AH SENDE (TAMAMLANDI)

Bölüm 1: 'Yürekli Bir Kadın, Akıllı Bir Adam'

∞

Merhabalar herkese...

İlk hikaye ilk heyecan benim için...

Çok fazla bir şey söylemek istemiyorum. Okuyup söylenmesi gerekenleri siz söyleyeceksiniz. Bu başladığım yolda beni yalnız bırakmayıp emeğimi taçlandıracağınızdan eminim...

Okumaya başladığınız tarih ve saati buraya iliştirebilirsiniz.

Lütfen yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Yorumlarınız benim için değerli :) Pasaj arası yorumlarınızı bekliyorum :)

Keyifli okumalar...

***

'Önyargı; hayata kirli bir camdan bakıp her şeyi kirli bilmektir.'

Bu kitabı önyargıyla okuyacaksanız hiç başlamayın, yol yakınken geri dönün.

NOT: Bu hikayede geçen kişi ve mekanların gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur, tamamen hayal ürünüdür.

***

Takvimin en güzel yaprağıydı seni gördüğüm gün...

***

Sabah ki havaya tezat, gökyüzünü kaplayan bulutları gördüğünde elindeki tespihi kenara koyup seccadenin üzerinden kalktı yaşlı kadın. Pencereye yaklaşıp, tül perdeyi hafifçe araladı. Avludaki çardakta oturan gelini ve torununu gördü. 5 aylık hamile gelini, biricik gözünün nuru torunu Ahsen'in dizlerine yatmış, onun verdiği üzümleri yiyordu. İç geçirdi yaşlı kadın. Keşke oğlu yaşasaydı da şu seyirlik manzaraya şahit olsaydı. Dört ay sonra doğacak aslan parçasını- torununun can paresini - kucağına alabilseydi. Kader diye söylendi kadın. Kader...

Başını havaya kaldırıp gökyüzüne baktı. Hava iyice kararmaya başlamış, yağmur habercilerini yollamıştı.

''Ey yumurtaya can veren Rabbim! Sen her şeyin en iyisini bilirsin. Ailemin bu huzurunun bozulmasına izin verme. Ne gelirse senden, dertte senden, sabrıda senden. Biz kullarını yolundan ayırma. Doğru yoldan saptırma. AMİN.'' dedi.

Perdeyi çekip, seccadesinin başına geri döndü Rahşan Hanım. Seccadeyi güzelce katlayıp çeyiz sandığının üzerine koydu. Tespihini eline alıp çıktı odasından.

Ahsen her gün olduğu gibi bugün de yengesi ve yeğeniyle ilgilenmişti. Bu onun için rutin haline gelmişti. Yengesinin hamileliğinin ilk aylarını kaçırmıştı. Son aylarında yanından bir an olsun ayrılmak istemiyordu. Çok seviyordu yengesini de, doğacak yeğenini de. Şu hayatta kimi vardı ki? Ağabeyi, yengesi, babaannesi... Şimdi bir de yeğeni olacaktı. Başka ne isteyebilirdi ki...

Keşke annesi ve babası da hayatta olsalardı. Annesi, Ahsen'i doğururken ölmüştü. Gelinini genç yaşta kaybeden Rahşan Hanım büyütmüştü torunlarını. Oğlu yeniden evlenmek istememişti. Rahşan Hanım üstelememişti. Torunlarının üvey anne elinde büyümesine gönlü razı gelmemişti. Oğlunun ölen karısını ne kadar çok sevdiğini bilirdi. Rahşan Hanım da gelinini oğlu kadar severdi. Kader onları erken ayırmıştı. Ölüme kim çare bulabilirdi ki?