Püsküllü Belam

Yoruldum !

Uzun uzun gözlerine baktım. Ağlıyordu daha önce onu ağlarken yine hastane odasında Fatihin ölüm yaşam savaşının vermesini bekleyerek onu daha önce bu halde gördüm. Gözlerinden akan yaşlarını derin nefes alarak kafasını havaya kaldırdı.

Sonra gözlerimi baktı.İçim aniden alevlenirken sinirlerini kontrol altına almaya çalışıyor gibi bir hali vardır.

-Seni aldatsam da bana haber vermen gerekirdi. ediğinde kaşlarımı çattım. 'Ben onun babasıyım ''diyerek karnımı gösterirken elim karnıma gitmişti.''Yoruldum Melis yoruldum ! dediğinde gözlerim doldu.

-Yoruldun öyle mı ? Hayatımda asla keşkelerim olmadı benim evden işe işten eve giden standart bir hayatım oldu benim.Sonra sen geldin. Standart olan hayatım birden bire hareketlenmeye başladı.Öncelikle korumalarla güvenliğim sağlandı ardından yabancı arabalar tarafından takip edildim.Silah sesleri yetmiyormuş gibi kurşun yaraları gördüm .Silahtan korkan ben yattığım yatağımın hemen baş ucunda silahla uyur oldum.dediğimde daha fazla dolan göz yaşlarıma engel olamadım.

Sen benim için ailemle karşı karşıya geldiğin de ben henüz daha bebeğimi doğurmadan onu aldırdığın gibi itamlarla suçlandım ben ! Senin annenin benimle değil o Selin orospusu istedi.Senin yanında bana bebek katılı dedı sizin evde sizin masanızda. dedim.Yanaklarımdan dökülen gözyaşlarımı elim tersi ile silip acımasızca gözlerinin içine baktım.

-Sizin güvenliğinizi sağlamakla uğraşıyorum ben.Sana bir şey olmasın diye bunların hepsi.dedi.Ses tonu oldukça yüksek çıkmıştı.

Sen bu çocuğun babasıysan bende annesiyim. Benim güvenliğimi sağlamanı değil benim kocam olmanı istiyorum. Yorulduğunu söylüyorsun ya bende yoruldum.Yoruldum bende anladın mı sen benim neler çektiğimi biliyormusun ! Kendi kendimi yedim ben benim hamileliğimde kocama ihtiyacım var.

Sabah kalktığımda kocamın varlığını hissetmek istiyorum. Onu izlemeyi istiyorum ! Öperek uyandırmayı istiyorum.Ben koruma değil kocamı İSTİYORUM! diye bağırdığım de Mehmetin rengi atmıştı. Kendini her ne kadar kontrol altında tutsada elini yumruk yapması gözlerimden kaçmamıştı.

Bütün yüz mimikleri gerim gerilirken çenesi seğirmeye başlamıştı. Alıp verdiğim derin nefesle ise br türlü sinirimin soğumasına neden olmuyordu.Derin nefesler alarak oturduğu yerden kalkarak bana yaklaştı.

-Zorluyorsun ! Hem de çok zorluyorsun ! Değil sadece sabahları ömrünün bütün sabahlarında kocanı göremeyeceksin. diye tıslarken ben duyduğum şeyi hala algılamaya çalışıyordum. Özetle beni bırakacağını mı söylemişti bana ardından ise kağının sert bir şekil de kapanmasıyla bir an silkelendim.

Gözlerime bıraktırdığım yaşları serbest bırakarak ağlamaya başladım. Ne oluyordu bize nede bu kadar çok değişmişti.Neydi sorun kim haklıydı ben mı o mu ? Yada haklı bir kişi var mıydı ortada.

Hıçkırarak ağlamaya başladım. Kapının açılması ile gözlerim kapıdan gireni bulduğunda Mehmetin annesi ile karşılşamıştım.Akan göz yaşlarımı silerken bile kendimi tutamıyorudm.Normal günler geçirmiyordum birde hamilelik daha çok perişan olmama sebep oluyordu.

-Kızım ne oldu. dediğinde ise sadece kafamı olumsuz anlamda sallamakla yetindim. ''Ağlama Meliscığım lütfen ağlama ! Ben oğlumu biliyorum o sinirden ne dediğini bilmez kızım ağlama lütfen. dedi.

-Farklı anne bu sefer çokk farklı.Mehmetin tanıyamıyorum artık. dedim.Kaynanam yüzüme dökülen saçlarımı kulağımın arkasına atarken

'' Ah kızım deyip dışarıya sıkıntılı bir nefes verdi. Bende senin gibi bir gece rahatsızlandım yanımda kimse yoktu.Ambulansa yetişmiştim hastaneye o akşam aklımdan tek geçen şey bu adamın beni artık sevmediği olmuştu. Sonra gözlerimi açtığımda odamda bağıran bir Ali Osman baban vardı. Korumalarına emir veriyordu ve ondan sora uyandığımı fark etti.