Mój przyrodni brat dupek

46

-Jedziesz ze mną?
Zapytał mnie Luke, który właśnie do nas podbiegł.
-Ale... Mogę?
Zapytałam z szerokim uśmiechem.
-Jasne. Masz kask i wsiadaj.
Rzucił mi czarny kask z błyskawicą. Gdy już miałam wsiąść na maszynę mojego brata, zobaczyłam chłopaka o białych jak śnieg włosach, który opierał się o motor obok.
-Gabe?
Zapytałam z niedowierzaniem. Gdy spiorunował mnie wzrokiem poprawiłam się, lekko się jąkając.
-A-aniołek?

-Udowodnij.
Powiedział Ryan. Gabe tylko uśmiechnął się zadziornie. Nachylił się nade mną i mocno wpił się w moje usta. Wepchnął mi do buzi język. Pozwoliłam mu na to. Nie odpychałam go. Nie chciałam go denerwować.

-Hej malutka.
Uśmiechnął się, podszedł bliżej i mnie przytulił.
-Kochanie kto to?
Zapytał Luke, który właśnie do nas podszedł.
-To Gabe. Mój... stary przyjaciel...
Odpowiedziałam niepewnie. Aniołek czekał na wyjaśnienia.
-A to Luke. Mój przyrodni brat.
Gabriel uśmiechnął się zadziornie.
-To co Luke? Co powiesz na mały zakładzik, żeby przypieczętować naszą znajomość?
Błagam nie zgadzaj się... Nie znasz go...
-A na czym miałby on polegać?
Pyta szczerze zainteresowany Luke. Cholera.
-Jak, razem z Clary, będziesz na mecie przede mną, możesz wziąć moją maszynę.
Gabe wzrusza lekko ramionami. Jest pewny swojej wygranej.
-A jeżeli ty wygrasz?
-Twoja siostrzyczka będzie moja na calutki dzień.
Aniołek uśmiecha się szelmowsko. Ale Luke przecież na to nie przystanie. Mój brat spogląda na mnie przepraszająco.
-Zgoda.

***********************************
Hej.
Dobra. Na razie jedno pytanie.

Gabe

Czy możesz zabić Camerona? Na marginesie jesteś super kocham cię😘

*śmieje się* Mógłbym to dla Ciebie zrobić. *puszcza oczko* Tylko, że jest jeden malutki problem... *chwilę milczy, uśmiechając się szeroko* Nie wiem, kto to Cameron. *nie może powstrzymać śmiechu* A tak w ogóle to bardzo mi miło, że mnie kochasz. *uśmiecha się zadziornie*

Miłego czytania!

Buziaki,
Asia.