. Ben şu an çok mutluyum. Burada olduğum için, seninle olduğum için. Sen, böyle bir şeyi düşünüp beni buraya getirdiğin için. (Ömer'in ellerini tutar.) O yüzden hiçbir şey söylemene gerek yok. Benim sadece sana ihtiyacım var.

(Ömer, Gamze'yi öper.)

Benim de bir tek sana ihtiyacım var. Bu akşam kalabalıkta gözlerim hep seni aradı, seni bulduğum an iyi hissettim.

Ben de öyle.

Ve bugün bir kere daha aşık oldum sana. (Ellerini tutmaya devam eder ama uzaklaşır. Baştan aşağı Gamze'yi süzer.) O kadar güzelsin ki içim gidiyor sana bakarken.

Yalan yok benim de sana bakarken içim gidiyor. Bu akşam her göz teması kurduğumuzda kalbimin hızlandığını hissettim. (Ellerini Ömer'in boynuna sarar.) Ben ne kadar şanslı bir kadınım dedim kendi kendime.

Öyle mi?

Öyle. Doğru kişiyi buldun Gamze dedim. Ömrünün sonuna kadar hayatında olacak kişiyi. Kalabalıkların içinde gözlerinin arayacağı, her bulduğumda da hem huzurla dolacağım hem de aradan yıllar geçmiş bile olsa hala aşktan kalbinin hızla çarpacağı adamı buldun ve onunla evlendin dedim.

(Ömer ellerini Gamze'nin beline dolar.)

Bir ömür boyu beni her gördüğünde böyle hissetmen için elimden ne geliyorsa yapacağım. (Öpüşürler.) Şu anda gelinliğini çıkarmak istiyorum ama o kadar da güzelsin ki böyle kalmanı istiyorum.

Şöyle yapabiliriz. (Eğilir.)

Ne yapıyorsun?

İç çamaşırımı çıkarıyorum. Bir kere böyle yapalım sonra çıkarırım gelinliği de. (Ömer'in yüzünde kocaman bir gülümseme belirir. Ceketini çıkarır.)

Gömlek, papyon kalsın.

Hoşuna gitti galiba.

Çok hoşuma gidiyorsun, Ömer Ademoğlu.

Ne kadar çok?

Gösterebilirim. (Ömer'e yaklaşır, burunları birbirine değiyordur. Ömer, Gamze'yi kucaklayıp odadaki şifonyerin üzerine oturtur ve öpüşmeye başlarlar. )

-

(Gamze'nin başı Ömer'in omzunda, Ömer'in başı da duvardadır. Birbirlerine sarılıyorlardır. Nefesleri yavaş yavaş normale dönmeye başlayınca Ömer ellerini duvara koyarak kendini ittirir ve dik durur. Gamze de şifonyerin üzerinden iner.)

Ömer: Bizim hep böyle oluyor.

Nasıl oluyor?

İlkinde ikimiz de o kadar istekli oluyoruz ki direkt (kelime seçmekte bir an zorlanır.) birbirimizin üzerine atlıyoruz. Sonra yavaşlıyoruz ikinci sefer daha yavaş ama yine tutkulu oluyor. Üçte yine bir hızlanıyoruz.

Dördü görmedik daha galiba?

Aynı gecede görmedik.

Burada görürüz ama sanki.

Burada on dördü bile zorlayabiliriz.

(Güler.) Oldu canım.

(Gamze'ye doğru yaklaşır, elini belinde ve gelinlikte gezdirir.) Ne yapayım, sana doyamıyorum. Yetmiyor.