HEM wil ik Aan mijn ZIJ.

19

Aangekomen in de shishalounge, zag ik paar andere vrienden en neven zitten. We ging daar bij zitten, het was ondertussen al 1 uur in de nacht. We waren gezellig aan het praten en shisha aan het roken, ik had gewoon aardbei ik heb er niet veel verstand van en ik hou er ook niet van.
Opeens werdt er op ons geschoten in een hoek, ik zag dat mijn neef wat uit zijn broek pakte en begon te schieten. Ik was gebukt maar ik voelde me niet lekker worden en opeens werdt het zwart voor mijn ogen.
Ik dacht aan mama en samira en Rachidy, hun ga ik nooit meer zien, de tunnel was heel erg lang maar ik wilde er niet naar toe lopen ik bleef staan waar ik stond. Ik citeerde de laatste woorden, en daarna werdt het zwart voor me. (Als ik het verkeerd heb geschreven sorry daarvoor, je mag mij altijd corrigeren 😘)

Fouad
Kamal Kamal Kamal word wakker bro, doe mij dit niet aan wordt wakker. Ik zag mijn jongere broertje daar liggen op zijn buik om een plas bloed, ik begon te huilen en trok hem naar mij toe. Allah waarom niet ik waarom hij , de gene die juist op een goeie pad is kan je niet van mij afnemen allah. Ik zal om vergiffenis vragen, maar vandaag vraag ik u om mijn broertje niet van mij af te nemen en ik zal alles doen om weer op de goeie pad te komen.
Fouad: Toufik help mij hem te brengen naar de auto nu. 
Toufik: wtf hoe dit dan, wie was dit.
Hij hielp mij met staan en we rende zo snel mogelijk naar de auto van Kamal, we zetten Kamal achterin in de auto en we stapte zelf voorin in. Toufik reedt als een gek naar het ziekenhuis SEH, daar aan gekomen riep Toufik om hulp.
Toufik: help mijn neefje is neergeschoten

Fouad
Omg Kamal zij het meisje, ik keek haar aan maar ze was al bezig met zijn lichaam te controleren naar een kogel of meer kogels.
Ze zag de kogel en pakte iets uit haar zaken, ze drukt het op de plek waar de kogel zat en drukte op een knopje op een kasje. Er kwamen nog 2 andere mensen bij rennen en die hadden een brancare bij zich,
Rach: kunt ons helpen meneer. En ze bleef me even aankijken en keek weer naar Kamal. ik liep naar ze toe. Ik tilde mijn broertje op en zetten hem in de brancare, ze rende met hem naar binnen en Toufik en ik rende  met hun mee. We werden tegen gehouden en we mochten niet verder lopen in de kamer, we moesten buiten wachten op de gang. Ik liep steeds rondjes mijn telefoon bleef achter elkaar afgaan, ik had er geen aandacht voor ik wilde eerst weten hoe het met mijn broertje gaat voor ik mijn ouders en de rest ga bellen.
Toufik liep weg en ik stond daar maar te huilen, ik kon hem niet helpen ik wist niet wat ik moest doen. Toufik kwam terug.
Toufik: je verloofde heeft mij gebeld, ze hoorde wat er was gebeurt en vraag of je haar terug wil bellen.
Fouad: ik wil nu even niemand spreken, allen de dokter en wil horen dat het goed gaat komen met mijn broertje  voor de rest niemand broer.
Toufik: is goed ik blijf bij je.
Hij gaf mij een schouderklopje, ik keek op en zag dat hij ook tranen had.

Dokter kwam de kamer uit lopen:
Dokter (Rach): familie van Kamal ?
Fouad: ja mevrouw, hoe is het met mijn broertje.
Dokter:   hij mag van geluk spreken, zijn telefoon heeft zijn leven gered. Hij heeft alleen heel veel bloed verloren, dus wat we nu hebben besloten is om hem bloed toe te dienen. We willen hem ook even laten scanen om te kijken hoe ver de kogel is gekomen, want op dit moment kunnen we het niet vinden. Geen zorgen de bloedding is al gestopt.
Fouad: dokter doe wat je moet doen om hem te helpen aub. Ik ben u al dankbaar dat u mij nu help zonder te vragen wat er is gebeurt.
Dokter: geen dank dit doen we met plezier, ik ken Kamal een beetje en wat ik in die tussentijd van hem ben achter gekomen is dat hij geen jonge van de straat is. Hij was zeker weten op de verkeerde plek en op de verkeerde tijdstip.
Fouad: ja dat was hij zeker. En ik begon te snikken.
Dokter: gaat u maar naar huis als er wat is bel ik u gelijk. Mag ik nog even u telefoonnummer voor u weg gaat.
Ik geef mijn mobile nummer maar ik zeg tegen de dokter dat ik niet weg ga.
Fouad: ik ga niet weg dokter mijn ouders vermoorden mij.
Dokter: ik kan kijken of er een kamer vrij is voor jullie en de familie die kan komen.
Fouad: dank u dokter.
De dokter knikt en loopt de kamer weer in.
Ik bel mijn ouders op en Youssra, ik vertel ze wat er is gebeurt. Mijn moeder was aan het huilen en was de Koran aan het citeren, ik moest en zal aan de lijn blijven en het aan horen.
Er kwam een andere dokter aan lopen en wees ons een kamer met 2 bedden waar we even konden rusten tot er uitslag was over Kamal. Toufik en ik bedankten hem en de dokter liep weg. Ik appte Youssra en vertelde haar waar we zaten. Ik ging zitten op een bed en kijk naar buiten waar het nog steeds donker was.

-----
Haaai lezers,,
Hier nog een deel. Hopelijk vinden jullie mijn boek leuk🤗🤔.

222 in Romantiek 💃💃💃💃🤗.
Thnx you lezers ❤️
Vergeet niet te stemmen en plaats gerust een reactie❤️🤗😘

Xx Marr