Püsküllü Belam

Sanırım Dili Tutuldu :)

Huzurlu muydum evet hemde çok huzurluydum. Hava mis kafam rahat sevdiğim kadın kollarımda daha ne isterdim ki ben. Helede bu hafta sonu artık resmiyette de karım olacaktı.Daha ne isterdim ki ben.

-Bitanem hadi kahvaltını bitirdiysen seni bir yere getirecem.deyip Melisime baktım.Melis anlamsız bakışlarla bana bakarken.

-Nereye gidicez.

-Buda sürpriz olsun.deyip masadan kalktım.Aynı şekilde Melisde kalkarken elini tutup kasaya doğru ilerledim.Hesabı ödeyip dışarı çıktığımda Çınar koşar adımlarla bana geldi.

-Abi bir sıkıntı mı var.Kafamı olumsuz anlamda sallayıp cebimden ilaç reçetesini çıkartıp ona uzattım.

-Hayır .Çınar eczaneden bu ilaçları al benim arabayıda çocuklardan biri benime ve getirsin.Bizi Ahmet babanın yerine getir.deyip arabaya doğru ilerledik.Melisin tuttuğum elini melis diğer eliyle kolumu sabitleyip sessiz bir şekilde.

-Neden biz kendi arabamızla gitmiyoruz.Kafamı eğip Melise tebessüm ederek tekrar sessiz bir şekilde.

-Ahmet babanın yerine kendi arabamızla gidemeyiz.deyip Çınarın açtığı kapıdan ilk önce Melisi bindirip sonra kendim bindim.Melise verdiğim cevap onu tatmin etmemiş olacak ki tekrar soru soran gözlerle bana baktı. Çınar hızlı şekilde yola çıkmıştı.

Bende tebessüm ederek melisi kolumun altına alıp anlına bir öpücük kondurdum.Benim sevgilim bu aralar çok meraklı olmaya başlamıştı. Gözlerimi kapatıp kokusunu içime çekip dışarıya verdim.

-Hayatım bir şey sora bilirmiyim.Melisin sesiyle gözlerimi açıp.

-Tabikide bitanem. Sora bilirsin deyip bana sorması gereken soruyu beklerken melis kucağımdan kalkıp gözlerimin içine baktı.

-Hayatım annenle konuşmalısın.Soru üzerin dışarıya sıkıntılı bir nefes verip camdan dışarıya baktım.

-Melis bu konuyu konuşmak istemiyorum.

-Bitanem anlıyorum seni ama şuanda gerçekten de kızgınlığın zamanı değil benim ailemle tanışmaya geldiğinizde babam anneni sorduğunda veya annem anneni sorduğunda ne diyeceksin.

-Çok basit sevgilim Öldü deriz.deyip kafamı ona çevirdim.Melis kızgın bir şekilde bana bakarken bende anlımı anlına dayadım.

-Affedemiyorum hatun affedemiyorum sana söyledikleri hala hazmedemiyorum.deyip gözlerimi kaybettim.

-Biliyorum hayatım ama anensiz olmaz.Kafamı anlından çekip sert bir şekilde ona baktım.

-Bal gibide olur. Sana o kelimeleri söylemeden önce düşünecekti üstelik oda yaralı bir anne bak hala aklıma geldikçe de sinirleniyorum kapat bu konuyu.deyip sert bir şekilde bağırmıştım.Melis hiç bir şey demeden arkasına yaslanıp ellerini göngüsünün altında birleştirdi.

Melis haklıydı yine her zaman ki gibi ama onu oraya getiremezdim hiç bir şey olmamış gibi onu İzmir'e getiremezdim.Aklıma geldikçe hala deliriyordum.Babam ve dayım melisle konuşmasaydı belkide şuanda ayrılmıştık bile dayım demişken dayımı aramam lazımdı.Cebimden telefonu çıkartıp dayımı aradım.

-Ooo evlat.

-Naber dayı nasılsın?

-İyidir evlat hayırdır.

-Dayı bu hafta sonu Melisin ailesiyle tanışmaya İzmir'e gidiyoruz yanımda olmanı istiyorum.deyip dayımın vereceği cevabı merak ediyordum.İlk önce dayım sesli bir kahkaha attı.

-Tabikide yanında olurum evlat artık işi resmiyete dökmeye karar verdiniz .deyip tekrar gülerken bende aynı şekilde gülüp.

-Dayı bana kalsa resmiyete gerek yok da malum Melis hala kendi soyadını kullanıyor .deyip tebessüm ederken melise baktım .Melis hiç oralı olmadan yan camdan dışarıya bakıyordu.Bende bozuntuya vermeden dayımla sohbet edip telefonu kapattım.