AH SENDE (TAMAMLANDI)

Bölüm 65 : 'Benim vicdanım çok uzun zamandır azaplarla dolu'

Selam millet :) Ben geldim ve yeni bölümle geldim :) Bölüm kısa olmuş diyeceksiniz. Siz söylemeden ben söyleyeyim dedim. Biliyorum alıştım artık uzun olsa da kısa olsa da size yetmiyor :D Olsun bu hoş bir şey :) Ama şunu da söyleyeyim uzatmak için elimden geleni yapıyorum ama bölümdeki olay silsilesi bittiğinde yapabileceğim bir şey kalmıyor. Daha da uzatınca saçmalıyorum. Kararında bırakıyorum. Lütfen bunu da göz ardı etmeyin :)

Her neyse sorun değil :) Siz bölümü okuyun yorum yapın yıldıza basmayı unutmayın ben elimden geldiğinde gelecek bölümlere uzun uzun telafisini yapmaya çalışacağım :)

Yaptığınız yorumlar için şimdiden çok teşekkürler...

İyi okumalar, bol yıldız ve yorumlar inşallah...

***

Aşktı görmedik, bilmedikse, kim bilir hangi Eylül bir daha hangi uzak Haziran...

***

Arabayı Karahan Konağı'nın önünde durdurup Leyla ile birlikte dışarı çıktı Ahsen. Konağın önündeki araba kalabalığından anladığı kadarıyla olanlar duyulmuştu. Yavuz'dan ve ağabeyinden iyi bir papara yiyeceği açıktı ama önce Yavuz'a olanları anlatması gerekiyordu. Herkesten her şeyden önce Yavuz bilmeliydi.

Kapıdaki adamların konak kapısını açmasıyla daha içeriye girmeden avluda volta atan adamları gördü gözleri. Leyla ardında, içeri girdiğinde de muharebeye hazırladı kendini.

Yavuz açılan kapının ardında karısını gördüğü anda ona doğru yürümeye başladı. Ali'nin haberinden sonra neredeyse aklını yitirmişti. Berfin'in rahatsızlığı bir yana genç adama aklını kaybettiren asıl Ahsen'in ortadan kaybolmasıydı. Endişeleniyordu Yavuz Arslan Miroğlu. Yaptığı büyük planın öncesinde Çiyeşan'ın ailesinden birine verebileceği zararları düşündükçe çıldırıyordu. Başıboş davranıp korumasız sokakta bile yürümesine izin vermeyeceği karısı kimseye haber vermeden çekip gidiyordu. Böyle yaptıkça Yavuz'un elini kolunu bağlıyordu.

''Neredesin sen?! Telefonlarımı neden açmıyorsun? Nereye gittin? Kimseye bir şey söylemeden nasıl gidersin?'' Yavuz karısının yanına varıp dirseğinden yakaladı. Öfkesi koruma içgüdüsündendi. Kadının canını yaktığının bile farkında değildi.

''Yavuz sakin ol. Buradayız işte. Kolumu bırak önce, konuşalım.'' Ahsen kolunu kurtarmaya çalışınca genç adam karısının kolunu bıraktı. Farkında olmadan canını yaktığı için bir de ona sinirlenmişti.

''Konuşacağız zaten, konuşacağız. Nasıl çekip gidersin, haber vermeden, nereye söylemeden? Her yeri arattırdım. Ortada yoksun!''

Sinirinden kadının önünü turlamaya başladığında arkalarında ikiliyi izleyen Ateş gördüklerinden memnun değildi. Leyla da Ahsen'le birlikte kaybolmuştu, Ateş de sinirlenmişti hem karısı hem kardeşi için evet ama Yavuz'un siniri başkaydı. 'Gerçekten seviyor kardeşimi' diye geçirdi içinden. Bu kötüydü işte. Her şey bittiğinde bu ikisini ayırması güç olacaktı neticede.

''Gördün mü bak!'' Leyla kocasının kulağına eğilip konuşmaya başladı. ''Senin sonunda ayırmayı iple çektiğin Ahsen ve Yavuz'u görüyor musun? Sen bana ortada olmadığım halde tek kelime etmezken adam dünyayı ayağa kaldırıyor. Bizimkinden büyük olmasın karşındaki büyük aşkı yok etmen mümkün değil Ateş Karahan. Kabullenip, arkalarında durman en iyisi.'' Leyla söylediklerinin ardından kocasının yüz ifadesinden bir şeyler çıkarmaya çalıştı. Tabiki başarılı olamadı. Ateş Karahan ne zaman duygularını yansıtırdı ki?