Mavi ve Siyah

71.Bölüm

Bar tezgahına yaslanmış Emir ve Esraya baktım. Onlara kızmıştım özellikle de Emir'e hem uykumdan kaldırmıştı. Hem de bana bağırmıştı.

Neden? Lanet telefonu açmadığım için. Oysa ki evden bile çıkmamıştım. Dışarı diktiği adamları söylemişti ve bana bağırmaya hakkı yoktu.

Esra da arada kaynadı bu kıza kızamıyordum işte. Neden bilmiyorum? Ama sanırım ona bağırınca ağlıyordu.

Evet ondan ağladığı için. Ağlayan insanlardan nefret ederim ve o ağlamaya başladığı zaman susmazdı.

Ablam da öyleydi. Gözleri kızarana kadar ağlardı. Onu susturacağım diye göbeğim çatlardı. Ahh ablam sigara içmemi de istemezdi. Şuan da kendimi zehirlemeye ihtiyacım var. Neyse...

"Erdem seni aradı mı?" diyen Emire döndüm.

"Hayır"

"Nereye gidebileceğini biliyor musun?"

"Erdem bu belirli bir yeri yoktur. Kafasına estiği yerdedir. Ne zamandan beri kayıp."

"Siz gittikten yarım saat sonra kayboldu"

Ne kadar Savaşla arası iyi olmasa da sonuçta ikiziydi. Canıydı kanıydı Erdeme bir şey olursa Savaş hissederdi. Savaşa bir şey olursada Erdem hissederdi.

İkizinin canı yanmıştı. Onun da yanmış olmalıydı. Şuan da Erdem'in yanımda olmalıydım. O her zaman görünmez olsa da yanımda olmuştu.

Ve ben şimdi ondan uzaktaydı. Hemen telefonumu alıp arkaya girdim. Hızlıca Erdemi aradım. Çalıyor çalıyor çalıyor ve hala hala çalıyor. Aç şu lanet şeyi tam kapanacakken telefon açıldı.

"Ne var?" diye açmıştı camış yarması.

"Erdem neredesin?"

"Gece...sen misin?" dedi bakmadan açmıştı. Aptal çocuk.

"Evet Erdem benim neredesin? İyi misin?"

"Bilmiyorum her hangi bir yer işte. Kayalık falan güzelmiş burası sevdim ve iyi olup olmadığımı  bilmiyorum bücür. Beynim durmuş durumda"

"Ne yapıyorsun orada Erdem? Sakın aptalca bir şey yapayım deme"

"O şerefsiz için mi? Ahh hayır abini tanımamışsın güzelim. Ben sadece kafamı toplamaya çalışıyorum o orospu çocuğunu kendi ellerimle öldürmek istedim. Ölene kadar dövmek istedim. Ona vurdukça canım daha çok yandı. Daha çok hırsla vurdum ama yapamadım işte. Canı cehenneme diyip çıktım gittim. Ahh üzgünüm bücür yapamadım"

"Tamam kendini suçlama abisi tam yerini söyle bana"

"Hayır hayır olduğun yerde kal hiç bir yere gelmiyorsun"

"Erdem...." sözümü kesti

"Hayır dedim Gece şuan saçma sapan bir haldeyim kendimi kontrol edemiyorum. Hem yalnız kalmaya ihtiyacım var"

"Erdem kendine dikkat et. Duydun mu beni? Her neredeysen usluca otur sakın..." yine sözümü kesti ve benim söyleyeceğim şeyleri söyledi

"Başımı belaya sokmayacağım biliyorum bücürüm uslu çocuğu oynayacağım. Beni düşünme yarın gelirim tamam mı?"

"Tamam dikkat et kendine"

"Sende bücür" dedi ve kapattık.

Ahh umarım aptalca bir şey yapmazsın Erdem. Tekrar bara döndüğümde kalabalıklaşmıştı etraf hemen işe koyuldum.