Püsküllü Belam

Kopamadığım Bir Kalbin Sahibiyim!

-Sen nasıl insansın lan?

-Seni seven bir insanım.

-Ne sevmesinden bahsediyorsun lan sen?Senin gibi bir orospu ile nasıl birlikte olurum ben?

-Seviyorum seni?O senin hayatında olmamalıydı senin hayatında ben olmalıydım. Sen benim kocam karnımda da senin bebeğini taşımalıydım.

-Hastasın sen? dediğimde arkamı dondum dolumda hissettiğim parmaklar ile midem bulanırken kolumu parmaklarında geri çektim.

-Hasta değilim ben Mehmet .Ben seni seviyorum.O kadından çok seviyorum seni.Bak.. diyerek elimi kalıp karnına koyup devam etti.''Bak .. burada senin bebeğin ikimizin bebeği.. ellerimle buğazıma yapışıp onu duvara sabitleyip parmaklarımı sıktım.

-Bir daha o cümleyi edersen seni gebertirim. Seni öldürürüm anladın mı? Senle benim bir geçmişim yok! Bunu sok kafana şimdi yürü.. diyerek boğazımdaki ellerini kolunu kavrayıp peşimden sürükledim.

-Canımı yakıyorsun? dediğinde hiç bir şey umrumda değildi.Melise söyledi onca yalanların hepsinin bir açıklamasını yapıp sonrada siktir olup gidecekti.

-Bırak beni!

Bırakacaktım onu ama Melisin yanında bırakacaktım onu ona her ne söyledıyse hepsini düzeltecekti. Bir orospu için ben evliliğimi asla bitirecek bir adam değildim. Hele ki herkesin girip çıktığı bir orospu için asla karımı kaybedemezdim.

Arabanın kapısını açıp ön koltuğa onu fırlatıp kendi yerime geçtiğimde hala bir şeyler zırvalıyordu.Bir an önce İzmir'e gidip Melisle yüzleşmelerini sağlamam gerekiyordu.Bunun yol boyunca onun ağzını çekmek istemesem de evliliğim için sabretmem gerekiyordu.

Melis

Babamlara yaptığım açıklamaları şimdide Mehmetin ailesine yapıyordum. Kolay değildi tabikide bizim için ama aileler de bizden farksızda değildi.İki ailerde alışacaktı. Başta söylediğimiz yalanlardan dolayı azar işitsem de konu boşamam olunca da onun içinde bir azarlama yemiştim.Şimdi ise iki aile karşılıklı oturmuş beni ikna etmeye çalışıyorlardı.

-Melis kızım evlilik kolay değil helede bebeğiniz var bir daha düşün.

-Güze kızım bak ortada bebek var.İkiniz ayrı nasıl olacak?

-Sen bir daha düşün şu boşama işini?

-Boşan kızım hak etti ? Biz bakarız torunumuza kapı gibi dedesi var arkasında?Tabiki de bunu söyleyen kendi babam di hele ki Ali Osman babamda geri kalırmıydı ki.

-Yapmayın Osman bey. Bizde tabikide bakarız torunumuza önemli olanda kızımızla oğlumuzu barıştırmak?

-Barışmasınlar? Senin o oğlun kızımın üzerine yürürken bebeği çok mu düşündü.?

-Osman bey yeter biraz sakin olurmusun?

-Bırak beni Nermin? Ne sakinliğinden bahsediyorsun? Her şey ortada ite ben daha bunlara kız vermem.Hemen yarın boşanma davasını açıyoruz.Torunumuzu da alıyoruz bu adama . dediğinde Ali Osman babamın rengi birden bire atıp yerinden doğruldu.

-Osman bey yeter artık susuyorum diyorum ama gerçekten de bu kadar olmaz.Ben torunumu sabit fikirli dedesine bırakacak göz var mı be?

-Ney!!Sabit fikirli mı ?Bunu diyen bir ayağı çukurda olan moruk mu?

Evet an itibari ile iki aile arasında kavga başlamıştı.Annem ayağa kalktığı babamı engellerken Nurdan anne ise Ali Osman babamı tutuyordu.Yin her zaman ki gibi ben ise salondaki sandalyeye oturup onları izliyordum.