Mavi ve Siyah

61.Bölüm

Emir duvara yaslanmış kollarını göğsünde birleştirmiş hala sinirleri geçmemiş şekilde duruyordu.

"Geç kaldın" dedi kafasını kaldırırken.

"Üzgünüm yani Erdem'in adına...kafası güzeldi saçma konuştu" dedim.

Sanki ben suçluyum neden böyle bir konuşma yapma gereksinimi duyduysam.

"Her zaman ki Erdem'in aptallıkları fazla tepki verdim kendimi tutmam gerekirdi ama..." duraksadı "bilmiyorum işte gidelim mi?"

Kafamı salladım asansörle inmeyecektik değil mi? Emir'in yüzünde hafif bir sırıtış geçti. Bana döndü kafasıyla asansörü işaret etti. "Altı katı merdivenlerden inemeyiz"

Kaşlarımı çatarak asansöre baktım. Hiç cazip bir fikir gibi gelmedi "şey sen bin ben merdivenleri tercih ediyorum"

Tırnak izlerimle dolu olan kolunu gösterdi "sıkabilirsin"

Gülümsedim "yeterince sıkmışım zaten dahasına gerek yok bence"

"Tamam hadi merdivenlerden inelim"

Aşağı inerken fazla konuşmamıştık altı kat inmiştik ama asansörden daha iyiydi kesinlikle sonunda inebilmiştik.

"Eve gideceksin buradan" dedi yorgunca.

"Tamam eve gideceğim"

"Sana güvenmeli miyim? Yoksa peşinden mi geleyim?"

"Hayır gerek yok direk eve gideceğim"

"Sana güveniyorum. Akşama kadar iyi dinlen ilk iş günün için fazla heyecanlı geçti günün"

"Tamam" dedim.

Görüşürüz dedikten sonra ayrıldık. Eve kısa sürede gelmiştim. Ahh Acar vardı bir de şimdi bin tane şey söyleyecekti. Niye açmadın telefonu? Neden böyle yapıyorsun Gece beni meraklandırdın bla bla bla. Ne kadar bunları dinlemek istemesem de uyumak istiyordum ve uyumak istiyorsam Acarı geçmek zorundaydım.

Merdivenleri çıkıp eve ulaştım. Anahtarı çıkarmak için çantayı çıkardım ki kapı açıldı ve açan hiçte hoş değildi. Kapıyı Acar açmıştı ve yüzünden anlaşıldığı üzere mutlu değildi. Hemde hiç nefesini sesli dışarı verdi. Geçmem için çekildi. İçeri girip botlarımı çıkardım Acar sessizce kapıya yaslanmış beni seyrediyordu. Kafamı kaldırdım gözlerimiz buluşmuştu.

"Bir şey söylemeyecek misin?" dedi sessizce.

Ahh daha sonra konuşsak uzun uzun anlatırım söz. "Daha sonra konuşsak...yorgunum"

Kafasını salladı bu kadar mıydı? Kolay bırakacağını düşünmemiştim. "Gece" arkamı döndüm ahh kolay bırakmayacağını biliyordum "sadece....neredeydin?"

"Mezarlıkta" dedim arkamı dönerken uyumaya ihtiyacım vardı. Kendimi yatağa fırlattım ve uyudum.

 Hiç düşünmeden derin bir uykuya dalmıştım. Uyandığımda Utku ve Acar'ın konuşmalarını duymuştum. Utku "kızın üstüne fazla gitme. Onun için yeteri kadar zor olmuştur zaten" diyordu.

Acar "tamam ama bana neden haber vermedi? Tek başına gitmesine gerek yoktu. Yanında ben olsam onun için daha iyi olabilirdi"

Utku "beni hiç dinlemedin mi? Yalnız kalması çok daha iyi demiştim hatırlarsan"

Acar "dinledim. Ahh sadece korktum tamam mı? Telefonunu da kapattı başına bir şey geldi zannettim her şeyi tek başına çözemez. Bazen benden yardım istemeli onun için endişeleniyorum"