struggles in love (VOLTOOID)

5

Na een paar minuten kwam Sanne terug. "En?!" Riep Jihane toen ze haar vriendin opmerkte. Sanne keek haar medelijdend aan. "Wat? Wat is er?" Vroeg Jihane bezorgd...] Sanne keek haar spijtig aan. "Sanne, vertel op. Zo erg kan het toch niet zijn!" "Misschien wil je dit niet eens weten." Zei Sanne zachtjes. "Als ik het niet wilde weten, had ik je niet naar Harold gestuurd. Dus, kom op." Sanne schudde haar hoofd. "Het spijt me, Jihane, maar Redouan wordt verdacht van verkrachting." Het kwam hard aan. Dit was het laatste wat ze had verwacht als antwoord. "Maak je nou een grapje? Zo is hij niet. Denk je nou echt dat hij een verkrachter is?" Reageerde ze boos. "Jihane, je kent hem pas een dagje. Mensen doen zich anders voor dan ze zijn." "Je hoeft iemand niet lang te kennen om te weten hoe diegene in elkaar steekt. Sanne, ik zie aan hem dat ie echt niet zo is. Hij zou nooit een meisje pijn doen." "Jihane, dat zal wel. Maar waarom zou een meisje heb aangeven als hij haar geen pijn heeft aangedaan." Daar zat wat in, bedacht ze. "Maar... dus, ik was gisteren met een verkrachter?" Sanne knikte "Zou kunnen. We hebben nog geen bewijzen dat het waar is, maar ook geen bewijzen dat het niet waar is. De onderzoek gaat nog verder." "Wie was dat meisje dan?" "Ze vertelde dat ze een relatie hadden en toen ze het uit wilde maken, wilde hij het niet accepteren. Ze wilde niet bij hem blijven en toen heeft ie haar dus verkracht." Ze kon het niet geloven. Ze was gewoon met een verkrachter. Maar hij leek echt niet zo iemand. Hij leek haar lief, zorgzaam en respectvol. Het type dat meisjes nooit pijn zou doen. Maar blijkbaar had ze het mis en heeft Sanne gelijk, mensen doen zich anders voor dan ze werkelijk zijn. "En nu?" piepte ze zachtjes. Ze wil in huilen uitbarsten. "Ik denk dat je gewoon uit zijn buurt moet blijven." "Hoe kan ik zondag dan afzeggen. Het is niet alleen vanwege mij, maar Noufel en Dina dan? Moet ik die teleurstellen?" "Je zult wel moeten. Alles beter dan bij iemand zijn die slecht is." Sanne hield Jihane stevig vast "Het komt allemaal wel goed. Je bent gewoon voor de verkeerde vent gevallen." Jihane keek haar kwaad aan. "Ik vind hem niet leuk, Sanne." "Ja, tuurlijk." Zei Sanne lachend. "Nee, echt niet en nu al helemaal niet." Na het werk, pakte ze haar spullen en verliet het gebouw. In de auto bedacht ze dat ze het beste nu kan afzeggen. Hoe eerder, hoe geloofwaardiger. Ze moest alleen een smoesje verzinnen. Ze kan natuurlijk moeilijk zeggen dat ze weet dat hij een verkrachter is. Wat kan ze zeggen? Dat ze moet werken? Nee, dat kan niet! Dat ze op bezoek moet? Dat kan wel. Oeff, ze wist het echt niet. Met haar hoofd leunde ze op het stuur. Waar is ze in beland? Nu twee dagen later en nog steeds heeft ze niet afgezegd. Het is morgen al zondag. Ze durft gewoon niet. Bang voor zijn reactie. Ze heeft de afgelopen dagen haar telefoon vaak gepakt en op zijn naam gedrukt, maar gelijk hing ze op. Sanne had gebeld en vroeg of ze samen wat gingen drinken. Ze stemde toe. Het laatste waar ze nu zin in heeft is alleen zijn. Onderweg moest ze nog eerst langs de apotheek voor haar moeder. Toen ze de apotheek uit kwam, zag ze hem. Oh mijn god, wat moet ik nu doen? Ging er door haar heen. Net ze wilde verstoppen achter een boom, merkte hij haar op. Redouan liep naar haar toe. "Jij hier?" Was zijn eerste reactie en gaf haar een hand. Die nam ze trillend aan. Snel trok ze haar hand terug. "Alles goed?" Vroeg hij glimlachend. "Hamdoe'Allah." Zei ze kortaf. Hij keek haar een tijdje zwijgend aan. "Ja bedankt dat je ook vraagt hoe het met mij gaat, Jihane." Zei hij lachend. "Oh, sorry... ik voel me niet zo goed." "Nou ik hoop dat je snel beter wordt, want ik heb Dina beloofd dat we met zijn viertjes morgen naar de dierentuin gaan." Oh, daar kwam het al aan! "Oh eh... over zondag." "Ja?" hij keek haar afwachtend aan. "Ik ben bang dat ik niet kan..." Hij keek haar verbaasd aan. "Maar... hoezo niet?" Ze zag de teleurstelling duidelijk in zijn ogen. "Ik heb een babyfeestje en daar moet ik heen." "Een babyfeestje? Op zondag?" "Ja, het ging heel snel. Ik wilde nog bellen, maar was het vergeten. Het spijt me, ik moet echt naar die feest." "Jammer, ik had me er op verheugt." "Ja, ik ook." Zei ze naar waarheid. Ze kon haast niet wachten. "Ander keertje dan maar?" Vroeg hij. "Ja, we zien wel." Zei ze met een trillende stem. Hij bleef haar aankijken. Wat heeft hij nou weer, vroeg ze zich af. Onderzoekend keek hij haar aan. Ze wilde ergens anders naar kijken als hij iets zegt. "Je weet het he?" Zei hij kalm. "Huh? Wat weet ik?" "Hou jezelf niet voor de gek, Jihane. Je weet het, ik zie het aan je en daarom wil je niet morgen mee. Je hebt helemaal geen feestje. Je wilt niet mee met mij." Ze keek hem zogenaamd niet begrijpend aan. "Sorry, ik weet niet waar je het over hebt." Zei ze en draaide zich om om weg te lopen. Hoe weet hij nou dat ze het weet? Was het zo duidelijk? Net ze een paar stappen vooruit zette, riep hij haar. "Jihane, het is niet wat je denkt. Het klopt niet!" Boos heeft ze zich omgedraaid. "Wat klopt niet? Dat je een verkrachter bent?!" Ze heeft geen idee hoe het eruit kwam. Het ging vanzelf. Hij zwijg en liep naar haar toe. "Het is niet waar. Laat me het uitleggen." "Sorry, ik heb geen tijd en ik wil uit je buurt blijven, Redouan. Ik wil niet jij mij ook pijn gaat doen." "Jihane, ik zou een vrouw nooit pijn doen. Nooit!" Riep hij kwaad. "Ze hebben mij erin geluisd, Jihane. Het is allemaal niet waar." Ze wilde hem graag geloven en hij kwam ook geloofwaardig over, maar ze kon het niet. Ze dacht steeds aan Sanne's woorden. Ze schudde haar hoofd. "Laat me gewoon met rust." Zei ze zachtjes en liep weg. Ze liet hem verslagen achter. Wat een mooie ontmoeting had moeten zijn, is hem fataal geweest.