Püsküllü Belam

Beni Benim Yalnızlığımla Bırakma

Güneş ışıkları gözlerimi yamaştırırken elimle yanımı  kontrol etip zar zor gözlerimi açtığım da melis yanımda yoktu. Üç gün olmuştu dağ evinde duralı ve Melis hala aynıydı bazen onu eğlendirmek için türlü türlü şebekler yapsam da hep bir uzak duruyordu.

Üzerime tişörtümü geçirip salona indim. Hemen salonun camından bahçedeki hamağa baktım şu üç gün boyunca sürekli bu hamakta yatıyordu. Bazen yanına gidip onu kucağıma alıp uyarı odamıza yatırıyordum  bazen de bende ona eşlik edip hamakta arkasına girip yatıyordum. Şu üç gün sadece telefon da ailesiyle konuşmuştu ablası hamileliğini bildiği için ona moral veriyordu uzaktan verdiği kadar.

-Günay'dım Mehmet bey. Arkamı dönüp yardımcı kadına tebessüm ederek. Günaydın deyip tekrardan Melise baktım.Onun bu hali hiç hoşuma gitmiyordu süreli bir şeyler düşünüyor  ve çok az konuşuyordu.

-Mehmet bey kahvaltınız hazır. Arkama dönüp yardımcı kadına baktım.

-Kahvaltı yapmayacam siz bana bir kahve getirin deyip tekrardan arkamı döndüm.Melek gibi uyuyordu  sanki bütün gece uyumamış gibi melisin bu durumu canımı çok sıkıyordu.Nasıl yapacaktım nasıl toplayacaktım bilmiyordum her geçen gün daha beter oluyordu.Akşam kabusları azalmıştı artık ama doğru düzgün uyku bile uyumuyordu.

-Buyurun Mehmet bey .Yardımcı kadının elindeki kahveyi alıp kafamla melisi göstererek.

-Melis hanım kahvaltı yaptı mı?

-Evet efendim ilaçlarını da aldı.Kafamı olumlu anlamda salladım. Kahvemi yudumlarken salonda çalan telefonumu elime alıp açtım.

-Naber Mehmet nasılsın?

-Saol Burcu iyi gibi sen nasılsın.

-Ben Melisi merak ettim ne durum da .

-Bilmiyorum Burcu melis iyimi kötümü yani ne deşme hep yalan olur. İçine kapanık benimle konuşmuyor konuştuğu kelimelerde olur, tamam ,olsun hepsi bu kadar.

-Durum vahim desene.

-Aynen öyle Burcu ne yapacam bilemiyorum yani eskisi gibi ağlamıyor ama konuşmuyor.

-Anladım. Mehmet  olmadı bir psikiyatrı ile görüşelim siz  ne zaman geleceksiniz ?

-Normal de bu akşam yola çıkıçaz yani en azından Melisle konuşmadım yarın dayım gidiyor ve onu uğurlamak istiyorum. Yani bilmiyorum Burcu ne olacak.

-Tamam ben şimdi buradaki bir psikiyatrı ile konuşayım.Bakalım ne der.

-İyi olur yani ne bileyim ona iyi gelen bir şey olmak zorun da yani.deyip olduğum yerde durdum.Melise iyi gelen bir şey allahım buldum buldum yaa.

-Burcu canım kapat telefonu Ben Fatihi aramam lazım buldum Melise iyi gelen bir şeyi buldum. Kızın cevap vermesini beklemeden kızın yüzüne kapattım telefonu buldum ya melise ne iyi geleceğini buldum.

Melise bir bakış attıktan sonra fatihe mesaj attım.Aklımdaki şeyi bulursa gerçekten Melis bunu çok beğenecekti. Hem gerçekten de onu hayata döndürecekti elimdeki kahve fincanını masaya bırakıp bahçeye çıktıp melise doğru ilerledim.

-Bitanem.deyip ellerimle saçlarını düzelttim.Yavaşça gözlerini aralamış bana bakıyordu.

-Bitanem sen akşam uyumadın mı? Kafasını olumsuz anlamda salladı.Yine konuşmayacaktı anlaşılan bende arkasına hamağa uzanarak ellerimi beline doladım. Kafamı omuzuna dayayıp kokusunu içime çektim.

-Bitanem bugün evimize dönmemiz lazım.Yarın dayım gidecek biliyorsun bizi görmek istiyor.deyip yanağına bir öpücük kondurdum.

-Olur gidelim.deyip hamakta yüzünü bana çevirdi. Hiç düşünmeden aşık olduğum o boncuk gözlerine baktım. Her şeyi göre biliyordum o gözlerinde sevgi ,aşk, hüzün ,yorgunluk, acı herşeyi göre biliyordum.Elini yanağıma koyup bana baktı elinin sıcaklığı beni kendisine çekiyordu.Gözlerimi kapatıp elinin içinde yüzüğümü yavaşça hareket ettirdim.