Püsküllü Belam

O Benim Karım Lan?

Mahkemeyi başlatıyorum.İddaya göre aranızda şiddetsiz geçimsizlik oluyormuş.Dedi hakime hanım ardından ise bana baktı.

-Taraf Melissa ATEŞ .dedi.Derin nefes alıp verdikten sonra ayağa kalktım.

-Evliliğimiz boyunca bir çok sıkıntılara göğüns gerdik.Fakat bu sıkıntılarımız artık bizim sorunlarımız oldu sorunlarımız ise kavgaya yol açtı.Çözüm olarak ise birbirimizi ve çocuklarımızın hayatlarını yıpratmaya kadar gitti bu yüzden de ben artık boşanmak istiyorum. dedim.

-Tamam buyurun otura bilirsiniz dedi. hakime hanım. Kafasını Mehmete çevirdiğinde ise gözlerimi yumump derin bir nefes alp verdim.

-Taraf Mehmet BAŞKAN.dedi.Mehmet oturduğu yerden ayağa kalkarak ceketinin önünü ilikleyip gözlerime bakıp kafasını olumlu salladı.

-Biz çok kavga ediyoruz. Bu durum benim iş hayatımı özelliklede çocuklarımızın eğitimlerin de fazlası ile olumsuz etkilemeye başladı.dedi.Hakime hanım önündeki deftere bakarak elindeki gözlüğü taktı.

-Bu birlikteliğe daha fazla devam edebileceğimizi düşünmüyorum. dediğinde ise gözlerim dolmuştu.

-Peki oturabilirsiniz ?dedi Hakime hanım.Şuanda altı senelik evliliğimiz hanımın iki dudağındaydı.Yaşadığım aşk artık bitmişti.Her uyandığım da bana aşk dolu bakan o gözler yoktu artık her gün beni mutlu edecek çikolatalarda yoktu.Masal bitmişti.

-Karar verilmiştir. dedi hakime hanım ayağa kalktığımda derin bir nefes alıp vermiştim. Duymak istemiyordum belkide bir an olsun gözlerim Mehmet kaydığında oda soğuk terler döküyor her an patlayacak bomba gibi kendini zor tutuyordu.

-Davanın ertelenmesine bir evlilik danışmanına gidip aranızdaki anlaşmansızlığın çözümlenmesine karar verilmiştir.dedi.Ardından ise elindeki defteri kapatarak oturduğu yerden kalktı.

Gözlerim Mehmet'i bulduğunda ise derin bir nefes alıp veriyordu yüzündeki tebessüm ile yanındaki avukatına sarılırken onun bu halleri beni iyice şaşırtmıştı.

-Canını sıkma Melis. diyerek avukat arkadaşım omzuma dokunurken tebessüm ederek ona baktım. Hadi artık çıkalım. dediğinde kafamı olumlu anlamda sallayıp çıkışa yöneldim.

Adliyeden içeriye girdiğimde bu koridorlar bana çok uzun gelişti. Her adım attığımda dertlerimin biteceğini düşünerek ilerliyordum.Şuanda ise ne düşüneceğime dair hiç bir fikrim yoktu.Hayatımda hiç bu kadar boş düşüncelere sahip olmamıştım.

-Melisss... arabamın kapısını acarken arkamdaki ses ile kafamı çevirdim.

-Melis ben akşama gelip çocuklarımı görmek istiyorum. dedi.Alaycı bakışlarımı ona yollayıp dudaklarımı büzdüm.

-Tabiki.Annem evde.Geleceğini haber veririm ? diyerek arabaya binip kapıyı kapatmaya çalışırken kapıyı tutması ile öfkeli gözlerim onu buldu.

-Sen neredesin ? diye sorduğunda kaşlarımı çatarak ona baktım.

-Seni ilgilendirmiyor nerede olduğum?Dört aydır eve uğramayan adam mı soruyor bana bunu? dediğimde Mehmetin gözlerinde öfke anında belli olmuştu.

-Sen hala benim karımsın Melis.? Derin bir nefes alıp kapıyı Mehmetin ellerinden kurtarıp kapatmaya çalıştım.

-Sen karını yeni hatırlamaya başladın.Dört aydır senin bir karın yoktu ve şimdi de yok!

Ardından ise kapıyı elinden kurtararak kapattıp arabayı çalıştırdım. Ve arkama bakmadan hareket haline geçmiştim.Artık acı vermiyordu Mehmet'ti bu alışmıştım. Baş edemediği zaman tehditlere başvuran sinir ve öfke kontrolünü iyi sağlayamadığı için mutlaka bir adamını yönlendiren bir adamdı ama her şeyden öte iki çocuğumun babası ve aşık olduğum adamdı.