Püsküllü Belam

Hayal kırıklılığı

  Kapalı olduğum gözlerimi yavaş yavaş aralıyordum gördüğüm görüntü hala bulanıktı ama kardelenin sesi net geliyordu.

-Uyandı. Yavaş  yavaş gözlerimdeki bulanıklık yavaş yavaş netleşirdi. Kafamı çevirdiğimde yanımda Mehmet'i gördüm.

-Bitanem iyimisin. Kafamı olumlu anlamda salladım.Yataktan destek alarak biraz doğruldum. Ellerimi başıma getirdim başımda hafif bir ağrı vardı.

-Ne oldu bana ne zamandır uyuyorum? Kardelen yatağımın kenarına oturmuş bana bakıyordu.

-Çok değil canım sadece 4 saattir. Ağrın var mı?Kafamı olumlu anlamda salladım ellerimle başımı övüştürarak

-Başım da hafif bir ağrı var dedim. 

-Canım yere düştüğünde yere vurdun heralde ama geçici bir sorun biliyorsu.Kafamı olumlu anlamda salladım. Odanın kapası açılmış içeriye giren doktora kafamı çevirdim.

-Evet Melis hanım san hissediyorsunuz.deyip yatağımın altındaki dosyaları inceledi.

-Sadece biraz başım ağrıyor onun haricinde iyiyim deyip doktora baktım. Doktor gözlüklerini çıkartım bana bana doğru ilerleyip gözlerimi açıp ışık tuttu.

-Peki bugün bir şey yediniz mı?

-Maalesef açıkçası biraz da yorgundum. Doktor gözlerimdeki ışığı bitirip yatağımın altındaki dosyalara bir şey yazdı bana dönüp.

-Kan sonuçlarınız temiz çıktı büyük ihtimalle bir şey yemediğinizden tansiyonuz düştü. Kafamı olumlu anlamda salladım.

-Peki ne zaman çıka bilirim.

-Dinlenmek şartıyla şimdi çıka bilirsiniz ve tabikide yemek yeme şartıyla.Kafamı olumlu anlamda salladım doktor geçmiş olsun deyip odan çıkmıştı. Mehmet yatağın yanındaki koltuk da oturuyordu ve ben hiç ona bakmamıştım yataktan doğruldum.

-Kardelen bize biraz izin verir mısın ?Mehmet'in sesiyle kardelen baktım.Kardelen de bana bakıyordu gözlerimi uzunca kırptım. Kardelende olumlu anlamda kafasını sallayıp odadan dışarı çıktı.

-İyimisin hayatım?

-İyiyim önemli bir şey değildi zaten.deyip yatkadan aşaya inmeye çalıştım.Mehmet'in kolumu tutmasıyla olduğum yerde durdum.

 -Sana söz verdiğim gibi geldim hayatım deyip ellerini yüzüme koydu.Gözlerine bakmamaya çalıştım biliyordum ben kendimi gözlerine baktığımda ona olan kırgınlığım sinirim hafifleyecekti.

-Konuşmayacakmışsın benimle.

-Fatih nasıl ?

-Hala aynı durumu değişik bir şey yok.deyip eliyle yüzümü kaldırıp anlını anlıma bastırdı .Gözlerine bakmak istemiyordum şu durumda bile Mehmet'i düşünüyordum yalnız bir şeyler yapmasını istemiyordum.

-Haklıydın bebeğim sana bir şey olursa ben yaşayamazdım.Aynı şekilde bana bir şey olsaydı arkamda seni bırakamazdım o yüzden sana verdiğim sözü tuttum.Burdayım yanındayım sevgilim artık bitti.Bitmiş miydi gerçekten gerçekten artık korku yok muydu yada endişe. Kafam çok karışıktı ona kızgınlığım hala geçmiyordu her ne yaparsa yapsın bu konuda ona hala kızgındım. Sadece biraz düşünmem gerekiyordu.Kafamı Mehmet'in alnından çektim.

-Ben çok açıktım.deyip yataktan ayakalabılarımın üzerine doğru indim.Mehmet yardım edercesine ayakkabılarımı ayaklarıma geçirdi. Kolumu tutup beni ayağa kaldırdı gerçekten bedenim çok yorgundu.Artık yaşlanıyordum belkide bu yorgunluğa dayanamıyordum. Odanın kapısını açıp koridora çıktım. Yoğum bakımın önünde herkes bekliyordu.Mehmet kısık sesle