Mavi ve Siyah

7.Bölüm

Bu parti işi hiç iyi olmadı. Kimseyi tanımıyorduk ki niye gidiyorduk oraya hele ki Acara iyi davranma olayı ahh Şule sende benim elime düşeceksin ama ben sana acımayacağım.

Çok acımasız olacak intikamım bunu aklımın bir köşesine not ettim.

Acaba gizemli adam Mehmet babaya söylemeli miyim tabi ki de söylemeliyim. Acaba izin verir mi? İnşallah vermez bende babam izin vermedi kusura bakmayın der işin içinden sıyrılırım.

Heyy bu fikri sevdim ve nefret ettim annemden izin almazdım gizemliden mi alacaktım? Ahh lanet. Şule kahvaltıdan sonra alışverişe çıktı. Yarın için elbise alacakmış beni de gelmem için zorladı ama hayır alışverişede bir dur derim artık.

Sana da bir şeyler alacağım diye bir şeyler zırvaldı ama çoğunu dinlemedim. Ben ne yapsam acaba evde tek başımayım akşama da daha çok var. Motorum ahh tabii ne zamandan beri seninle gezmiyoruz siyah şeytan seni unuttum sanma.

Motora atlayıp her zaman ki ablamla gittiğimiz cafeye geldim. Buraya hep ablamla gelirdik bazen bize Ege de katılırdı.

Ahh ablam beni yalnız bıraktı gitti. Ege beni ablamın ölümünden sonra bir kaç defa aramıştı ve buluşmuştuk.

Yıkılmıştı adeta öğretmenlik hayatına ara vermişti en son. Ablamı gerçekten çok seviyordu onları her zaman vıcık vıcık bir çift olarak görmüşümdür.

Geldiğim cafe alsancakta sahil kenarında küçük cafeydi denize sıfır çakıl taşlarının üstünde puflar vardı. Her zaman ki yerimize oturdum buraya tek gelmek tüylerimi ürpertmişti. Ablamsız bom boştu burası.

Garson yanıma gelip "çok üzgünüm ben....kaybınız için üzgünüm...şey ne alırdınız" demişti.

Anlaşılan kazayı oda duymuştu. Zorla gülümsemeye çalıştım "teşekkürler her zamankinden olsun" diyip geçiştirdim.

Çocuk acı halini saklamaya çalışarak gülümseyerek yanımdan ayrıldı. Evet nerede kalmıştım Ege ve ablam çok mutlu bir çiftti.

Aşkım balım peteğim derlerdi hep bende onlara göz devirirdim. 'Bir gün senin de sevgilin olunca göreceğiz' derdi Ege bende böyle olmayacağım kesin derdim.

Ablamda'çocuk Gece ye aşkım dese ağzını üstüne yapıştırırdı' derdi. Bu eski anılar beni gülümsetmişti. Garson kahvemi küçük sehpaya koydu ve gülümseyip gitti.

Bende bu düşüncelerimden sıyrılıp kahvemi yudumladım ve kendimi denizin göz alıcılığına bıraktım.

Zira şu aralar yaptığım tek şey buydu. Denizi seyretmek belki söylemişimdir daha önce bilmiyorum denize bakınca saatlik de olsa karanlığımdan kurtulurdum.

Deniz benim için bir nevi antidepresan görevi görüyordu. Beni sakinleştiriyordu.

Dizginlerimi toplamamı sağlıyordu içmekten daha çok işe yaradığı kesindi. Bu insanlar neden dertleri olduğunda içerlerdi bende içtim ama bir boka yaramadı.

Kafam güzel oldu sadece acılarımı unutmadım hiç bir şeyi dindirmedi sigara çok daha iyiydi ama ona da bağımlı olmak istemiyordum.

Ama şuan da bana iyi gelebilecek ikinci şeydi. Sevgilim denize karşı bir sigara yaktım. Ahh içime işliyordu bu kendimi yavaş yavaş öldürebilirdim bununla ama çok ucuz bir ölüm olurdu. Hayır başka yollarım var ölmek için ve bu sigaradan olmayacaktı.

Burada kaç saattir oturuyorum bilmiyorum güneş batıyordu ve ikinci bardak kahvemi çoktan bitirmiş neredeyse bir paket sigara da tükenmişti.